Πείραμα: Καταγράφοντας για μία βδομάδα πού ξοδεύεις χρόνο

Η σημαντικότερη αιτία για γκρίνια, μουρμούρα και συχνή κακή διάθεση είναι η έλλειψη χρόνου. Συνεχώς παραπονούμαστε ότι πασχίζουμε να φέρουμε εις πέρας τις όποιες υποχρεώσεις μας και ταυτόχρονα να βρούμε τον πολυπόθητο προσωπικό χρόνο, είτε απλώς για ν’ αράξουμε, είτε για να εξασκήσουμε κάποιο χόμπι, είτε για να συναντήσουμε αγαπημένα πρόσωπα, είτε τέλος πάντων ν’ ασχοληθούμε μ’ εμάς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Δεν αποτελώ εξαίρεση, αφού πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να ισχυρίζεται κάτι ανάλογο κι έτσι μ’ αυτήν την πρόφαση αφήνω πίσω κομμάτια της ζωής και καθημερινότητάς μου ενώ ασυναίσθητα επιλέγω να θυσιάζω τον καθαρά προσωπικό χρόνο μου. Αποφάσισα λοιπόν, να καταγράψω, υπό μορφή κατηγοριών, τον χρόνο που ξοδεύω μέσα σε μια τυπική καθημερινή μέρα, προκειμένου ν’ αντιληφθώ τι είναι τελικά αυτό που δημιουργεί το παραπάνω πρόβλημα. Υφίσταται όντως ή απλώς έτσι δικαιολογώ την όποια απραξία μου, σε κάποιους τομείς;

Παρατήρησα λοιπόν τα εξής. Το πρωί χρειάστηκα τριάντα με σαράντα λεπτά, προκειμένου να ετοιμαστώ για τη δουλειά-επιλογή ρούχων-ντύσιμο και να πιω έναν καφέ, γιατί είμαι απ’ αυτά τ’ άτομα που χωρίς το ιερό ρευστό δεν αντέχω να πω ούτε καλημέρα. Για τη δουλειά -γι’ άλλους σχολείο, σχολή, διάβασμα-, συμπεριλαμβανομένης της διαδρομής ξόδεψα έντεκα ώρες περίπου. Επίσης, διαπίστωσα ότι κατανάλωσα μέσα στην ημέρα τριάντα λεπτά στο μπάνιο, για να πλυθώ το πρωί, για μπάνιο το βράδυ και για τις λοιπές λειτουργίες. Μετά τη δουλειά, πήγα να δω τους γονείς μου για περίπου μία ώρα, ενώ στη συνέχεια γυρίζοντας σπίτι, ξόδεψα περίπου δύο ώρες, στο μαγείρεμα και σε διάφορες δουλειές του σπιτιού. Τι έμεινε έως ότου να ξαπλώσω για έναν οκτάωρο ύπνο- που ποτέ δεν είναι οχτάωρος; Έμεινε μιάμιση ώρα, την οποία διάλεξα να περάσω χαζεύοντας στα social media κατά βάση κι ελαφρώς λιγότερο στο Netflix. Τα χόμπι ή οποιοδήποτε είδος δραστηριότητας άφαντα. Ο χρόνος που ξόδεψα για να πάρω τηλέφωνο τους κολλητούς να πούμε τα νέα μας ή ακόμα καλύτερα, να τους δω από κοντά, ανύπαρκτος. Η διάθεσή μου ν’ ακούσω μουσική ή να περιποιηθώ το πρόσωπό μου, να πάω μια βόλτα με το αμάξι, ν’ ασχοληθώ με πράγματα που αγαπώ, να πιω ένα ποτήρι κρασί στο μπαλκόνι ή οτιδήποτε άλλο, εξαφανισμένη. Κάτι πήγε πολύ λάθος.

Δεύτερος στόχος του πειράματος κι αφού είχα καταγράψει τα παραπάνω, ήταν να προσπαθήσω να μειώσω τον παραμικρό χαμένο χρόνο ανάμεσα στις παραπάνω ασχολίες και δεδομένου ότι το κομμάτι της δουλειάς σίγουρα δεν αλλάζει όπως κι αυτό του μπάνιου αλλά κι η επίσκεψη στους γονείς μου, έριξα το βάρος μου σ’ όλα τα υπόλοιπα. Το σαββατοκύριακο λοιπόν που συνήθως ο προσωπικός χρόνος είναι πολύ περισσότερος, θυσίασα συνολικά τρεις ώρες για να μαγειρέψω μαζικά και να προετοιμάσω τα γεύματα της εβδομάδας, συμπεριλαμβανομένων και του καθαρισμού κι ετοιμασίας σαλατών. Χρειάστηκα ακόμα δύο ώρες για καθαριότητα του σπιτιού, ώστε τις καθημερινές ν’ αρκούμαι σε μικρό-δουλειές συντήρησης.

Επιπλέον, τις καθημερινές άρχισα να προετοιμάζω από το βράδυ το τι θα φορέσω την επόμενη μέρα αλλά και τ’ απαραίτητα υλικά στην καφετιέρα ώστε κάθε πρωί μέσα σε δέκα λεπτά να είμαι ντυμένη και ν’ απολαμβάνω τον καφέ μου για ένα ακόμα δεκάλεπτο, χαζεύοντας και λίγο στα social media κι απαντώντας σε μηνύματα. Με όλα τα παραπάνω κέρδισα περίπου δύο ώρες. Ακόμα, έβαλα στοίχημα με τον εαυτό μου, να μειώσω τον χρόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το πολύ σε τριάντα λεπτά μέσα στην ημέρα -τα δέκα τα τρώω το πρωί με τον καφέ- και να κλείνω τα δεδομένα και το wi-fi μια ώρα πριν κοιμηθώ, ενώ ταυτόχρονα δοκίμασα να βλέπω σειρά αυτή τη μία ώρα μέχρι τον ύπνο. Εξασφάλισα ξαφνικά, περίπου δυόμιση με τρεις ώρες κάθε μέρα, τις οποίες μπορούσα να μοιράσω σε πρόσωπα ή ασχολίες που αγαπώ κι ακόμα περισσότερο σε μένα, με οποιονδήποτε τρόπο. Μεγάλη υπόθεση να απελευθερώνεις σε καθημερινή βάση τόσες ώρες, αφού αν απλωθούν σωστά, προλαβαίνεις να κάνεις όσα θέλεις μέσα στην εβδομάδα.

Βέβαια, οφείλω να ομολογήσω, ότι είναι λίγο αγχωτικό το παραπάνω πείραμα, αφού ένιωθα ότι τρέχω με χρονόμετρο -λες και θέλω να σπάσω κάποιο αθλητικό προσωπικό ρεκόρ-, όχι όμως περισσότερο αγχωτικό από το να τελειώνει η μέρα μου και να έχω ασχοληθεί ελάχιστα ή και καθόλου με μένα, προκειμένου να ικανοποιήσω τα υπόλοιπα. Κι επειδή όλοι έχουμε την τάση -λιγότερο ή περισσότερο- να πέφτουμε στην παγίδα των αφηρημένων εννοιών, όπως είναι ο χρόνος και να εκτιμούμε μόνο τα χειροπιαστά, τότε αναμφίβολα αξίζει στην τελική ν’ αγχωθείς για μία εβδομάδα με τις απτές καταγραφές, έως ότου να βρεις τι τελικά σ’ εμποδίζει τόσο καιρό από τις επιθυμίες, τα θέλω και τους προσωπικούς σου χρόνους.

Γιατί σίγουρα μετά το πέρας της εβδομάδας κι έχοντας βγάλει τα συμπεράσματά σου, θα καταφέρεις να μοιράσεις σωστότερα τον χρόνο σου και να ωφεληθείς άμεσα και μακροπρόθεσμα. Και κυρίως, να μη χάνεις στιγμές αλλά να τις κερδίζεις.