Πρώτη μέρα στο πανεπιστήμιο, ψαράκι σε ανοιχτό πέλαγος. Ως πρωτοετής φοιτητής μπαίνεις μέσα στη μεγάλη πόρτα της παλιάς Φιλοσοφικής και νιώθεις ότι άνοιξε η πύλη του μέλλοντός σου. Εισχωρείς με δειλά βήματα στη νέα σου ζωή. Ψάχνεις γύρω σου για να βρεις το μεγάλο αμφιθέατρο.
Έξω από το αμφιθέατρο στέκονται δύο-τρεις ακόμα που φαίνονται να ψάχνονται κι αυτοί, άρα πρωτοετείς φαντάζεσαι. Πλησιάζεις τυχαία, ή ίσως όχι και τόσο τυχαία, και τους ρωτάς αν έχετε το ίδιο μάθημα. Μπαίνετε μέσα και κάθεστε δίπλα δίπλα για συμπαράσταση. Τελειώνει το μάθημα και προτείνεις να πάτε για έναν καφέ.
Αυτό ήταν! Από εκείνη την ημέρα γίνεστε αχώριστοι. Όλο το πρωί μαζί στη σχολή, μετά για καφέ, φαγητό στο σπίτι κάποιου θύματος από την παρέα που από τύχη ξέρει να μαγειρεύει ένα αβγό. Το βράδυ βόλτες σε στέκια φοιτητικά ή άραγμα στη μονόχωρη φοιτητική γκαρσονιερούλα που πάντα απορείς πώς μπορεί και σας χωράει όλους. Ολονύχτιες φιλοσοφικές συζητήσεις που δεν καταλήγουν πουθενἀ. Ύπνος νωρίς το πρωί με βαρύ κεφάλι και καπνισμένη ατμόσφαιρα.
Υπάρχουν κάποια άτομα με τα οποία δένει αμέσως η χημεία. Μέσα σε δύο μήνες νιώθεις σαν να τα γνωρίζεις από πάντα. Μοιράζεστε πράγματα και εμπειρίες που δένουν τους φοιτητικούς φίλους σαν μία δεύτερη οικογένεια.
Το καλύτερο απ’ όλα είναι ότι με κάποιους από αυτούς η φιλία δε χάνεται ποτέ. Δεν πρόκειται για φιλία-κομήτη που έρχεται και φεύγει μόλις τελειώσουν τα κοινά ενδιαφέροντα και η καθημερινή επαφή στο πανεπιστήμιο. Είναι μία σχέση που συνεχίζεται κι αφού τελειώσουν οι σπουδές και ο καθένας πάρει το δρόμο του. Παρόλο που η φοιτητική σου συντροφιά μπορεί να παντρεύτηκε και να έκανε τρία παιδιά, παρόλο που χαθήκατε στο ενδιάμεσο, γιατί ζείτε σε άλλες πόλεις, παρόλο που έχετε αρκετά χρόνια να βρεθείτε από κοντά, το αληθινό αίσθημα που δένει τους πραγματικούς φίλους δε σβήνει ποτέ.
Κι όταν ένα Σάββατο πρωί σου έρχεται μήνυμα στο κινητό «είμαστε στο καράβι κι ερχόμαστε να σε δούμε», εννοείται ότι παρατάς τα πάντα, ακυρώνεις τα σχέδια της ημέρας, για να την περάσεις με τους πιστούς συντρόφους της φοιτητικής σου ζωής. Μετά από τόσα χρόνια θυμάστε με κάθε λεπτομέρεια τις φοιτητικές σας περιπέτειες και τις διηγείστε με γέλια και με κλάματα χαράς. Μιλάτε για γνωστούς εκείνης της εποχής, τι να απέγιναν άραγε; Αναπολείτε τις ωραίες στιγμές φοιτητικής τρέλας. Μετανιώνετε που δεν κάνατε περισσότερες.
Είναι μια μέρα αναμνήσεων και σύνδεσης του παρελθόντος με το παρόν. Τίποτα δεν μπορεί να διαταράξει αυτή τη μοναδική στιγμή. Είναι ένα μάθημα φιλίας που δίνετε στα παιδιά σας, τα οποία ελάχιστες φορές έχουν δει αυτούς τους ανθρώπους, όμως τους έχετε μιλήσει τόσες πολλές φορές γι’ αυτούς που νιώθουν ότι τους ξέρουν. Γίνεται ξαφνικά ο ένας μέρος της ζωής του άλλου και δημιουργούνται νέες κοινές εμπειρίες.
Μέσα σε μία μέρα μπορεί να χωρέσει τόση ξαφνική χαρά και συγκίνηση. Είναι από τις εκπλήξεις που σου αλλάζουν τη διάθεση, όσο χάλια κι αν είσαι. Πρόκειται για στιγμές που κάνουν την ψυχή να φτερουγίζει και αισθάνεσαι την αξία και τη δύναμη της φιλίας. Εκτιμάς περισσότερο τη ζωή που έζησες μέχρι τώρα και τους ανθρώπους που στάθηκαν δίπλα σου.
Ακόμα κι αν αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι στην καθημερινότητά σου, ακόμα κι αν περάσουν μήνες ή χρόνια για να τους ξαναδείς, χρειάζεται μόνο μία στιγμή για να τους ξαναφέρεις στο προσκήνιο της καρδιάς και της ζωής σου. Είναι πάντα εκεί πίσω στα παρασκήνια και περιμένουν υπομονετικά μέχρι να ανοίξει η αυλαία. Ανοίγει η κουρτίνα και ξαφνικά βρίσκονται μπροστά στη σκηνή, πρωταγωνιστούν στη μέρα σου και σου προσφέρουν απίστευτη κι αναπάντεχη χαρά και συγκίνηση.
Αυτοί είναι οι φίλοι που επιλέγεις να έχουν ένα κομμάτι σου κι εσύ ένα δικό τους. Φιλία που δεν εξαρτάται από την ανάγκη καθημερινής επαφής και ανατροφοδότησης. Φιλία που δε ξεθωριάζει σαν τα χρώματα παλιάς φωτογραφίας στο πέρασμα του χρόνου.
Η γεύση του αποχωρισμού είναι γλυκόπικρη. Ήρθαν να σε επισκεφτούν τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής σου, επέστρεψαν στη φωλιά τους φευγάτες αναμνήσεις, ενώθηκε ξανά η πιστή συντροφιά των φοιτητικών χρόνων. Η δέσμευση και υπόσχεση για μία πιο σύντομη συνάντηση, που δε θα μείνει μόνο στα λόγια, γίνεται μέσα σας πιο ισχυρή.
Τελικά, δεν πάνε μόνο οι παλιές αγάπες στον παράδεισο, πάνε και οι παλιές καλές φιλίες.
Επιμέλεια Κειμένου Βασιλικής Γραμμένου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Βασιλική Γραμμένου
