Λανθασμένα πιστέψαμε, κάπου στην πορεία της ζωής μας, πως οι λέξεις, από τη στιγμή που θα βγουν από το στόμα μας, χάνονται, εξανεμίζονται ή κι αυτοκαταστρέφονται. Ίσα να βγουν από μέσα μας και χωρίς να μας βαραίνει η ευθύνη τους.

Και καταλήγουμε έτσι, εξ αιτίας αυτής της πεποίθησης, να δίνουμε όρκους που δεν μπορούμε να κρατήσουμε, να ξεστομίζουμε κουβέντες για να ικανοποιήσουμε τον αχόρταγο εγωισμό μας, αγνοώντας όμως πόσο τυχόν πληγώνουμε τον αποδέκτη τους. Δηλώνουμε ακόμη, λόγια αγάπης κι υποσχέσεις που τελικά αποδεικνύονται κούφια. Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί μάθαμε απλώς να μιλάμε χωρίς να δίνουμε νόημα κι ουσία στα λεγόμενά μας και χωρίς να σκεφτόμαστε τις συνέπειές τους.

Ας σταθούμε όμως σε μία απ΄ αυτές τις περιπτώσεις· σ’ αυτήν που τα λόγια μας θα έπρεπε να σημαίνουν τα πάντα κι αντ’ αυτού, στις περισσότερες των περιπτώσεων, δε σημαίνουν τίποτα ή τουλάχιστον όλα όσα θα έπρεπε. Ο λόγος για τα «σ’ αγαπώ» μας.

Μάθαμε να λέμε το σ’ αγαπώ εκβιαστικά επειδή το είπε πρώτα ο άλλος ή επειδή πιστέψαμε ότι δηλώνοντάς το θ’ αναγκάσουμε και τον ίδιο να το πει, για να κατευνάσουμε φόβους κι ανασφάλειες. Συνηθίσαμε ακόμη, να το λέμε αντί για καληνύχτα σε τηλέφωνα και μηνύματα κι όμως με μεγάλη ευκολία δεχόμαστε να κοιμηθούμε τσακωμένοι μ’ αυτόν τον ίδιο άνθρωπο. Τολμήσαμε να πιστέψουμε ότι μπορούμε να το λέμε χλιαρά αντί να ξεχειλίζουν τα συναισθήματά μας τόσο που σχεδόν να μας ξεφεύγει, παρέα μ’ ένα χαμόγελο.

Πόσο ασφαλής νιώθεις στη σχέση σου;

Απάντησε 100 ερωτήσεις στο ψυχολογικό μας τεστ και μάθε!

Δεν είναι όμως έτσι. Το «σ’ αγαπώ» δεν είναι μια φράση που τη λέει το στόμα, αλλά μια φράση που τη νιώθει η καρδιά. Τα «σ’ αγαπώ» δεν πρέπει απλώς ν’ ακούγονται αλλά και να βιώνονται. Πρέπει να τα νιώθεις στο πετσί σου, να γεμίζει η καρδιά σου από συναισθήματα, αγνά, αυθεντικά κι ανιδιοτελή, για να τα ξεστομίζεις.

Το «σ’ αγαπώ» λοιπόν όταν λέγεται δε σημαίνει «καταπατώ τον χώρο και τον χρόνο σου κατά το δοκούν», αντιθέτως σημαίνει «κατανοώ αν θέλεις ν’ ανασάνεις μακριά μου, όποτε το έχεις ανάγκη», έτσι απλά χωρίς γκρίνιες και πείσματα. «Σ’ αγαπώ» επίσης σημαίνει «θέλω να σε βλέπω ευτυχισμέν@» ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα χάσεις την όποια ρουτίνα σου. Η φράση αυτή ακόμη δηλώνει «επιλέγω και θέλω να είμαι μαζί σου κάθε μέρα» κι όχι το εγωιστικό και σχεδόν εκβιαστικό «δεν μπορώ να ζήσω μακριά σου».

Επιπλέον, τα «σ’ αγαπώ» δε χρειάζονται φτιασίδια, φίλτρα και φωτογραφίες, ούτε δήθεν μεγάλες πράξεις, αλλά μικρές στιγμές -αυτές που τις λογίζουμε γι’ ασήμαντες. Χρειάζονται δύο άτομα στην κουζίνα να πίνουν βιαστικά καφέ πριν τη δουλειά και φεύγοντας να λένε «καλημέρα και να προσέχεις». Χρειάζονται ακόμη έναν καναπέ και μια αγκαλιά μετά το τέλος των υποχρεώσεων κι ένα «πάρε με όταν φτάσεις και μην τρέχεις» στον αποχωρισμό. Απαιτούν δυο άτομα που δέχονται ο ένας τα σκοτάδια του άλλου χωρίς να τα φοβούνται, που δε διστάζουν να εκφραστούν, να νιώσουν και να εκτεθούν και που δε δειλιάζουν να δηλώσουν με θάρρος «μη σε νοιάζει, εδώ είμαι εγώ».

Όλα τα παραπάνω λοιπόν χρειάζονται τα «σ’ αγαπώ» μας, αφού οφείλουν να είναι συνώνυμα με τις λέξεις σέβομαι, εκτιμώ, νοιάζομαι, φροντίζω, αγωνιώ, ακούω, βελτιώνομαι, συμβιβάζομαι, υποχωρώ και κατανοώ. Κάθε τι διαφορετικό, είναι βόλεμα, ρουτίνα, συνήθεια, πάθος, έλξη ή έρωτας. Κάθε τι που εμπλέκει υπέρμετρους εγωισμούς, στρατηγικές, δεύτερες σκέψεις, κτητικές συμπεριφορές κι ασφυκτικές καταστάσεις δε σηκώνει «σ’ αγαπώ» όσο κι αν θέλουμε να πιστεύουμε το αντίθετο.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!