Πολύ συχνά ακούμε ή και χρησιμοποιούμε την λέξη «νοοτροπία», χωρίς όμως να συνειδητοποιούμε τη δύναμή της και το πώς μπορεί να καθορίσει τις επιλογές και τη συμπεριφορά μας σε οποιονδήποτε τομέα. Τι είναι λοιπόν η νοοτροπία; Είναι ο τρόπος σκέψης ενός ατόμου, το σύνολο των πεποιθήσεων, των φόβων και των προκαταλήψεών του, που τελικά καθορίζουν τη συμπεριφορά και τη δράση του. Όχι και τόσο ελαφριά τελικά η νοοτροπία.
Βασικά σκέλη της, είναι η νοοτροπία της έλλειψης κι η νοοτροπία της επάρκειας. Η πρώτη αφορά την πεποίθηση ενός ατόμου ότι υπάρχει περιορισμένη ποσότητα σε οτιδήποτε, όπως παραδείγματος χάρη στα χρήματα, στο φαγητό, στην αγάπη, στην ευτυχία αλλά και στις σχέσεις. Η προβολή του κόσμου μέσα από ένα τέτοιο πρίσμα, προκαλεί στους ανθρώπους άγχος, θυμό κι απογοήτευση, επειδή συνεχώς ζουν στον φόβο της απώλειας των όσων έχουν, ενώ ταυτόχρονα σαμποτάρουν κάθε προσπάθεια για βελτίωση οποιουδήποτε τομέα. Αντίθετα, η δεύτερη αφορά την πεποίθηση ενός ατόμου ότι οτιδήποτε στη ζωή υπάρχει σε αφθονία κι ότι ο κόσμος είναι γεμάτος δυνατότητες κι ευκαιρίες για όλους. Η συγκεκριμένη νοοτροπία λοιπόν βασίζεται στην αυτοπεποίθηση και θετική οπτική του κατόχου της, κάτι που συνιστά μια πιο υγιή στάση ζωής.
Και τώρα που μπήκαμε λίγο στο νόημα, πάμε να δούμε πώς τα δύο παραπάνω είδη νοοτροπίας, επηρεάζουν, ανάλογα με το ποια ακολουθούμε, τον πιο πολυσυζητημένο και φλέγοντα τομέα της ζωής μας, τις ερωτικές σχέσεις.
Σύμφωνα με τα παραπάνω, οι υποστηρικτές της νοοτροπίας της έλλειψης, έστω κι ασυναίσθητα πιστεύουν ότι δεν υπάρχει αγάπη κι έρωτας για εκείνους εκεί έξω, αφού υπάρχουν άτομα που -κατά τα πιστεύω τους- είναι πιο όμορφα, έξυπνα και περισσότερο άξια να βιώσουν τέτοια συναισθήματα. Συμπληρωματικά, έχουν την πεποίθηση ότι ο έρωτας είναι δυσεύρετος κι οι σχέσεις υπερβολικά δύσκολες, θέτουν ψηλά τον πήχη, με αποτέλεσμα να παγώνουν και να μην προσπαθούν καν να διεκδικήσουν το μερίδιό τους στην αγάπη. Επίσης οι ίδιοι θεωρούν συχνά -αν όχι πάντα- ότι το αντικείμενο του πόθου τους είναι πέραν των προσδοκιών τους κι άρα αποκλείεται να έχουν ανταπόκριση στα συναισθήματά τους.
Κι όταν είναι σε κάποια σχέση, ο φόβος της απώλειας δεν τους αφήνει να τη χαρούν, αφού θέλουν να είναι κολλημένοι πάνω στον σύντροφό τους είτε με δια ζώσης συναντήσεις είτε με μηνύματα και τηλέφωνα ενώ αποδιοργανώνονται όταν αυτός αποφασίζει να περάσει μόνος του ή με φίλους τον προσωπικό ελεύθερο χρόνο του. Ίσως ακόμα φτάνουν και ακραίες εκφάνσεις ζήλιας όπως ψάξιμο του κινητού, παρακολούθηση, σκηνές εάν δεν απαντηθεί αμέσως το μήνυμα ή η κλήση, θυμό και νεύρα αν μιλήσουν με κάποιο άλλο άτομο. Επίσης, δεν είναι λίγες οι φορές που τα ίδια άτομα καταπιέζονται μέσα σε μια σχέση, η οποία δεν τους καθιστά ευτυχισμένους για διάφορους λόγους κι όμως αρνούνται να φύγουν, αφού πιστεύουν ενδόμυχα ότι δε θα έχουν άλλη ευκαιρία στην αγάπη, με αποτέλεσμα να ανέχονται συμπεριφορές και καταστάσεις.
Συμπερασματικά, οι υποστηρικτές αυτής της νοοτροπίας, έχουν έλλειψη αυτοεκτίμησης κι αυτοσεβασμού, αναζητούν συνεχώς την έγκριση του εκάστοτε συντρόφου τους, βολεύονται μέσα σε φούσκες και τείχη ασφαλείας που οι ίδιοι έχουν χτίσει κι αρνούνται πεισματικά να εξερευνήσουν οτιδήποτε πέρα απ’ αυτά. Το αποτέλεσμα; Είτε αναζητούν μια σχέση είτε βρίσκονται σε μια, μονίμως νιώθουν μια ακόρεστη πείνα γι’ αγάπη.
Σε αντίθεση με το παραπάνω είδος, η νοοτροπία της επάρκειας, οδηγεί τους υποστηρικτές της να νιώθουν ότι αξίζουν ν’ αγαπηθούν και να ερωτευτούν όπως οποιοσδήποτε άλλος σ’ αυτόν τον κόσμο. Πιστεύουν, ακόμα, ότι όσο δύσκολο κι αν είναι να βρουν τον έρωτα, θα έρθει η στιγμή που θα συναντήσουν το άτομο το οποίο θα κάνει την καρδιά τους να χτυπά τρελά, με αποτέλεσμα, όταν αυτό συμβεί να το διεκδικήσουν με πείσμα, επιμονή και πάθος.
Τα ίδια άτομα, όταν βρίσκονται σε σχέση, απολαμβάνουν να βιώνουν τα όποια συναισθήματα, χωρίς τον φόβο της απώλειας και συνεπώς σπάνια εκφράζουν καταπιεστικές συμπεριφορές προς τον σύντροφό τους. Αγαπούν ν’ απολαμβάνουν στο έπακρο όσα ήδη έχουν αντί να εστιάζουν σ΄όσα τους λείπουν. Ακόμα, κατανοούν την αξία και τη σημασία του προσωπικού χρόνου. Δε θα καταφύγουν εύκολα σε οποιοδήποτε είδος ζήλιας, αφού δεν έχουν την τάση να βλέπουν παντού εχθρούς που καραδοκούν να τους κλέψουν την ευτυχία μέσα από τα χέρια. Επίσης δύσκολα θα μείνουν σε μια σχέση στην οποία τελικά δεν απολαμβάνουν τον έρωτα όπως θα ήθελαν καθώς δεν έχουν την αγωνία της μοναξιάς, παρά τη βλέπουν ρεαλιστικά, όπως είναι.
Σαφώς όλα τ παραπάνω έχουν ως αποτέλεσμα να μαγνητίζουν τους γύρω τους. Γνωρίζουν καλά ποιοι είναι, τι αναζητούν και τι αξίζουν και δεν περιμένουν την έγκριση κανενός για ν’ αυτοπροσδιοριστούν. Ακόμα, δεν υπάρχουν τείχη ασφαλείας για τους ακόλουθους αυτής της νοοτροπίας κι είναι πρόθυμοι να εξερευνήσουν και ν’ ανακαλύψουν τις αντοχές τους έξω απ’ αυτά. Δε διψούν για έρωτα, γιατί τον γεύονται λίγο-λίγο σαν ωραία σφηνάκια δυνατού ποτού. Κι έτσι αποκτούν κι αντοχή σε αυτόν αντί να μεθούν και να χάνουν τον έλεγχο κατεβάζοντας δόσεις σε μπουκάλια.
Μήπως τελικά όλα τα κλισέ που ακούμε συνδυαστικά για τον έρωτα, την ευτυχία και τη θετική στάση ζωής είναι ουσιαστικά συμπυκνωμένα συμπεράσματα από αντίστοιχες μελέτες; Ας πιούμε ένα σφηνάκι, ίσως φέρει καμιά απάντηση.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μαρία Πακιακιό
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
