Ποιο συναίσθημα σας έρχεται πρώτο στο μυαλό όταν ακούτε τη λέξη «έρωτας»; Ή μάλλον, για να το θέσω πιο σωστά, ποιο συναίσθημα θεωρείτε ότι είναι συνυφασμένο με τον έρωτα; Διάφορες λέξεις όπως παραδείγματος χάρη πόθος, τρέλα, άφεση ίσως ήρθαν και κάθισαν στο μυαλό κι είναι λογικό, αφού συχνά είναι και η γαρνιτούρα του.
Δυστυχώς όμως, κανένα απ’ αυτά δεν είναι περισσότερο συνυφασμένο μαζί του από τον φόβο και μάλιστα σε κάθε έκφανσή του. Στον έρωτα λοιπόν πρωτοστατούν ο φόβος της απόρριψης κι ο φόβος μιας πιθανής μελλοντικής πληγής, ενός τραύματος, κατά κύριο λόγο. Ακόμα, ενδεχομένως, υπάρχει ο φόβος κοινωνικής φύσεως του «τι θα πει ο κόσμος» βουτώντας μέσα στα στερεότυπα που θέλοντας και μη μας συνοδεύουν. Υπάρχει επίσης ο φόβος να μην τσαλακωθεί ο εγωισμός μας, να μην ξεπεράσουμε τα όριά μας, να μην ανακαλύψουμε νέες πτυχές μας, να μην εκτεθούμε υπερβολικά συναισθηματικά, ή τουλάχιστον όχι περισσότερο από την άλλη πλευρά, να μη χάσουμε την αυτοεκτίμηση κι αξιοπρέπειά μας για χάρη του έρωτα και τα «να μην» δεν έχουν τελειωμό.
Κοινός παρονομαστής όλων το συναίσθημα, που πάντα αδρανοποιεί τη λογική και κατά περίπτωση τα θέλω και τις επιθυμίες μας. Είναι το συναίσθημα λοιπόν που μας κάνει ευάλωτους μπροστά σ’ όλες τις παραπάνω ανησυχίες κι έτσι συστηματικά το αποφεύγουμε, προτιμώντας να ζούμε με τη λογική μας, ή συχνά των άλλων. Συνεπώς και μ’ απωθημένα στον έρωτα. Μας είναι πιο εύκολο όλο αυτό, από το ν’ αντιμετωπίσουμε κάτι από τα παραπάνω ή κι όλα. Κι έτσι, ουσιαστικά προτιμούμε να λαμβάνουμε τον έρωτα κι όχι να τον διεκδικούμε εμείς. Προτιμούμε ο άλλος να τον ξεκινήσει κι εμείς, αν πληρούνται οι όποιες ταμπέλες στις οποίες έχουμε υποκύψει, ν’ ακολουθήσουμε. Δε βαριέσαι, στον δρόμο ίσως ερωτευθούμε κι εμείς, συγκρατημένα, με επιφύλαξη και χωρίς κάποιο ρίσκο, προσωπικό, κοινωνικό και συναισθηματικό.
Νιώθουμε καλύτερα με την έλλειψη συναισθήματος και την επικράτηση της λογικής, αφού πιστεύουμε ότι μ΄αυτόν τον τρόπο έχουμε δύναμη, επιρροή, επιτυγχάνοντας να ελέγχουμε πλήρως την κατάσταση. Επιτρέπουμε στον άλλον να εκτεθεί, να διεκδικήσει, να το ζήσει, να παθιαστεί, να παρεκτραπεί, να καψουρευτεί, να πονέσει, να λυγίσει, να κυνηγήσει, να πάρει τηλέφωνο, να στείλει μήνυμα κι εμείς κάπου εκεί ν’ ακολουθούμε στον δικό μας χρόνο και χώρο, όποτε κι αν, αν κι εφόσον.
Κι όλο αυτό δεν είναι ένα νέο φαινόμενο, αφού από τις απαρχές του έρωτα, ο άνθρωπος έδειξε να προτιμά την παραπάνω κατάσταση και να υποκύπτει σ’ αυτήν, απλώς με διαφορετική μορφή στο πέρασμα του χρόνου. Πόσες σχέσεις δεν ξεκίνησαν για λόγους επιβίωσης ή και στρατηγικής, όπως της Κλεοπάτρας με τον Ιούλιο Καίσαρα; Πόσες σχέσεις δε γεννήθηκαν υπό τη μορφή προξενιού, για λόγους ταξικούς, κοινωνικούς κι οικονομικούς, για να ενωθούν περιουσίες, για να συγγενέψουν βασίλεια, για να γίνει ειρήνη; Πόσες σχέσεις δε δημιουργήθηκαν για να ξεπεραστεί η πληγή μιας προηγούμενης ή μια ανοιχτή εκκρεμότητα ενός απωθημένου; Η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα δεν είναι κάποιος αριθμός αλλά ή λέξη «φόβος».
Είναι όμως πολλά τα παραδείγματα και στην εποχή μας, μόνο που πλέον κουκουλώνουμε περίτεχνα τις φοβίες μας στον έρωτα, με άλλο μέσο, τα social media. Διαδικτυακές κεκαλυμμένες σπόντες υπό τη μορφή τραγουδιού, quote ή άλλης ανάρτησης. Like κι όχι καρδούλα σε αναρτήσεις, προσπάθεια αποφυγής της προβολής ιστοριών, «διαβάστηκε», ghosting και πολλά άλλα είναι μερικοί από τους σύμμαχους μας -αν μπορούμε να τους αποκαλέσουμε έτσι- στον φόβο μας για τον έρωτα. Μένουμε εκεί να ψευτοδιεκδικούμε στα σκοτάδια με την ελπίδα να το αντιληφθεί ο άλλος χωρίς να εκτεθούμε ούτε στο ελάχιστο και τελικά, τις περισσότερες φορές, επιλέγουμε να εμπλακούμε συναισθηματικά, με όποιον κάνει τη μεγαλύτερη και περισσότερο φανερή προσπάθεια για εμάς.
Συμπερασματικά, ο φόβος είναι αυτός που ανέκαθεν έκανε τον υποβολέα στον έρωτα, αφήνοντας πολλές παραστάσεις ημιτελείς. Όμως ο έρωτας δε θα έπρεπε να συγχέεται μ’ αυτόν, αφού ουσιαστικά είναι η έκθεση του εαυτού μας, των συναισθημάτων μας, της ευάλωτης πλευράς μας και των ελαττωμάτων μας. Είναι η τρέλα, το πάθος κι η παρόρμηση. Είναι ακόμα οι αυθεντικές και γνήσιες συμπεριφορές κι αντιδράσεις κι όχι οι φιλτραρισμένες μέσα από το πρίσμα της όποιας φοβίας μας.
Θελουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ
Συντάκτης: Μαρία Πακιακιό
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
