Οι έντονοι έρωτες κάνουν κρότο σβήνοντας

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί οι πραγματικά μεγάλοι έρωτες δεν αντέχουν στον χρόνο; Αυτοί οι πανίσχυροι, δυνατοί έρωτες που σε κάνουν να χάνεις τον ύπνο σου, που η πρώτη σου σκέψη μόλις ξυπνάς κι η τελευταία σου πριν κοιμηθείς είναι εκείνο το ένα και μοναδικό άτομο.  Είναι αυτοί, που  μέσα στην διάρκεια της μέρας σου καρφώνουν στο μυαλό, το βλέμμα, το χαμόγελο και το πρόσωπό εκείνου κι εσύ βασανίζεσαι που δεν τα χαζεύεις από κοντά.

Μιλάω για καθαρό, ατόφιο πάθος, το οποίο σου προκαλεί ταχυπαλμία και ταχυκαρδία στην όψη του έρωτά σου, σε κάθε χάδι, φιλί κι άγγιγμά του. Αναφέρομαι στις σχέσεις όπου ο πόθος καίει σαν άσβεστη φλόγα, κάνοντάς σε να χάνεις κάθε λογική και μέτρο στα λόγια, τις σκέψεις και τη συμπεριφορά σου. Τα συναισθήματα είναι τόσο έντονα μέσα σου, που σχεδόν τα νιώθεις να ρέουν στις φλέβες σου και να κυριεύουν το είναι σου.

Κι όταν φτάσει το τέλος, μένεις ν’ αναρωτιέσαι πώς κάτι τόσο δυνατό κι έντονο έσβησε, πώς να θάψεις κάτι τόσο ισχυρό, πώς ν’ αφήσεις πίσω ένα κομμάτι σου αλλά να συνεχίσεις αλώβητος. Δεν μπορείς να δεις καθαρά τι σας οδήγησε στον τερματικό σταθμό.

Αυτές οι σχέσεις τρέφονται από την κτητικότητα. Το πάθος σάς παραλύει και σας πλανά να πιστέψετε ότι ανήκετε ο ένας στον άλλον ολοκληρωτικά, η καθημερινότητά σας, η ζωή σας, οι σκέψεις σας, τα πάντα. Διεκδικείτε συνεχώς μεγαλύτερο κοινό χρόνο από τη μέρα σας και είτε το πετυχαίνετε είτε όχι, η πίεση γίνεται επικίνδυνα ασφυκτική κι ας μην το αντιλαμβάνεστε στην αρχή. Χάνεστε απ’ όλους κι απ’ όλα κι εγκαταλείπετε μεγάλο μέρος της μεμονωμένης καθημερινότητάς σας -οικογένεια, φίλους, προσωπικές απολαύσεις- ώστε να είστε συνέχεια μαζί και μόνο μαζί. Βομβαρδίζετε ο ένας τον άλλον με μηνύματα και κλήσεις για τις ελάχιστες ώρες που δεν καταφέρνετε να βρίσκεστε ο ένας στο οπτικό πεδίο του άλλου, ίσα να ακούσετε τη φωνή του. Ένα άλλο άτομο γίνεται ξαφνικά και κυριολεκτικά όλη σας η ζωή.

Η κτητικότητα όμως πολύ γρήγορα οδηγεί στο να εξαπολυθεί το ισχυρότερο δηλητήριο μιας σχέσης, η ζήλια. Η αρχικά, φαινομενικά, γλυκιά κι ολοκληρωτική μεταξύ σας αφιέρωση στενεύει σαν κλοιός και μόλις κάποιος από τους δύο κάνει να πάρει ανάσα ο άλλος τρελαίνεται από αγωνία ότι θα τον χάσει. Σας κυριεύει ο φόβος ότι αν βγει ή βγείτε ξεχωριστά θα βρεθεί κάποιος να ταράξει τα νερά στο λιμάνι σας. Υπολογίζετε κι ελέγχετε κάθε κίνηση της σχέσης σας προκειμένου να εξασφαλίσετε το «μαζί».

Και μέσα σ’ αυτό το χάος στροβιλίζεστε συνεχώς, σαν φτερό στον άνεμο. Χάνετε σταδιακά την προσωπικότητά σας, αφού έχετε εγκαταλείψει κάθε τι για το οποίο ο άλλος αρχικά σας ερωτεύτηκε. Φτάνετε σε σημείο που άλλοτε ρίχνετε τον εγωισμό σας από φόβο κι άλλοτε τον υψώνετε σαν φρούριο, τη στιγμή που σας κυριεύουν τα έντονα συναισθήματα τα οποία τρέφετε. Κάνετε και τα δύο αντίστροφα και πάντα στη λάθος χρονική στιγμή. Πολλές φορές υποβιβάζετε την αξιοπρέπειά σας ξανά και ξανά προκειμένου να σώσετε τα «κεκτημένα» σας. Δεν υπάρχει κάτι πλέον που να θυμίζει εσάς.

Μοιραία ξεκινούν οι καυγάδες και τίποτα από τις αρχικά φαινομενικά υπέροχες στιγμές δε θυμίζουν το παρόν σας, ώσπου φτάνει το τέλος, γεμάτο εντάσεις κι άστοχες τελευταίες ευκαιρίες.

Ένα πράγμα μην κάνετε, να μετανιώσετε γι’ αυτό που ζήσατε κι ας τελείωσε άδοξα. Κρατήστε ότι κάτι που ξεκίνησε τόσο δυνατά και σας συνεπήρε αναπόφευκτα ότι θα τελειώσει με τον ίδιο τρόπο. Ακόμα κι αν χαθήκατε σ’ αυτή τη δίνη, άξιζε να νιώσετε όλα αυτά τα ισχυρά συναισθήματα. Άξιζε να χαθείτε και να αλλάξετε για κάποιον άλλον μέσα από έναν τρελό έρωτα. Γιατί μόνο από τα λάθη, τα πάθη και τις καταστροφές μπορείτε να μάθετε ποιοι πραγματικά είστε και τι ζητάτε. Μόνο αν βρεθείτε στο μηδέν τα χτίζετε όλα από την αρχή, με νέες βάσεις, ορίζοντας τα όρια και τις κόκκινες γραμμές σας.