Υπάρχουν στιγμές όπου τα λόγια είναι περιττά. Ό,τι και να πεις φαίνεται λίγο και κατώτερο των περιστάσεων. Αυτές τις στιγμές ένα απλό άγγιγμα, ένα χάδι μπορεί να καλύψει το κενό των λέξεων και να προσφέρει μια αίσθηση ανακούφισης. Είναι μια κίνηση τόσο απλή, αλλά και τόσο θαυματουργή πολλές φορές. Τι κακό μπορεί να προκαλέσει ένα χάδι;
Αμ δε! Υπάρχουν κι αυτοί –υπάρχουν, αλήθεια- που στο χάδι βλέπουν πονηριά, χειραγώγηση, δολιότητα, τύλιγμα. Κάποιοι πιστεύουν ότι το να είσαι τρυφερός μαζί τους έχει έναν απώτερο και συνήθως πονηρό σκοπό, ότι στόχος σου είναι να τους καλοπιάσεις, να τους τυλίξεις σε μια κόλλα χαρτί και να τους κάνεις ό,τι θες.
Ακούγεται περίεργο, αλλά υπάρχουν άνθρωποι που απεχθάνονται την τρυφερότητα και τα χάδια και τ’ αποφεύγουν, όπως αποφεύγει ο ψεύτης την αλήθεια ενστικτωδώς, όπως αποφεύγει ο αλκοολικός το καθαρό νεράκι ασυναίσθητα, όπως αποφεύγει ο αναμάρτητος την αμαρτία από δέος.
Υπάρχουν κι αυτοί που απλώς είναι μαζοχιστές. Δεν τους αρέσουν τα χάδια, γιατί θέλουν το μαστίγιό τους. Τους αρέσουν τα ζόρικα και ξενερώνουν με τα χάδια και τις γλύκες. Αν δεν τους παιδέψεις, αν δεν τους ψήσεις το ψάρι στα χείλη, αν δεν τους κάψεις σε σιγανή φωτιά, αν δεν τους τσιγαρίσεις, δεν το ευχαριστιούνται, βρε αδερφέ, τι δεν καταλαβαίνεις;
Δεν μπορεί να πει κανείς με σιγουριά από πού πηγάζει αυτή η φοβία. Σίγουρα η πηγή της βρίσκεται σε προηγούμενες τραυματικές ή μη εμπειρίες. Ο Φρόυντ θα ‘λεγε να ψάξουμε την παιδική ηλικία, για να δούμε αν η μητέρα χάιδευε αυτό το παιδί αρκετά, αν το χάδι ήταν ένα είδος ανταμοιβής ή αντάλλαγμα για καλές πράξεις.
Ό,τι και να πει κανείς το χάδι είναι απλώς ένα χάδι. Μπορεί να σημαίνει πολλά, μπορεί όμως να μη σημαίνει και τίποτα. Όπως πολλά πλάσματα, έτσι κι ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό και του αρέσει να συναναστρέφεται, να συγχρωτίζεται, να εναγκαλίζεσαι και να ‘ρχεται γενικά σε κάθε είδους επαφή με τα ομοειδή του –κι όχι μόνο. Η επικοινωνία μέσω της αφής είναι η πιο άμεση. Αν και τα χέρια δε μιλάνε, πολλές φορές μπορούν να πουν πολλά περισσότερα και με μεγαλύτερη σαφήνεια απ’ ό,τι οι λέξεις.
Η γλώσσα του σώματος, για όποιον ξέρει να τη διαβάζει σωστά, είναι αλάνθαστη. Οι κινήσεις των χεριών και γενικά όλου του σώματος είναι τόσο εύγλωττες όσο δεν είναι ολόκληροι τόμοι εγκυκλοπαίδειας και τ’ άπαντα των ποιημάτων και διηγημάτων της παγκόσμιας λογοτεχνικής δημιουργίας.
Ένα άτομο που είναι γενικά διαχυτικό στις κινήσεις του, που όταν σου μιλάει σ’ αγγίζει, ενώ γνωρίζεστε λίγες μόνο ώρες, που νιώθει άνετα να σου πιάσει το χέρι και να σε φιλήσει απ’ το πρώτο ραντεβού, που θα σε γεμίσει με χάδια στις προσωπικές σας στιγμές, δείχνει ένα άτομο το οποίο δε νιώθει ανασφάλεια. Έναν άνθρωπο που νιώθει καλά με τον εαυτό του και το σώμα του, αλλά και μ’ ένα ξένο σώμα δίπλα του. Προσαρμόζεται κι εναρμονίζεται εύκολα και γρήγορα με τους άλλους και νιώθει άνετα να τους αγγίζει. Δεν αισθάνεται ότι απειλεί, ούτε ότι απειλείται.
Είναι πολύ λογικό, βέβαια, μερικοί άνθρωποι να νιώθουν άβολα κι αμήχανα εξαιτίας αυτής της ασυνήθιστης γι’ αυτούς εξωστρέφειας. Δεν είναι για όλους αυτονόητη η δημιουργία οικειότητας και ζεστής σχέσης απ’ τα πρώτα βήματα μιας ανθρώπινης επαφής. Πολλοί αισθάνονται απειλή κι εκλαμβάνουν την έντονη τρυφερότητα ως δείγμα αφέλειας ή ως μέσο χειραγώγησής τους.
Καμιά απ’ αυτές τις δύο, εκ διαμέτρου αντίθετες μεταξύ τους, συμπεριφορές δεν είναι παράλογη. Είναι θέμα διαφορετικής αντίληψης του εαυτού και του άλλου. Είναι θέμα διαφορετικών εμπειριών που ‘χει βιώσει ο καθένας στην παιδική κι ενήλικη ζωή του. Κανείς δεν μπορεί να χαρακτηρίσει τον μεν ως «ψυχρό αγγούρι», που αποφεύγει την ανθρώπινη επαφή, αλλά ούτε τον δε ως «καρδιά αγκινάρα», που ανοίγει και βάζει μέσα οποιονδήποτε γνωρίζει, είτε μετράει μαζί του πολλές είτε λίγες ώρες συναναστροφής.
Η ανθρώπινη επαφή είναι μοναδική κι ανεπανάληπτη. Ο τρόπος με τον οποίο συγχρωτίζονται και συνευρίσκονται οι άνθρωποι εξαρτάται όχι μόνο απ’ το ένστικτο, το οποίο κυρίως είναι ζωώδες, αλλά κι απ’ την πνευματική επαφή που δημιουργείται μεταξύ τους. Μόνο ο άνθρωπος μπορεί ν’ αγγίζει και να δημιουργεί μ’ αυτό το χάδι ανατριχίλα και νοητική διέγερση.
Γι’ αυτό μη φοβάστε τα χάδια. Από μόνα τους δε μεταφέρουν κανένα κακό σκοπό. Ο καθένας, βέβαια, έχει το δικαίωμα να φοβάται αυτόν που μοιράζει άκριτα τα χάδια του, γιατί ο σκοπός της προσφοράς δεν είναι πάντα ταυτόσημος με το σκοπό της ζήτησης. Ο νοών νοείτω και κοντά στο νου κι η γνώση.
Χαϊδευτείτε άφοβα και μην το σκέφτεστε και πολύ. Η πολλή σκέψη βλάπτει σοβαρά την υγεία.
Επιμέλεια Κειμένου Βασιλικής Γραμμένου: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Βασιλική Γραμμένου
