Σκύλος που γαβγίζει δε δαγκώνει, λένε. Ή δαγκώνει, αλλά δεν αφήνει σημάδι.
Υπάρχουν αυτοί οι χαρακτήρες που θα στα χώσουν με κάθε ευκαιρία, είτε το αξίζεις είτε όχι, που θα σε βρίσουν κατάμουτρα και δε θα κρατήσουν ούτε τα προσχήματα, ούτε θα καταλάβουν ότι ίσως σε προσβάλουν μπροστά σε άλλους. Συνήθως είναι φίλοι ή συγγενείς που νιώθουν μεγάλη οικειότητα, σε ξέρουν χρόνια και πιστεύουν πως οποιαδήποτε συμπεριφορά τους είναι δικαιολογημένη από σένα, επειδή γνωρίζεστε χρόνια.
Τις περισσότερες φορές όντως αυτοί οι χαρακτήρες δεν είναι κακοπροαίρετοι, απλώς να έχουν έναν πιο ιδιαίτερο και διαχυτικό τρόπο για να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους για κάτι. Πολλές φορές δεν καταλαβαίνουν ότι ο έντονος τρόπος με τον οποίο εκφράζονται μπορεί να πληγώσει τον άλλον, γιατί έτσι είναι αυτοί και όλοι τους ξέρουν, επομένως δεν υπάρχει και αιτία παρεξήγησης.
Οι άνθρωποι αυτοί παρεξηγούνται πολύ εύκολα από τους άλλους, κυρίως από εκείνους που δεν τους γνωρίζουν καλά. Όχι ότι τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα η γνώμη των άλλων, βέβαια. Αν τους γνωρίσεις καλύτερα, καταλαβαίνεις ότι είναι πολύ καλόψυχοι και συμπονετικοί. Ότι παίρνουν πολύ προσωπικά τα ζητήματα που αφορούν τους άλλους, σαν να είναι δικά τους προβλήματα. Γι’ αυτό είναι πολλές φορές εριστικοί και οξύθυμοι και «τα χώνουν» χωρίς ενδοιασμούς. Γιατί νιώθουν σαν να συμβαίνει στους ίδιους, νιώθουν ότι πρέπει να υπερασπιστούν το δίκαιο.
Υπάρχουν βέβαια και οι πραγματικά πικρόχολοι που δεν έχουν καλή κουβέντα στο στόμα για κανέναν. Αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με τα σκυλιά που γαβγίζουν. Είναι τσουχτεροί και χαιρέκακοι.
Όλοι οι άλλοι, αυτοί που σας σπάνε το τύμπανο με τις φωνές τους, που έχουν την ατάκα στο στόμα για να στην πουν μόλις κάνεις την κουταμάρα, που το παίζουν σκληροί και ασήκωτοι, λιώνουν σαν το βούτυρο μόλις καταλάβουν ότι πραγματικά χρειάζεσαι τη βοήθειά τους. Τότε κόβονται τα αστεία και τα μπινελίκια –ή τουλάχιστον περιορίζονται- και στέκονται πλάι σου. Σε νταντεύουν με τρυφερότητα, αλλά μπορεί να σου χώσουν και κανένα βρισίδι στο μεταξύ. Κι εσύ κάθεσαι κι αναρωτιέσαι πώς γίνεται ένας άνθρωπος να είναι τόσο αναίσθητος και ευαίσθητος ταυτόχρονα.
Μην τους φοβάστε αυτούς τους χαρακτήρες, γιατί είναι ανοικτό βιβλίο. Ό,τι βλέπεις παίρνεις. Ίσως να σου βγουν και καλύτεροι από αυτό που βλέπεις, αν ασχοληθείς να τους γνωρίσεις περισσότερο. Τους άλλους να φοβάσαι, τους μουλωχτούς, που η γλώσσα τους στάζει μέλι και η καρδιά τους φαρμάκι.
Συνήθως συνδυάζουμε το φωνακλά με άνθρωπο άξεστο και χωριάτη, ενώ ο εκλεπτυσμένος με καλούς τρόπους χαρακτήρας εκφράζεται πιο συγκρατημένα και χαμηλόφωνα. Έτσι χαμηλόφωνα όμως ξεστομίζονται οι πιο μεγάλες κακίες. Τις κακίες δεν μπορείς να τις φωνάξεις, φοβάσαι κι εσύ ο ίδιος που τις ξεστομίζεις να τις ακούσεις. Ο άνθρωπος που φωνάζει και είναι πιο πληθωρικός στις εκφράσεις του δεν μπορεί να σε προσβάλει τόσο πολύ, όσο εκείνος που θα σου μιλήσει με ήρεμη φωνή.
Επιμέλεια Κειμένου Βασιλικής Γραμμένου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Βασιλική Γραμμένου
