Κίνημα “free bleeding”: φεμινισμός ή υπερβολή;

Το “free bleeding”, που ουσιαστικά σημαίνει «ελεύθερη αιμορραγία», είναι ένα κίνημα που υποστηρίζει ότι οι γυναίκες, κατά τη διάρκεια της περιόδου τους, δεν είναι υποχρεωμένες να χρησιμοποιούν κανένα απολύτως προϊόν υγιεινής. Υπάρχουν μάλιστα αρκετές γυναίκες ανά τον κόσμο, υποστηρίκτριες αυτής της δράσης, με κάποιες από αυτές  να κοινοποιούν σχετικές φωτογραφίες στα social media κατά την εφαρμογή αυτής της πρακτικής.

Το εν λόγω κίνημα ξεκίνησε το 1970, ως αντίδραση στο σύνδρομο τοξικού σοκ, μια σπάνια και μερικές φορές θανατηφόρα κατάσταση, που μπορεί να προκληθεί απ’ τα βακτηρίδια που αναπτύσσονται στα ταμπόν

Η δημοτικότητά του επανήλθε το 2015, όταν η Kiran Gandhi, έτρεξε στον Μαραθώνιο του Λονδίνου, ενώ διένυε τις ημέρες της εμμηνόρροιας, χωρίς να φορά κάποιο προϊόν γυναικείας υγιεινής. Μάλιστα όταν ρωτήθηκε γι’ αυτό, ανέφερε: «Θα ήταν πολύ άβολο για εμένα να ανησυχώ για ένα ταμπόν για 26.2 μίλια». Αυτό που ουσιαστικά ήθελε να πετύχει, χρησιμοποιώντας την αναγνωρισιμότητά της, ήταν να επιστήσει την προσοχή σχετικά με περιβαλλοντικές ανησυχίες, αφού δεν υπάρχουν προδιαγραφές για την ανακύκλωση αυτών των προϊόντων ή έστω βιώσιμα/επαναχρησιμοποιήσιμα προϊόντα περιόδου.

Ένας ακόμα λόγος που την οδήγησε σε αυτή την κίνηση είναι ότι σε αρκετά κράτη, τα προϊόντα περιόδου είναι τόσο απαγορευτικά ακριβά, αφού θεωρούνται είδη πολυτελείας, με αποτέλεσμα αρκετές γυναίκες να δυσκολεύονται να τα αγοράσουν ενώ παραμένουν απρόσιτα για όσες βρίσκονται σε σωφρονιστικά άσυλα ή είναι άστεγες.

Την ίδια χρονιά στην Αγγλία, όταν η βρετανική κυβέρνηση αρνήθηκε να καταργήσει τον φόρο γι’ αυτά τα προϊόντα, δύο ακτιβίστριες και φεμινίστριες, η Charlie Edge κι η Ruth Howarth, διοργάνωσαν διαμαρτυρία έξω απ’ το κοινοβούλιο, κάνοντας πράξη το “free bleeding”.

Το κίνημα αυτό έχει απασχολήσει κατά καιρούς και με ποικίλους τρόπους την παγκόσμια κοινότητα. Πολλές είναι οι φορές που γιατροί ρωτήθηκαν αν η συγκεκριμένη πρακτική μπορεί να αποβεί ανθυγιεινή για την ίδια τη γυναίκα που την εφαρμόζει ή ακόμα και για τους γύρω της, απατώντας αρνητικά και δηλώνοντας πως μόνο αμηχανία κι άβολες καταστάσεις μπορεί να προκαλέσει τόσο για την ίδια όσο και για τους υπόλοιπους, ειδικά αν δε χρησιμοποιεί κανένα σχετικό είδος στις δημόσιες μετακινήσεις της.

Αρκετές μάλιστα ήταν οι εταιρείες που ανταποκρίθηκαν στις παραπάνω ανησυχίες, και δεδομένου ότι η πρακτική του “free bleeding” μπορεί να καταλήξει εξαιρετικά άβολη, ξεκίνησαν μια σειρά από επαναχρησιμοποιήσιμα προϊόντα, τα οποία μπορούν να πλυθούν, όπως ειδικά απορροφητικά εσώρουχα ή ειδικά εύκαμπτα κύπελλα σιλικόνης, τα οποία τοποθετούνται στον κόλπο συλλέγοντας τον εμμηνορροϊκό ιστό, κάνοντας την εμπειρία της ελεύθερης αιμορραγίας λιγότερο άβολη κι ακατάστατη. Παρ’ όλα αυτά αρκετές γυναίκες αρνούνται ακόμα και τη χρήση αυτών.

