Γιατί κάποιοι αρνούνται να κάνουν -ή και να τους κάνουν- στοματικό

Το στοματικό για αρκετά χρόνια αποτελούσε τεράστιο ταμπού για την κοινωνία. Πλέον αυτό έχει αλλάξει σε μεγάλο βαθμό, αφού το συγκεκριμένο προκαταρκτικό έχει απενοχοποιηθεί αρκετά. Μάλιστα έχει απασχολήσει, ουκ ολίγες φορές, την επιστήμη, με τους εκπροσώπους της να μελετούν διάφορα θέματα και στατιστικές γύρω απ’ αυτό.

Έχει όμως απενοχοποιηθεί ουσιαστικά ή έτσι θέλουμε να πιστεύουμε; Έχει γίνει κοινώς αποδεκτό ως απαραίτητο βοήθημα της διέγερσης κι επαφής; Η αλήθεια, όπως πάντα, βρίσκεται κάπου στη μέση, αφού ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων, εξακολουθεί ν’ αποφεύγει το στοματικό, είτε σε ενεργό είτε σε παθητικό ρόλο ή και τα δύο κι οι λόγοι είναι αρκετοί.

Δεν είναι λίγα τα άτομα, λοιπόν, που αρνούνται να δεχτούν αυτού του είδους την ευχαρίστηση, καθαρά από δική τους προσωπική ανασφάλεια. Πιο συγκεκριμένα, τη στιγμή εκείνη αγχώνονται στην ιδέα ότι κάποιο άλλο άτομο θα έρθει τόσο κοντά στα γεννητικά τους όργανα, τους στρεσάρει η υποψία ότι μπορεί να υπάρξουν δυσάρεστες οσμές ή ότι στον άλλον ενδεχομένως να μην αρέσει αυτό που βλέπει κι άρα να το κάνει καταναγκαστικά. Άλλοι πάλι προκαθορίζουν ότι αφού αποκλείεται να φτάσουν στην ερωτική κορύφωση με το στοματικό, δεν υπάρχει και λόγος να το προσπαθήσουν και να ταλαιπωρήσουν το σύντροφό τους.

Πολλοί επίσης το αντιμετωπίζουν ενοχικά, πιστεύουν, δηλαδή, ότι δε γίνεται να δεχτούν κάτι που ευχαριστεί μόνο τους ίδιους κι όχι τον παρτενέρ τους, με αποτέλεσμα να μην το ζητούν, ενώ είναι πρόθυμοι να το προσφέρουν. Θεωρούν, λοιπόν, ότι η ευχαρίστηση του άλλου είναι σημαντικότερη από τη δική τους, παρ΄όλο που θα έπρεπε να είναι κοινώς αποδεκτό ότι και οι δύο συμμετέχοντες πρέπει να απολαμβάνουν εξ’ ίσου τη διαδικασία, απλώς ίσως όχι ταυτόχρονα σε κάποια σημεία. Δούναι και λαβείν, όπως λένε.

Από την άλλη πλευρά, όταν, δηλαδή, κάποιος καλείται να προσφέρει στοματικό κι αρνείται ή αν δεν του το ζητούν, αλλά απλώς από μόνος του δεν μπαίνει στη διαδικασία, πάλι μπορεί να οφείλεται σε προσωπικές ανασφάλειες και φόβους. Ανησυχούν ότι δε θα καταφέρουν να ικανοποιήσουν το σύντροφό τους, φοβούνται ότι εκείνος με τη σειρά του θα τους συγκρίνει με προηγούμενες αντίστοιχες εμπειρίες και σε καμία περίπτωση δε θα ήθελαν ν’ αποτύχουν στο ισχυρότερο και πιο αμφιλεγόμενο προκαταρκτικό. Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις ανθρώπων που φοβούνται τι θα αντικρίσουν εκεί κάτω, σε τόσο κοντινή απόσταση από όλες τις αισθήσεις τους -ίσως από προηγούμενες τραυματικές εμπειρίες.

Οι παραπάνω λόγοι είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, αφού λίγο-πολύ όλοι έστω και κάποια στιγμή είχαν τουλάχιστον μία από τις παραπάνω ανησυχίες. Οι κορυφές των παγόβουνων όμως ως γνωστόν, κρύβουν πολύ μεγαλύτερα κομμάτια πάγου από κάτω.

Κάποιοι δεν παίρνουν την απόφαση να δεχτούν στοματικό έως ότου θεωρήσουν ότι εμπιστεύονται αρκετά τον παρτενέρ τους ή τη σχέση τους κι ο λόγος είναι εμφανής κι ανεξάρτητος φύλου. Ανέκαθεν για τους ανθρώπους τα γεννητικά όργανα αποτελούσαν σύμβολο δύναμης, για διαφορετικούς λόγους ασφαλώς ανάμεσα στα δύο φύλα. Πολλοί, λοιπόν, υποσυνείδητα, φοβούνται ότι με το στοματικό γίνονται ευάλωτοι προς τον παρτενέρ κι άρα χάνουν κομμάτι αυτής της δύναμης, δίνοντας στον άλλον την ευκαιρία να βρεθεί τόσο κοντά σ’ αυτό. Αυτή η θεωρία καταρρίπτεται βεβαίως σιγά-σιγά, όταν αρχίζουν να νιώθουν οικειότητα κι όταν χτίσουν εμπιστοσύνη με τον ερωτικό τους σύντροφο.

Ακριβώς σ’ αυτό το σημείο, ν’ αναφερθεί ότι για τον ίδιο λόγο, αλλά αντίστροφα πλέον, υπάρχουν κι άτομα που αρνούνται να προσφέρουν στο σύντροφό τους στοματικό. Το θεωρούν ως δείγμα υποταγής προς τον άλλον, σαν μια ένδειξη παράδοσης, σαν κίνηση ευνουχισμού της δικής τους εξουσίας. Νιώθουν άβολα κι υποτιμητικά να βρίσκονται σ’ αυτή τη θέση κι έτσι το αποφεύγουν. Μα η ουσία στον έρωτα γενικότερα δεν είναι ότι πρέπει ν’ αντιμετωπίζεται σαν ένα παιχνίδι αμφίδρομης παράδοσης κι υποταγής σωμάτων και συναισθημάτων, αρκεί όλο αυτό να κρατάει ακριβώς όσο κι η ερωτική πράξη; Δεν είναι μια πράξη από συνεχείς απόπειρες πλάνης και διεκδίκησης σώματος και μυαλού;

Όλες αυτές οι ανησυχίες και προσωπικές ανασφάλειες, λοιπόν, γύρω από το στοματικό, έχουν, ασφαλώς, πολύ μεγαλύτερο υπόβαθρο, αφού ουσιαστικά καθρεφτίζουν την, ως ένα βαθμό, ενοχική αντιμετώπισή του. Όταν από μικροί ακόμα δε μαθαίνουμε επαρκή στοιχεία για τον έρωτα, όταν όλοι αποφεύγουν να μας προετοιμάσουν σωστά γι’ αυτό κι η γενικότερη διαπαιδαγώγηση είναι από ανύπαρκτη έως ελλιπής, υποσυνείδητα όλα αυτά χαράζονται στο μυαλό μας. Το αποτέλεσμα; Δεν καταφέρνουμε να αφεθούμε ολοκληρωτικά κι ουσιαστικά ώστε να το απολαύσουμε ακριβώς όπως θα έπρεπε, χωρίς δεύτερες σκέψεις, ντροπές, αναστολές, στρατηγικές εξουσίας και δύναμης -ακόμα κι όταν υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη.