Εκείνος ο μεγάλος έρωτας που υπήρξε μόνο στο μυαλό μας

Για όλους υπήρξε έστω κι ένα άτομο, το οποίο πιστέψαμε ότι είναι ο μεγάλος έρωτας της ζωής μας και το οποίο διεκδικήσαμε μέχρι αηδίας και εξαντλήσεως των αποθεμάτων της υπομονής, της επιμονής και της αξιοπρέπειάς μας. Μόνο που ένα τέτοιο ισχυρό συναίσθημα σπάνια είναι κι αμφίδρομο. Κάποιον βάλατε ήδη στο μυαλό σας, έτσι δεν είναι;

Είναι αυτό το άτομο, με το οποίο σας έπιασε ταραχή από την πρώτη στιγμή που το αντικρίσατε και που κοκκινίσατε σαν παιδάκια από ντροπή. Είναι το ίδιο άτομο που από το πρώτο ραντεβού νιώσατε μια ακατανίκητη έλξη και είχατε φοβερή χημεία, στοιχεία τα οποία σας μάγεψαν και σας οδήγησαν να το θεοποιήσετε. Είναι επίσης το άτομο που σας κατεύθυνε να κάνετε στην άκρη κάθε είδους κλισέ που έχει ειπωθεί ποτέ για τον έρωτα. Είναι ακόμα εκείνος ο άνθρωπος για τον οποίον καταρρίψατε ένα προς ένα όλα τα «εγώ ποτέ» σας και μοιραία σας έβγαλε από τη ζώνη ασφαλείας σας, τολμώντας να πείτε και να κάνετε ότι δεν είπατε και δεν κάνατε σε κανέναν άλλον.

Είμαι σίγουρη ότι πλέον κάποιον έχετε στο μυαλό σας! Καταλαβαίνω κι αποδέχομαι ότι ίσως προσπαθήσατε πολύ και μάλιστα ίσως πολύ περισσότερο απ’ ότι για οποιονδήποτε άλλο, αλλά έτσι είναι ο έρωτας δεν έρχεται με το ζόρι ούτε γεννιέται από την υπερπροσπάθεια του άλλου.

Κάτι μου λέει ότι δε σας έχω πείσει ακόμα, αφού έχετε φέρει στη μνήμη σας όλες αυτές τις υπέροχες στιγμές αυτολύπησης και κλάψας που περάσατε εξ’ αιτίας του συγκεκριμένο ατόμου. Ανακαλείτε τα ραντεβού που σας ακύρωσε, είτε τελευταία στιγμή είτε χωρίς καν να ενημερώσει, όλα τα like που δε σας έκανε και θεωρείτε πως σας χρωστάει, όλα τα μηνύματα τα οποία άφησε στο διαβάστηκε, όλες τις κλήσεις που δεν απάντησε. Και δωσ’ του τα νεύρα κι ο θυμός από μέρους σας.

Σας έφερα άσχημες στιγμές στο μυαλό, δεν αντιλέγω και βαλτή δεν είμαι, αλλά καλό είναι να τα βγάλουμε να ξαλαφρώσουμε. Τα νεύρα κι ο θυμός όσο μένουν μέσα μας, κακό σ’ εμάς τους ίδιους κάνουν και δε νομίζω να το θέλει κανένας αυτό. Αντί λοιπόν να μιζεριάζετε και να κλαίγεστε για το πόσο άδικα σας φέρθηκε, για το ότι δεν εκτίμησε όσα απλόχερα χαρίσατε και να καταλήγετε να στέλνετε αντί για μηνύματα, εκθέσεις ιδεών σε επίπεδο πανελληνίων πάρτε την απόφαση ότι ασφαλώς δεν ήταν ή είναι αυτός ο ιδανικός έρωτας που αρχικά πιστεύατε.

Σας έπεισα τώρα ή μπα; Αν όχι τότε να σας θυμίσω ότι προφανώς είστε πολύ καλύτερα όταν αυτό το άτομο δεν μπλέκεται στη ζωή σας κι αν δε με πιστεύετε, αναλογιστείτε πόσο πιο ήσυχοι, γαλήνιοι κι ευτυχισμένοι υπήρξατε προτού σκάσει μύτη και φέρει τα πάνω-κάτω, χωρίς όμως να έχει τις ίδιες προθέσεις μ’ εσάς. Και μη μου πείτε ότι δεν ισχύει γιατί θα είναι ψέμα. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει άτομο το οποίο επιθυμεί να τρέχει και να μη φτάνει χωρίς ανταπόκριση, ότι υπάρχει έστω κι ένας ο οποίος απολαμβάνει να ξημεροβραδιάζεται πάνω από το κινητό για ένα σημάδι από τον Θεό του.

Αφήστε λοιπόν στην άκρη τα θυμωμένα, μεθυσμένα και κάθε λογής –μένα μηνύματα και σταματήστε να ασχολείστε, γιατί δεν έχει νόημα. Το μόνο που έχει νόημα είναι να του πείτε δυνατά και καθαρά τη μαγική φράση «η ζωή μου είναι καλύτερη χωρίς εσένα». Το πιο πιθανό είναι ότι δε θα συγκινηθεί ούτε θα προσβληθεί -δεν είναι αυτός ο σκοπός άλλωστε, αλλά αυτό που μας νοιάζει είναι να το θυμηθείτε εσείς κι όλα να πάρουν τον δρόμο τους, μαζί και το πρόσωπο, τον δρόμο που του πρέπει.