Φρεσκοερωτευμένος κι όλα μοιάζουν ρόδινα

Όλοι έχουμε παρατηρήσει, είτε από τους γύρω μας είτε και από τον ίδιο μας τον εαυτό, πόσο πολύ αλλάζει -με θετικό πρόσημο- ένας άνθρωπος, όταν είναι φρεσκοερωτευμένος. Η αλλαγή αυτή, αφορά κυρίως, την άποψη του για τη ζωή, τη στάση του απέναντί της, αλλά κι απέναντι στους υπόλοιπους ανθρώπους.

Συγκεκριμένα, δεν υπάρχει πιο αισιόδοξος, πιο ευτυχισμένος, πιο καλοσυνάτος και πιο ολοκληρωμένος άνθρωπος από τον ερωτευμένο. Λες και κι ο έρωτας μας φοράει τα μαγικά γυαλιά της ευτυχίας και βλέπουμε τα πάντα θετικά, με αισιοδοξία κι αντιμετωπίζουμε τους πάντες με αγάπη κι υπομονή.

Κι είναι απόλυτα φυσιολογική αυτή η συνέπεια του έρωτα, αφού και μόνο η μοναδικότητα του να τον νιώσεις μέσα σ’ έναν κόσμο βυθισμένο σε χλιαρά, ανούσια και ρηχά συναισθήματα, είναι ικανή να μας ξυπνήσει και να μας ταρακουνήσει. Ασυνείδητα, λοιπόν, νιώθουμε τυχεροί και γεμάτοι ελπίδα, με αποτέλεσμα ν’ ανακτούμε την τυχόν χαμένη αισιοδοξία μας.

Έχοντας ανακτήσει τα παραπάνω, αμέσως αποκτούμε θετική στάση ζωής και όλα ακόμα και τα τυχόν μικρό-προβλήματα, δεν αποτελούν βραχνά, αφού διορθώνονται κι όλα βρίσκουν τον δρόμο τους -όπως πλέον πιστεύουμε. Ουσιαστικά επιλέγουμε, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, να κρατήσουμε αυτή τη στάση, προκειμένου να μη χαλάσουμε την ευτυχία μας που ήρθε ξαφνικά κι αναπάντεχα μαζί με τον νέο έρωτα. Αρνούμαστε να μας επηρεάσει ψυχολογικά κάθε τι άσχημο, με σκοπό να θωρακίσουμε ο,τι όμορφο νιώθουμε.

Την ίδια θετική στάση, διατηρούμε και με τους ανθρώπους γύρω μας, αφού στις συζητήσεις μας -κι ειδικά σ’ αυτές που μας ζητούνται συμβουλές- έχοντας ήδη τον αέρα της ευτυχίας, ο οποίος αποπνέει και ξεχειλίζει πάνω μας, καταφέρνουμε να μεταφέρουμε έστω ένας μέρος αυτής της υπέρμετρης αισιοδοξίας κι ελπίδας. Ο σκοπός ίσως να μην είναι καθαρά ανιδιοτελής βέβαια, αφού πασχίζουμε να διατηρήσουμε τα κεκτημένα μας, και συνεπώς κλείνουμε την πόρτα σε οτιδήποτε υποκρύπτει κάτι αρνητικό, αλλά ταυτόχρονα δεν κλείνουμε την πόρτα στο άτομο που μας χρειάζεται. Οπότε το να ακούσουμε όποιον μας έχει ανάγκη, αλλά με αισιοδοξία είναι μονόδρομος.

Ένας επιπλέον απόηχος του νέου έρωτα, είναι η αυξητική αλλαγή μας σε ανοχή, υπομονή, κατανόηση και προσπάθεια για υποχωρήσεις, με σκοπό να μη δυσαρεστήσουμε τον νέο μας σύντροφο. Κάπως έτσι, λοιπόν, θέλοντας και μη, βελτιώνεται αυτό που αποκαλούμε ενσυναίσθηση, δηλαδή η κατανόηση των προβληματισμών και των ανησυχιών που υπάρχουν πίσω από τα συναισθήματα κάποιου. Είμαστε επίσης, περισσότερο ανοικτοί και πιο δεκτικοί στην επικοινωνία μας και σε τυχόν λάθη από μεριάς του, ή ίσως ακόμα και να εθελοτυφλούμε δίνοντας στον εαυτό μας την ψευδαίσθηση ότι όλα βαίνουν καλώς.

Ο συνδυασμός λοιπόν της βελτιωμένης ενσυναίσθησης και δεκτικότητας, είναι αδύνατον να μην επηρεάσει και τις υπόλοιπες πτυχές της ζωής μας και του συντρόφου μας. Συνεπώς η επιρροή των στοιχείων αυτών στις διαπροσωπικές σχέσεις με φίλους και οικογένεια είναι παραπάνω από εμφανής.

Με λίγα λόγια, μετατρεπόμαστε ξαφνικά σ’ αυτό που αποκαλούμε «η χαρά της ζωής». Η καλοσύνη που μας διακατέχει και πηγάζει από όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω είναι διάχυτη κι εμφανής. Αγαπάμε τα πάντα και τους πάντες στη ζωή μας και γύρω μας και κάνουμε ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν, να γίνει πραγματικότητα αυτό που πλέον καθρεφτίζει η ψυχή μας.