Όλοι έχουμε στον περίγυρο μας έναν δυναμικό άνθρωπο, είτε ασφαλώς είμαστε εμείς οι ίδιοι ένας απ’ αυτούς. Αν δε, ανήκουμε στην πρώτη περίπτωση, πολύ πιθανόν τον θαυμάζουμε φανερά ή ενδόμυχα, για τον δυναμισμό του χαρακτήρα του.
Και πώς να μη συμβαίνει αυτό, αφού πρόκειται γι’ ανθρώπους με μια ανεξάντλητη -στα μάτια μας τουλάχιστον- ενέργεια η οποία συνεχώς διοχετεύεται σε κάποια δουλειά, ασχολία, χόμπι, δραστηριότητα. Δε μένουν σε ησυχία, όπως συνηθίζουμε να λέμε, ακόμα κι όταν έχουν βγει χαλαρά με την παρέα τους. Επίσης τα δυναμικά άτομα εκτός από τον θαυμασμό γι’ αυτήν τους την ιδιότητα σού αποπνέουν ασφάλεια, σιγουριά κι εκτίμηση, αφού συνήθως κινούν τα νήματα, είναι πρόθυμοι να πάρουν τόσο αποφάσεις όσο και ν’ αναλάβουν την ευθύνη των πράξεών τους.
Ακόμα, πρόκειται γι’ άτομα με δυνατό μυαλό, αφού αυτό δεν ησυχάζει, παρά τρέχει με χιλιάδες στροφές συνεχώς, ώστε ν’ αντεπεξέλθει στην επιβαρυμένη καθημερινότητα. Το πιο όμορφο απ’ όλα όμως είναι ότι -στην πλειοψηφία τουλάχιστον- δεν επιστρατεύουν αυτό τους το χαρακτηριστικό έναντι των υπολοίπων, ούτε το δηλώνουν ούτε όμως και περιαυτολογούν. Δε χρειάζεται άλλωστε, αφού ο δυναμισμός τους βρίσκεται στο βλέμμα τους, στις κινήσεις τους, στις απόψεις τους, στον τρόπο που μιλούν και που αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις.
Και μέσα στο παραπάνω υποσύνολο, βρίσκεται ένα μικρότερο σύνολο ανθρώπων, οι «φύσει δυναμικοί, οικειοθελώς μη». Αναφέρομαι λοιπόν, σ’ εκείνα τα δυναμικά άτομα, τα οποία στην ερωτική τους ζωή επιλέγουν και προτιμούν να είναι το ακριβώς αντίθετο, όχι δυναμικοί -γιατί αδύναμοι δε γίνεται να υπάρξουν.
Κι είναι λογικό ένα άτομο το οποίο όλη μέρα βρίσκεται στην πρίζα, τρέχει διαρκώς, παίρνει πρωτοβουλίες κι αποφάσεις, αναλαμβάνει ευθύνες, επιλύει προβλήματα δικά του ή των άλλων, αποτελεί στήριγμα για τους κοντινούς του ανθρώπους, ν’ αποζητά στην προσωπική του ζωή, στο σπίτι του, στο καταφύγιό του ν’ απογυμνωθεί έστω και στιγμιαία απ’ αυτή τη δύσκολη ιδιότητα. Είναι ανθρώπινο να επιθυμεί να κατεβάσει στροφές σ’ όλα, ακόμα και στις σκέψεις του, να εξισορροπήσει την ένταση και ν’ αφεθεί, να χαλαρώσει και ν’ ανακτήσει δυνάμεις. Είναι ακόμα φυσιολογικό ότι έχουν κι οι ίδιοι οι δυναμικοί την ανάγκη να νιώσουν ασφάλεια και σιγουριά στα χέρια ενός άλλου ατόμου.
Για όλους τους παραπάνω λόγους κι όταν πραγματικά εμπιστεύονται το άτομο με το οποίο έχουν σχέση, μεταλλάσσονται κυριολεκτικά, αφού επιλέγουν με χαρά και χωρίς ενδοιασμό ή κόμπλεξ να παραδώσουν το σκήπτρο του δυναμισμού τους στον έρωτά τους. Προτιμούν να κρατούν χαμηλότερο προφίλ όταν είναι οι δυο τους, να παραδίδουν τα ηνία στον άνθρωπό τους σ’ αποφάσεις κι ευθύνες καθημερινές, γιατί ασφαλώς σε δύσκολες ή σημαντικότερες περιπτώσεις στέκουν ξανά σαν βράχοι.
Ακόμα καλοδέχονται, για να μην πω λαχταρούν, την ανάληψη πρωτοβουλιών από το ταίρι τους, είτε αυτή αφορά μια έξοδο, είτε κάτι πιο πρακτικό όπως το σπίτι. Χαίρονται να μοιράζονται δικές τους δύσκολες στιγμές της ημέρας, χωρίς κανένα άγχος ότι η σχέση τους θα τους θεωρήσει αδύναμους ή θα τους λυπηθεί -εξάλλου δε νιώθουν την ανάγκη ν’ αποδείξουν το αντίθετο. Δεν το κάνουν απαραίτητα γιατί δεν έχουν τη λύση ή το σθένος ν’ αντιμετωπίσουν την όποια κατάσταση, αλλά περισσότερο γιατί επιθυμούν να νιώσουν πως κάποιος τούς αφουγκράζεται, τούς στηρίζει κι είναι πρόθυμος να σταθεί δίπλα τους, παίρνοντας για λίγο την ευθύνη.
Γι’ αυτό ατάκες τύπου «αντέχεις εσύ» ή «εσύ δεν έχεις ανάγκη» θα είναι πάντα περιττές κι ανυπόστατες, όχι μόνο στον έρωτα μα και γενικά. Γιατί η αλήθεια είναι πως κανείς δεν είναι μόνο δυνατός ή μόνο αδύναμος. Είμαστε όλοι ένα κράμα υλικών που φτιάχνουν την αντοχή μας. Που διαβρώνεται, λυγίζει, τρέμει, ζεσταίνεται, διαστέλλεται και συστέλλεται. Ψάχνοντας διαρκώς κι αναζητώντας τον οπλισμό μας. Γιατί και το μπετόν χωρίς το σίδερο, είναι ένας σεισμός υπόθεση.
Συντάκτης: Μαρία Πακιακιό
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
