Κουτσομπολεύουμε γιατί γουστάρουμε να νιώθουμε μια δήθεν εξουσία

Υπάρχει μία συνήθεια που άλλοι λατρεύουμε κι άλλοι μισούμε και παρ’ όλα αυτά όλοι -ανεξαρτήτως σε ποια κατηγορία ανήκουμε- έχουμε πέσει στην παγίδα της, έστω και μια φορά στη ζωή μας. Η εν λόγω συνήθεια θεωρείται αθώα, ευχάριστη, must σε οποιαδήποτε συζήτηση  κι έχει παγιωθεί σαν άτυπος θεσμός. Σε περίπτωση που δεν το καταλάβατε, αναφέρομαι στο κουτσομπολιό.

Η λέξη αυτή προέρχεται από το ρήμα «κοψομπολιάζω» που σημαίνει «κόβω και μπολιάζω». Για όσους δε γνωρίζουν, το ρήμα «μπολιάζω» χρησιμοποιείται για να περιγράψει την ενίσχυση ενός φυτού με συγκεκριμένη διαδικασία. Με λίγα λόγια η λέξη «κουτσομπολεύω» σημαίνει κόβω τα λόγια/την κατάσταση κάποιου -κάτι σαν screenshot-, και τα ενισχύω προσθέτοντας  περισσότερα στοιχεία. Συνεπώς και μόνο από την ετυμολογία της ίδιας της λέξης, γίνεται κατανοητό το λάθος της όλης υπόθεσης κι ας επιλέγουμε να το αγνοούμε. Θεωρούμε το κουτσομπολιό λογικό, χρήσιμο, απαραίτητο κι αναφαίρετο δικαίωμα, ενώ ουσιαστικά μόνο αυτό δεν ισχύει.

Πέραν όμως όλων των παραπάνω, το κουτσομπολιό μας περνά διάφορα μηνύματα υποσυνείδητα, τα οποία μάλιστα έχουν αντίκτυπο και σ’ αυτόν που το ασκεί. Ενώ άμεσα πληγέντες, είναι αυτοί που αποτελούν το αντικείμενο συζήτησης.

Φυσικά, το άτομο που έχει την εν λόγω συνήθεια, θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο, αφού ουσιαστικά ασκεί αρνητική κριτική και σχολιασμό σ’ όποιον βρεθεί κοντά στο στόχο του. Άνθρωπος, ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο από οποιονδήποτε άλλον, μοιραία θα πέσει στην παγίδα των κοινωνικών στερεότυπων, κι ο κόσμος, ατομικά και συλλογικά, ποτέ δεν πήγε μπροστά με κανένα απ’ αυτά. Επίσης, όταν κάποιος έχει την αίσθηση της ανωτερότητας έναντι των υπολοίπων, θεωρεί τον εαυτό του αλάθητο κι άμεμπτο, με αποτέλεσμα να μην ασκεί την απαραίτητη αυτοκριτική, η οποία μόνο οφέλη μπορεί να παρέχει στον ίδιο. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που ακούμε πολύ συχνά, πως αυτός που συνηθίζει να κουτσομπολεύει, το κάνει για ν’ αποφύγει την αντιμετώπιση των δικών του προβλημάτων και λάθος επιλογών.

Επιπλέον, το άτομο το οποίο ασκεί κουτσομπολιό, νιώθει ασυνείδητα ή όχι, ότι αποκτά ένα είδος δύναμης κι ελέγχου, πάνω στον άνθρωπο τον οποίο κριτικάρει αλλά και στη ζωή του. Βλέπετε το κουτσομπολιό, έχοντας πάντα αρνητικό χαρακτήρα, είναι υπεραρκετό για τη δημιουργία κακόβουλης φήμης -αληθινής ή ψευδούς-, η οποία μπορεί να οδηγήσει το θύμα του σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Όσον αφορά στον θύτη, ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να ελέγξει ή να ορίσει τη ζωή του και ταυτόχρονα δεν αντιδρά ώστε ν’ αλλάξει αυτή η κατάσταση, φροντίζει να καλύψει την αδυναμία του, προβάλλοντας τη σαν δύναμη πάνω στους άλλους, με τη χρήση του κουτσομπολιού.

Ακόμα, η φύση του κουτσομπολιού είναι εκ διαμέτρου αντίθετη της ενσυναίσθησης, αφού αυτός που το χρησιμοποιεί, αυτομάτως αρνείται να κατανοήσει τις βαθύτερες αιτίες που οδήγησαν κάθε άτομο στις αποφάσεις του. Η ενσυναίσθηση είναι μια από τις βασικότερες αξίες στη ζωή κι είναι αναγκαίο να προσπαθεί κάθε άνθρωπος να την αναπτύξει. Επίσης, γνωρίζουμε όλοι πως είναι ευκολότερο να κουτσομπολεύουμε οτιδήποτε δε μας βρίσκει σύμφωνους, από το να προσεγγίσουμε κάποιον και να συζητήσουμε στα ίσα, όσα κακώς μας απασχολούν για τη ζωή του. Καταλαβαίνετε το οξύμωρο της υπόθεσης; Γνωρίζουμε κατά βάθος ότι δε μας πέφτει λόγος για τη ζωή του άλλου κι άρα θα ήταν ηλίθιο ν’ απευθυνθούμε στον ίδιο, αλλά από την άλλη κοιτάμε κι από την κλειδαρότρυπα, η οποία όμως δε μας δίνει το απαιτούμενο οπτικό πεδίο.

Τελικά, μήπως το κουτσομπολιό θίγει, προσβάλλει και κάνει μεγαλύτερο κακό -μακροπρόθεσμα τουλάχιστον- σε όποιον το ασκεί κι όχι στο άτομο που είναι το επίκεντρό του;

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!