Τα τελευταία χρόνια η τάση θέλει όλο το παιχνίδι γύρω από τον έρωτα να γίνεται κατά ένα τεράστιο ποσοστό ή κι αποκλειστικά μέσα από τα social media. Ακούμε δε, συνεχώς γύρω μας παράπονα και γκρίνια γι’ αυτή την τάση, δαιμονοποιόντας την τεχνολογία ενώ ξεκάθαρα θα έπρεπε, όλοι μαζί κι ο καθένας μόνος του, ν’ αναλάβουμε το δικό μας μερίδιο ευθύνης, γιατί αυτό είναι που θα βοηθήσει, θα διορθώσει, θα μας αλλάξει. Η τεχνολογία είναι απλώς ένα μέσο, εργαλείο, πλεονέκτημα -όπως θέλετε πείτε το- κι είναι στο χέρι μας, το πώς θα την αξιοποιήσουμε.
Παρ’ όλη τη δυσανασχέτηση όμως, υπάρχουν αρκετά άτομα που φαίνεται να υιοθετούν αυτόν τον νέο τρόπο φλερτ, όχι γιατί τον προτιμούν αλλά γιατί θεωρούν πως μέσα από ένα κινητό όλα γίνονται ευκολότερα. Λιγότερη δυνατή προσπάθεια κι έκθεση και συνεπώς μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από την πλευρά τους. Υπάρχει βέβαια κι ένα μερίδιο ανθρώπων το οποίο επίσης δεν τον προτιμά, αλλά αναγκάζεται να κινηθεί βασισμένο σ’ αυτόν προκειμένου να μείνει στον χώρο του φλερτ, όπως η τάση υποδεικνύει. Με λίγα λόγια κάποιοι απλώς βολεύτηκαν και κάποιοι άλλοι ακολούθησαν, νοσταλγώντας ταυτόχρονα όλοι -σχεδόν- το κατά πρόσωπο φλερτ.
Και πώς να μη μας λείπει άλλωστε ή ν’ αποφύγουμε τη σύγκρισή του με το διαδικτυακό; Στο μυαλό μας, βλέπετε, όσο κι αν η εξέλιξη της τεχνολογίας μας οδηγεί στα δικά της μονοπάτια χάριν ευκολίας, το φλερτ δια ζώσης φαντάζει τρομερά γοητευτικό ακριβώς επειδή κρύβει μέσα του μια νότα νοσταλγίας για το πολύ άμεσο παρελθόν, το οποίο στη σκέψη μας φαίνεται τόσο μακρινό. Κι αυτή η νοσταλγία, όσο κι αν κάποιοι από εμάς τείνουμε να το αρνούμαστε, υποκρύπτει ρομαντισμό τον οποίο όλοι έχουμε ανάγκη -τουλάχιστον με τον τρόπο που ο καθένας μας τον αντιλαμβάνεται.
Η σύγκριση λοιπόν ανάμεσα στα δύο είδη φλερτ είναι άνιση κι όχι άδικα. Αποζητάμε και λαχταράμε να βιώσουμε ξανά τα όσα περιλαμβάνει το φλερτ από κοντά. Τα οποία όλα είναι συνδεδεμένα και γεμάτα συναισθήματα κι αντιδράσεις που μοιράζονται ανάμεσα στους δύο. Τίποτα δε συγκρίνεται με το πονηρό χαμόγελο που διαγράφεται στο πρόσωπο του άλλου και το δικό μας, καθώς ανταλλάσσουμε ατάκες, κοπλιμέντα και πειράγματα. Τίποτα δε συναγωνίζεται την προσπάθειά μας, τη στιγμή του φλερτ, να έχουμε οξυμένες τις αισθήσεις μας, προκειμένου ν’ αντιδράσουμε γρήγορα κι έξυπνα στην όποια στιχομυθία ή συζήτηση. Δεν υπάρχει, επίσης, τίποτα που να ξεπερνά τ’ αμήχανα βλέμματα καθώς συναντιούνται δήθεν τυχαία, προκαλώντας μας ένα αίσθημα ευφορίας και ταχυκαρδίας. Τι καλύτερο από ένα ξαφνικό άγγιγμα στο χέρι, το οποίο θα προκαλέσει ρίγη στο σώμα μας και θα μας οδηγήσει να το επιδιώξουμε ξανά και ξανά;
Είναι ακόμα κι η αμηχανία που μας λείπει, ανάμεσα στις άβολες σιωπές, αφού ακόμα κι αυτή εμπεριέχει συναίσθημα, σε αντίθεση με τις στημένες και προμελετημένες απαντήσεις στα διαδικτυακά μηνύματα. Νοσταλγούμε αυτό το απερίγραπτα ανυπόμονο αίσθημα για το πρώτο φιλί, αυτή την ώρα που τα χείλη φτάνουν τόσο κοντά, με τις άστατες ανάσες να μπλέκονται στιγμιαία μέχρι να γίνουν μία. Μας λείπουν ακόμα ο παρορμητισμός κι αυθορμητισμός του δια ζώσης φλερτ, που μπορεί να μας κρατήσει άγρυπνους στη σκέψη του αργότερα, ανακαλώντας στο μυαλό μας όλες αυτές τις στιγμές. Είναι επίσης η αγωνία μας να εντυπωσιάσουμε το άτομο που φλερτάρουμε με το styling, το χιούμορ και την προσωπικότητά μας.
Είναι όλα αυτά τα μικρά και σπουδαία, τα χαρούμενα ή διφορούμενα συναισθήματα, τα οποία μας κάνουν να νιώθουμε ζωντανοί. Όλα εκείνα που μας κάνουν να νιώθουμε ότι αγγίζουμε έστω κι ελάχιστα το μεγαλείο του έρωτα, από το αρχικό του στάδιο. Είναι η οικειότητα, η έκφραση συναισθημάτων κι η ανταλλαγή απόψεων, τα οποία μας θυμίζουν πως είμαστε άνθρωποι κι όχι τυχαία άβαταρ στο διαδίκτυο. Τι να συγκριθεί και πώς με όλα τα παραπάνω;
Και κάπως έτσι, πιστεύουμε ότι προσεγγίζοντας μας, ή προσεγγίζοντας εμείς οι ίδιοι κάποιον, από κοντά, αναβιώνουμε κάτι από τον χαμένο ρομαντισμό μας, κάτι από μια εποχή τόσο κοντινή και μακρινή ταυτόχρονα, κάτι από τον έρωτα στην πιο γνήσια, αυθόρμητη κι αγνή μορφή του και παρ’ όλα αυτά εξακολουθούμε να βολευόμαστε πίσω από άψυχες και ξενέρωτες οθόνες. Καταλήγουμε από ευκολία στ’ απογυμνωμένα, από κάθε αυθόρμητο και παρορμητικό συναίσθημα, μηνύματα και στις ανιαρές αντιδράσεις σε αναρτήσεις, αφήνοντας τον έρωτα και την τρέλα που τον συνοδεύει, μισό.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μαρία Πακιακιό
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
