Εκείνοι που ζουν για να έρθει νύχτα

Πάντα λάτρευα τις νύχτες, γιατί κυριαρχεί το πάθος -με τη γενικότερη έννοια- γιατί δεσπόζει το μυστήριο, γιατί συμβαίνουν τα ομορφότερα λάθη, οι καλύτεροι απολογισμοί και λαμβάνονται οι σημαντικότερες αποφάσεις.

Συνήθως, όταν ακούμε κάποιον να δηλώνει λάτρης της νύχτας, μαγκωνόμαστε, φοβόμαστε και τον αποφεύγουμε -τουλάχιστον στον ερωτικό τομέα- αν και γοητευόμαστε από την αύρα που εκπέμπει. Ίσως αυτή είναι μία από τις πιο λανθασμένες αντιλήψεις, ένα στερεότυπο που θα έπρεπε να καταρρίπτουμε κι όχι να υπακούμε.

Οι λάτρεις της νύχτας, είναι άτομα ερωτευμένα με τη ζωή, με τον ίδιο τον έρωτα, με το άγνωστο, με το λάθος και το σωστό, με το πάθος και το μυστήριο γι’ αυτό δεν τους αρκεί η μέρα κι αποζητούν τα βράδια σαν τρελοί. Θα τους ξεχωρίσεις εύκολα, από αυτή τη σπάνια λάμψη στα μάτια τους, από τον ενθουσιασμό τους, που είναι χαραγμένος στο πρόσωπό τους, από το πονηρό τους χαμόγελο, από το ασίγαστο πάθος τους όταν μιλούν ή με ό, τι καταπιάνονται κι από τη δίψα τους για ζωή.

Θα τους αντιληφθείς, ακόμα, από τις εμπνευσμένες κουβέντες, τις έξυπνες ατάκες, την ετοιμολογία τους, και θα λατρέψεις την κάθε φορά που σε στριμώχνουν με μια τους λέξη. Θα γοητευτείς, επίσης, από την αστείρευτη τρέλα τους, από την ανεξάντλητη ενέργειά τους κι από τη διάθεσή τους για πείραγμα, για φάρσες και τρέλες. Δεν ησυχάζουν στιγμή.

Σίγουρα κάποιος ή αρκετοί σας έρχονται στο μυαλό, αυτή τη στιγμή. Ένας άνθρωπος, παθιασμένος με τις νύχτες, πιθανόν έχει περάσει πολλά, έχει πονέσει ακόμα περισσότερο, αλλά έμαθε να ξεπερνά κάθε εμπόδιο και ν’ αγωνίζεται γι’ αυτήν την όμορφη τρέλα του. Όσες φορές και να έφαγε τα μούτρα του, άλλες τόσες σηκώθηκε αναζητώντας πάλι τα πατήματά του, τον έρωτα, τα όριά του. Κι όλα αυτά τα πάλεψε τις νύχτες, που τόσο αγαπά και συνήθως παρέα με τη μοναξιά του, το τσιγάρο και το ποτό του.

Ένας άνθρωπος που αγαπά τη νύχτα, τα έχει βρει με τον εαυτό του αφού έχει περάσει ατελείωτα βράδια μαζί του και μόνο, κάνοντας τον απολογισμό του, στήνοντας τον ίδιο στον τοίχο, κλαίγοντας, ξεσπώντας, θυμώνοντας για όλες τις στραβές, ανακαλώντας στη μνήμη του όσα έζησε μέσα στη μέρα κι όχι μόνο, μαθαίνοντας ν’ ακούει τον ίδιο, τις επιθυμίες και τις ανάγκες του. Όταν οι υπόλοιποι ησυχάζουν, εκείνοι ψάχνουν διακαώς την ευτυχία, μέσα τους. Δέχονται τα λάθη τους και τα κάνουν θεό κι οδηγό τους. Ονειροπολούν για τα όποια σχέδιά τους και τους στόχους τους. Άγρυπνα πνεύματα που δε βρίσκουν ησυχία μέσα στη βουή της μέρας, παρά μόνο στην αγκαλιά της νύχτας.

Ένας οπαδός της νύχτας, απολαμβάνει τη συντροφικότητα -όσο και τη μοναξιά του- αυτές τις μαγικές ώρες της βραδιάς. Όταν θα βγει με την όποια παρέα του, θα διασκεδάσει άνευ όρων, θα χορέψει δίχως αύριο, θα γελάσει δυνατά από την καρδιά του γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι η ζωή είναι ουσιαστικά αυτές οι στιγμές. Θα πειράξει τους πάντες, ίσως φλερτάρει- μόνο και μόνο γιατί τον ιντριγκάρουν οι έξυπνες στιχομυθίες κι όχι απαραίτητα για να πάρει ερωτική τροπή. Ξέρει με λίγα λόγια να γλεντά τη ζωή, όποτε του δίνεται η ευκαιρία.

Λατρεύουν επίσης, τις βαθυστόχαστες, μεταμεσονύχτιες συζητήσεις με τους κολλητούς, κατά τη διάρκεια μιας βόλτας, με το αμάξι, με τα πόδια, καθισμένοι στο παγκάκι της πλατείας, στην παραλία, οπουδήποτε. Είναι οι καλύτεροι ακροατές κι έχουν ανοιχτούς τους ορίζοντες, το μυαλό και την καρδιά τους, αφού πρωτίστως έχουν μάθει ν’ ακούν τους ίδιους και ν’ αφουγκράζονται τις δικές τους ανάγκες κι απόψεις. Θα σε συμβουλέψουν με τις ώρες κι όταν το κλίμα θα βαρύνει πολύ, θα βρουν διέξοδο, προσφέροντας λίγη ή πολύ από την τρέλα τους.

Κι όμως αυτά τα άτομα, τα γεμάτα πάθος, τα οδηγούμενα από τη γοητευτική τρέλα τους, τα εμποτισμένα με ενθουσιασμό, που έκαναν και κάνουν λάθη χωρίς φόβο, που δεν τρομάζουν μπροστά στα συναισθήματά τους ούτε και στη δημόσια έκφρασή τους, οι περισσότεροι φοβόμαστε να τα επιλέξουμε για φίλους ή συντρόφους.  Τους θεωρούμε μυστήριους κι άρα απαγορευμένους γιατί ενδεχομένως μας ξεβολέψουν από όλα όσα ξέρουμε, ή μάλλον από όσα φοβόμαστε να μάθουμε για εμάς τους ίδιους.

Ίσως θα έπρεπε να τρέμουμε πιο πολύ στην ιδέα του μέτριου, του γνώριμου και βολικού, του ανιαρού, του κρυφτού σε όλες τις πτυχές της ζωής- από τα συναισθήματα έως και τις καταπιεσμένες επιθυμίες. Όπως άλλωστε είπε κι ο Όσκαρ Ουάιλντ «Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του, μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο».