Σαν τα δωμάτια απόδρασης κι η ζωή

Η τρέλα των escape rooms ξεκίνησε να μας ενθουσιάζει –κι όχι άδικα– εδώ και μερικά χρόνια, αποτελώντας πλέον έναν απ’ τους πιο δημοφιλείς τρόπους διασκέδασης για ενήλικες κι ανήλικους.

Για όσους δε γνωρίζουν, τα escape rooms, ή δωμάτια απόδρασης, είναι ζωντανά παιχνίδια γρίφων, όπου οι παίκτες βρίσκονται πραγματικά κλειδωμένοι σε ένα ή περισσότερα δωμάτια με σκοπό να αποδράσουν, αποκωδικοποιώντας αινίγματα ή εκπληρώνοντας αποστολές.

Κανονίζεις, λοιπόν, με την παρέα σου να πάτε σε ένα τέτοιο δωμάτιο. Ένα «τσούρμο» διαφορετικών ατόμων με ανόμοιες προσωπικότητες και χαρακτήρες, αλλά με έναν κοινό στόχο∙ να ενώσετε αρμονικά όλα τα παραπάνω, προκειμένου να λύσετε τους γρίφους και να αποδράσετε. Μα περισσότερο από όλα σκοπός είναι να περάσετε καλά!

Μπαίνετε, λοιπόν, στο δωμάτιο και το παιχνίδι ξεκινά. Φωνές, φασαρία, αστεία, γέλια, προβληματισμοί, αντιπαραθέσεις, καθώς προσπαθείτε να ξεπεράσετε τα εμπόδια που προκύπτουν. Ασφαλώς, οι προσωπικότητες αρχίζουν να ξεχωρίζουν.

Κάπου εκεί υπάρχει, σίγουρα, οργανωτικός, που προσπαθεί να συγκεντρώσει όλα τα στοιχεία για να μη χαθεί κάτι σημαντικό. Ακολουθεί ο χαβαλές, που πάντα διασκεδάζει όλους με αφορμές αντικείμενα ή αστεία που αφορούν τον χώρο που βρίσκεστε. Ο φίλος με την ανεξάντλητη φαντασία που οργιάζει κι έτσι ψάχνει να βρει στοιχεία στα πιο απίθανα σημεία. Ίσως εκείνος είναι και το άτομο που λύνει τους περισσότερους γρίφους. Ο χαλαρός, που συνήθως ακολουθεί άσκοπα τους υπόλοιπους, συμμετέχοντας πού και πού αλλά σε καθοριστικά σημεία για την έκβαση του παιχνιδιού. Δεν ξεχνάμε σαφώς και τον αγχώδη, που υπενθυμίζει τον χρόνο που απομένει και με τον τρόπο του –ναι, δεν είναι κι ο καλύτερος– δίνει κίνητρο στην παρέα να πιεστεί για να φτάσει στον στόχο της. Κι είναι, τέλος, κι ο ανταγωνιστικός, που τρέχει πρώτος παντού, πιστεύει ότι γνωρίζει τα πάντα και για κάποιο λόγο ξεχνά ότι ανήκει σε ομάδα. Όλοι απαραίτητοι με τον τρόπο τους.

Ασφαλώς, δε λείπει η βοήθεια από εξωγενείς παράγοντες (τους διοργανωτές των δωματίων, δηλαδή), που εμφανίζεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα μέσω οθονών και δίνει μια ανάσα στην παρέα. Πολλές φορές, όμως, υπάρχει κι αρνητική παρέμβαση, αφού σε πολλά δωμάτια απόδρασης εμφανίζονται ξαφνικά ηθοποιοί για να τρομάξουν τους παίκτες και να δυσκολέψουν το έργο τους.

Το ξεπερνάτε –ο καθένας όπως μπορεί– κι όλοι μαζί συνεχίζετε να ενθουσιάζεστε με τις θυρίδες που άνοιξαν με κάποιο συνδυασμό και φανέρωσαν νέο στοιχείο, με τα μικρά μυστικά δωμάτια, τα οποία αποκαλύφθηκαν βάζοντας σε συγκεκριμένη θέση άλλα αντικείμενα, προσφέροντας άλλα νέα πιο ενδιαφέροντα και πολύπλοκα στοιχεία. Χρηματοκιβώτια με κωδικούς, κάδρα που κρύβουν κάτι στο εσωτερικό τους, μυστικά φώτα τα οποία με το κατάλληλο αντικείμενο αποκαλύπτουν νέο κωδικό.

Φαντασία κι ενθουσιασμός, με την αδρεναλίνη να χτυπάει κόκκινο σε κάθε βήμα, κι όλοι να το απολαμβάνετε, παρά τα εμπόδια και τις δυσκολίες. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι έχετε περάσει εκπληκτικά, ακόμα κι αν δεν καταφέρατε να αποδράσετε, ενώ συζητάτε ήδη για το επόμενο δωμάτιο που θα επισκεφθείτε.

Πόσο πιο απλή θα ήταν η ζωή μας αν την παρομοιάζαμε με μια αλληλουχία από escape rooms; Πόσο πιο ευχάριστη θα ήταν, αν την αντιμετωπίζαμε με την ίδια φαντασία και παρόμοιο ενθουσιασμό, όπως τους γρίφους στα εν λόγω δωμάτια; Δε διαφέρουν και πολύ αυτά τα δύο, έτσι δεν είναι;

Διαφορετικοί χαρακτήρες εμπλέκονται στη ζωή μας, οικογένεια, φίλοι, συνάδελφοι, σύντροφοι, κι ο καθένας είναι σημαντικός με τον τρόπο του -ακόμα κι ο αγχώδης. Προχωράμε και συναντάμε πόρτες, οι οποίες δε γνωρίζουμε πού οδηγούν κι απλά προσπαθούμε να λύσουμε τους γρίφους και να βγάλουμε άκρη. Και στη ζωή υπάρχουν εξωγενείς παράγοντες, άλλοτε εμφανίζονται για να μας στηρίξουν και να μας βοηθήσουν κι άλλοτε για να σταθούν εμπόδιο στους στόχους μας.

Μήπως, λοιπόν, αυτό που λείπει απ’ τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες της καθημερινότητας είναι η φαντασία κι ο ενθουσιασμός; Μήπως να πάψουμε να ανησυχούμε για το αν θα καταφέρουμε να αποδράσουμε, ώστε να απολαύσουμε το παιχνίδι όσο παίζεται;