Κανένας χωρισμός δεν ήταν κι ούτε πρόκειται ποτέ να είναι ευχάριστος (κοινώς αποδεκτή παραδοχή) -τουλάχιστον για έναν από τους δύο. Ακόμα κι αν προκύψει να τελειώσει η σχέση αμφίπλευρα, το χρονικό διάστημα έως ότου να ξεπεραστεί η λήξη της είναι δύσκολο και βρίσκει τους εμπλεκόμενους μουδιασμένους και με κακή διάθεση.
Όταν αναπτύσσονται συναισθήματα δεν είναι δυνατόν να σβηστούν από τη μία στιγμή στην άλλη, απλώς γυρίζοντας κάποιον διακόπτη. Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη όταν το άτομο που αποφασίζει να τερματίσει τη σχέση δεν το κάνει ξεκάθαρα και με απόλυτη ειλικρίνεια. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο χωρισμός μετατρέπεται κυριολεκτικά σε μια διαδικασία-παίδεμα, αφού δε γίνεται μια κι έξω, αλλά με τρόπο που δεν αφήνει την ελπίδα να σβήσει, ούτε τ’ αρνητικά συναισθήματα να κοπάσουν.
Θα μου πείτε τι διαφορά έχει ο ειλικρινής χωρισμός απ’ το να μην πεις τίποτα, αφού κανένας τους δεν είναι ευχάριστος; Η διαφορά- στο μυαλό μου τουλάχιστον- είναι τεράστια, αφού όταν κάποιος σου επιτρέπει να τρέφεις ελπίδες και ταυτόχρονα αμφιβολίες για μεγάλο χρονικό διάστημα, όταν διώχνει τις πρώτες απότομα κι επαληθεύει τις δεύτερες, κλονίζεται κάπως η ψυχική σου υγεία. Γιατί; Ας σκαλίσουμε αναμνήσεις κι ας ξύσουμε μερικές πληγές, ώστε ν’ απαντήσουμε στην ερώτηση.
Σε πόσους από εμάς δεν έτυχε να δούμε αλλαγή στη συμπεριφορά του συντρόφου μας, ενώ κάθε φορά που τολμούσαμε να ρωτήσουμε -ευθέως ή έμμεσα- παίρναμε ως απάντηση κάποια δικαιολογία, τη στιγμή που η απόσταση ξεκάθαρα γινόταν όλο και μεγαλύτερη; Σε μια τέτοια περίπτωση, ο αποδέκτης δέχεται τις δικαιολογίες του συντρόφου του σαν κίνητρο να συνεχίσει να παλεύει για τη σχέση, με την ελπίδα ότι σύντομα θα βελτιωθεί η κατάσταση, αποδίδοντας την όποια απόμακρη συμπεριφορά σε κακή περίοδο. Η συνεχής αποστασιοποίηση βέβαια άλλα προμηνύει, όμως η ελπίδα από τη φύση της υπερισχύει -κι όχι πάντα υπέρ μας.
Πόσες φορές ό σύντροφός μας δεν ξεκίνησε έναν τσακωμό σχεδόν από το πουθενά, για ασήμαντη αφορμή ή για κάτι το οποίο γνώριζε εξαρχής και ξαφνικά τον χάλασε; Ήταν προφανώς η προσπάθειά του να μας πει ότι του έχει τελειώσει, ότι για κάποιο λόγο κουράστηκε ή μας απομυθοποίησε κι έτσι εκνευρίζεται με το παραμικρό. Μια τέτοια συμπεριφορά, πέρα από τ’ αρνητικά συναισθήματα που γεννά λόγω αντιπαράθεσης, αφήνει στον αποδέκτη μια γεύση πικρίας κι ενοχής, αφού αναρωτιέται αν τελικά ο ίδιος φταίει γι’ αυτή την κατάσταση, αν έχει κάνει κάτι λάθος κι έφτασαν ως εδώ, την ίδια στιγμή που νιώθει ανίκανος να γυρίσει το παιχνίδι όσο κι αν προσπαθεί.
Πόσοι από εμάς υπήρξαμε θύματα ghosting, με τον σύντροφό μας να λήγει ξαφνικά και χωρίς καμία εξήγηση την όποια επικοινωνία μαζί μας κι απλώς να εξαφανίζεται σαν να μην υπήρξε ποτέ στη ζωή μας; Βιώνοντας κάτι τέτοιο, όσο κι αν εκνευριστούμε ή θυμώσουμε αρχικά, δεν υπάρχει περίπτωση κάπου στην πορεία να μην αναρωτηθούμε αν ο σύντροφός μας έχει σκοπό να γυρίσει σ’ εμάς και πότε. Κάπως έτσι στηρίζουμε την καθημερινότητά μας σε μία συσκευή, στο κινητό μας, με την ελπίδα ότι θα χτυπήσει και θα είναι η σχέση μας, η οποία θα μας εξηγεί τι, πώς και γιατί -ή ακόμα καλύτερα θα θέλει επανασύνδεση.
Όλοι έχουμε βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση, είτε ως αποδέκτες μιας τέτοιας συμπεριφοράς, είτε ως φερόμενοι δράστες. Ας φανταστούμε πόσο πιο εύκολες θα ήταν οι σχέσεις αν ήμασταν ξεκάθαροι κι ειλικρινείς στον χωρισμό. Ας ξεκινήσουμε απ’ το ότι δε θα ταλαιπωρούμασταν ψυχικά και για μεγάλο χρονικό διάστημα, ώστε τελικά να νιώθουμε εξαντλημένοι από το roller-coaster ανάμεσα σ’ ελπίδα κι αμφιβολία. Επίσης, δε θα κάναμε άσκοπες προσπάθειες, οι οποίες εν τέλει βρίσκουν τοίχο, αφήνοντάς μας μακριά από το παιχνίδι των σχέσεων για καιρό. Ακούγοντας ειλικρινείς και σταράτες αιτίες χωρισμού δε θα χάναμε την ελπίδα μας για τις σχέσεις γενικότερα, αφού οι πληγές μάς ξυπνούν φόβο και θυμό που προβάλλονται σε κάθε επόμενη σχέση και μάλιστα σωρευτικά. Ακόμα, γνωρίζοντας εξαρχής τον λόγο του χωρισμού μπορούμε να τον ξεπεράσουμε πιο άμεσα, είτε γιατί τον θεωρούμε κυριολεκτικά χαζό -με αποτέλεσμα ν’ απομυθοποιήσουμε τη σχέση-, είτε γιατί αφορά κυρίως δικά μας λάθη -με αποτέλεσμα να ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός του εγώ. Είναι γεγονός ότι όταν κάποιος μάς κοπανάει τα λάθη μας στα μούτρα μάς λούζει η υπεροψία -όσο δυνατά κι αν είναι τα συναισθήματα μας. Το αν σε δεύτερη φάση κι αφού ξεπεραστεί το αρχικό σοκ θ’ ακούσουμε τελικά τους λόγους της λήξης, με σκοπό την αυτοβελτίωση μας, είναι καθαρά στο χέρι του καθενός.
Κάθε χωρισμός είναι δύσκολος. Το να μετανιώνεις όμως -και μάλιστα δικαίως- την ώρα και τη στιγμή που έβαλες κάποιον στη ζωή σου είναι ακόμα δυσκολότερο. Γι’ αυτό ας μας κάνουμε τη χάρη να είμαστε ειλικρινείς, να σεβόμαστε και να εκτιμούμε ακόμα κι όταν πρόκειται να πούμε αντίο.
Συντάκτης: Μαρία Πακιακιό
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