Ανεξαρτήτως, λοιπόν, του σε ποια κατηγορία ανήκουν οι υποστηρίκτριες (χρήση των νέων προϊόντων ή καθόλου χρήση) έχουν φροντίσει να αναφέρουν τα πλεονεκτήματα αυτής της πρακτικής, κατατάσσοντας πρώτο στη λίστα τους την υγεία του γυναικείου κόλπου, αφού πολλά απ’ τα συνηθισμένα κι ευρέως διαδεδομένα προϊόντα είναι υπεύθυνα για τη δημιουργία επιβλαβών βακτηριδίων ή για το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή την απορρόφηση χρήσιμων για τον κόλπο βακτηριδίων μαζί με τον εμμηνορροϊκό ιστό. Κι οι δύο συνθήκες θέτουν σε κίνδυνο την υγεία μιας γυναίκας.

Ένα ακόμα πλεονέκτημα που αναφέρουν είναι ότι με τα επαναχρησιμοποιήσιμα εσώρουχα, τα κύπελλα σιλικόνης, ή με την επιλογή της καθόλου χρήσης έστω κι αυτών, ωφελείται το περιβάλλον, γλυτώνοντας από τόνους πλαστικού (απ’ τα ταμπόν) και γενικότερα από τόνους μη ανακυκλώσιμων απορριμμάτων. Τέλος, επικαλούνται το πλεονέκτημα της εξοικονόμησης χρημάτων όπως προκύπτει και φυσικά δίνουν ένα μήνυμα ενάντια στον μισογυνισμό και την πατριαρχία που αιώνες τώρα δαιμονοποιεί την περίοδο, κάνοντας τις γυναίκες να αισθάνονται μιαρές για μία απολύτως φυσική λειτουργία του οργανισμού τους κι ανακυκλώνοντας στερεότυπα και σεξιστικά δήθεν αστεία βασισμένα σ’ αυτήν.

Συνοψίζοντας, λοιπόν, και παραθέτοντας μια καθαρά προσωπική γνώμη: Ασφαλώς η εμμηνόρροια είναι μια άβολη κι επίπονη κατάσταση για τις γυναίκες, ίσως και ταμπού σε ορισμένες χώρες και πολιτισμούς, που οφείλουμε να απενοχοποιήσουμε, να σταματήσουμε να μεταφέρουμε μυστικά σερβιέτες και να ντρεπόμαστε να μιλήσουμε ανοιχτά γι’ αυτή. Ασφαλώς και δεν είναι ευχάριστο ή εφικτό για κάποιες να ξοδεύουν τόσα χρήματα μηνιαία και μάλιστα σε προϊόντα τα οποία κρύβουν και κινδύνους για την υγεία τους, γι’ αυτό πέρα απ’ την προφανή ανάγκη για ελαχιστοποίηση του όποιου ρίσκου εγκυμονεί η χρήση τους, θα έπρεπε να φροντίσουμε ώστε καμία γυναίκα να μην τα στερείται, φροντίζοντας για τις άστεγες κι άπορες. Ασφαλώς το περιβάλλον κινδυνεύει περισσότερο από ποτέ πλέον, και κάθε κίνηση ευαισθητοποίησης κι ανακύκλωσης θα δώσει ανάσες ζωής στον πλανήτη Γη, όμως υπάρχουν τόσοι άλλοι πόροι που μπορούμε να μειώσουμε την αλόγιστη κατανάλωσή τους, ώστε να μη στερηθούμε τα αναγκαία.

Είναι δικαίωμα μιας γυναίκας να υιοθετήσει αυτή τη στάση, σαφώς, ας μην ξεχνάμε όμως πως κάνουμε βήματα προόδου για να ξεφύγουμε από πρωτόγονες συμπεριφορές, επομένως η επιστροφή στη φύση δεν είναι σημάδι εξέλιξης αλλά οπισθοδρόμησης. Η ελευθερία του καθενός σταματά εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου και το να επιλέγει μια γυναίκα να μη χρησιμοποιεί έστω τα ανακυκλώσιμα/επαναχρησιμοποιήσιμα προϊόντα και να αιμορραγεί δημοσίως, σε μαγαζιά, καφετέριες και ΜΜΜ στο όνομα μιας φυσιολογικής λειτουργίας του σώματος (που προφανώς κι είναι, αλλά αντίστοιχα να μη χρησιμοποιούμε ούτε χαρτί τουαλέτας τότε) φαντάζει τραβηγμένο κι ατυχές παράδειγμα φεμινισμού. Κανείς δεν πρέπει να σιωπά μπροστά στον μισογυνισμό και την πατριαρχία, αλλά μια τέτοια αντίδραση μοιάζει (στα δικά μου τουλάχιστον αφτιά) μια άστοχη βαβούρα.

Πηγές: Helloclue.com, Womenshealthmag.com, Wikipedia