Είναι απόλυτα φυσιολογικό σε μια σχέση να φτάσει η στιγμή του κορεσμού, της ρουτίνας, της βαρεμάρας ή ακόμα και της ξενέρας. Έχει συμβεί να γίνουμε αποδέκτες μιας τέτοιας συνθήκης από τη μεριά του συντρόφου μας. Μια τέτοια κατάσταση είναι ευχάριστη μόνο στην περίπτωση που και τα δύο άτομα τα οποία απαρτίζουν τη σχέση φτάσουν ταυτόχρονα σ’ αυτό το στάδιο. Δυστυχώς όμως, τις περισσότερες φορές, ο ένας από τους δύο τερματίζει πρώτος.
Και σ’ αυτό το σημείο, προκύπτει ένα τεράστιο δίλημμα. Τι είναι προτιμότερο, όταν επέλθει η ξενέρα για τον σύντροφό σας, να σας το δείχνει με κάθε τρόπο στην ομιλία του και τη συμπεριφορά του μέχρι ν’ ανακοινωθεί ο χωρισμός, ή να εξακολουθήσει να σας συμπεριφέρεται όπως πριν, μέχρι να κατασταλάξει μέσα του η ιδέα και τότε να σας το αποκαλύψει; Η απάντηση δεν είναι ούτε εύκολη ούτε προκύπτει αβίαστα, αφού και στις δύο περιπτώσεις κάτι χάνεις και κάτι κερδίζεις.
Στην πρώτη περίπτωση, είναι εμφανές ότι ο σύντροφός σας δε σας χωρίζει από τύψεις, από φόβο ή ακόμα κι από την πεποίθηση ότι θ’ αναγκάσει εσάς ν’ ανακοινώσετε το τέλος, μη έχοντας το θάρρος της γνώμης και της απόφασής του. Εφόσον όμως η ιδέα του χωρισμού έχει ωριμάσει μέσα του, φροντίζει να το εκφράζει σε κάθε ευκαιρία και με κάθε τρόπο. Αμέσως αλλάζει η συμπεριφορά του, ο τρόπος που σας μιλά και σας αντιμετωπίζει. Διαγράφει πολύ γρήγορα κάθε τι ρομαντικό ή γλυκό που τυχόν έπραττε πριν και δεν υπάρχει κάτι που να σας θυμίζει τον άλλοτε άνθρωπό σας.
Στο πρόσωπό του έχει σβήσει το χαμόγελο, για όσο είστε μαζί τουλάχιστον, και τη θέση του έχει πάρει μια σκιά, που σας προετοιμάζει γι’ αυτό που ακολουθεί. Οι καυγάδες, οι τσακωμοί κι οι εντάσεις αυξάνονται με τρελό ρυθμό, αφού εκτός από την πλέον άσχημη συμπεριφορά, τα πάντα πάνω σας κι όλα όσα κάνετε, τα όποια παρεμπιπτόντως κάποτε έβρισκε χαριτωμένα, αποτελούν πια κόκκινο πανί. Όλα λάθος.
Είναι φυσικό κι επόμενο πολύ γρήγορα να φτάσετε στο χωρισμό, με νεύρα, εντάσεις και αδιαμφισβήτητα μια διαφορετική- πολύ αμφιλεγόμενη εικόνα- για το σύντροφό σας. Να του αναγνωρίσουμε όμως ότι με αυτόν τον τρόπο σας προετοίμασε άριστα για τον χωρισμό. Τον βλέπατε να πλησιάζει, τον νιώθατε, τον συνηθίσατε κι από κάποιο σημείο κι έπειτα ίσως και τον αποζητούσατε από αγανάκτηση. Το τέλος ήρθε αβίαστα, σαν μονόδρομος κι η αρχική θλίψη, η οποία γρήγορα έγινε θυμός, εξαφανίστηκαν σύντομα.
Στη δεύτερη περίπτωση ο σύντροφός σας χρειάζεται χρόνο για να σιγουρευτεί ότι όντως του έχει τελειώσει το μεταξύ σας προτού κάνει κάτι για το οποίο ίσως μελλοντικά μετανιώσει. Μπορεί να δίνει μέσα του μια τελευταία μάχη, μια τελευταία ευκαιρία σε όσα ένιωσε, προκειμένου να μην έρθει το άδοξο τέλος. Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, τίποτα δεν προμηνύει τις κακές σκέψεις του και τίποτα δε σας υποπτεύει, αφού η συμπεριφορά του, ο τρόπος που σας μιλά και κάθε άλλη μεταξύ σας συνήθεια, είναι όλα εκεί. Ζείτε τον έρωτά σας, ή μάλλον την πλάνη σας, αφού μόλις πειστεί ότι δεν υπάρχει κάτι άλλο για να παλέψει, σας ανακοινώνει τον χωρισμό, ο οποίος σας βρίσκει σαν κεραυνός εν αιθρία.
Πέφτετε από τα σύννεφα, δεν μπορείτε ν’ αντιληφθείτε τι, πώς και πότε ακριβώς διαλύθηκε η σχέση σας. Επικρατούν η στεναχώρια κι η άρνηση, τα οποία συνήθως ακολουθούνται από διεκδίκηση του πρώην πλέον, ώστε να είστε και πάλι μαζί. Ασφαλώς η πόρτα έχει κλείσει κι όσο το συνειδητοποιείτε τόσο χάνετε τη γη κάτω από τα πόδια σας και φτάνετε στα όρια της απόγνωσης.
Οι αναμνήσεις από κάθε τι που κάνατε μαζί, σας στοιχειώνουν κάθε λεπτό της ημέρας και πιστεύετε ότι δε θα το ξεπεράσετε ποτέ. Σώσατε κάθε όμορφη εικόνα που είχατε για τον άνθρωπό σας αλλά δυστυχώς χάσατε εσάς και τις περισσότερες φορές για μεγάλο χρονικό διάστημα, μέχρι να ορθοποδήσετε.
Δεν ξέρω αν μετά απ’ όλα αυτά απαντάτε το ίδιο εύκολα τι προτιμάτε να συμβεί σε μια τέτοια περίπτωση, αν δηλαδή διαλέγετε να χάσετε κάθε καλή ανάμνηση ενός ανθρώπου που μοιραστήκατε μαζί τόσα, ή αν επιλέγετε να χάσετε τον εαυτό σας. Αλλά ξέρω σίγουρα ότι ο επόμενος έρωτας είναι πάντα ο καλύτερος!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου