Πληγωμένος ή θιγμένος εγωισμός. Αλήθεια τι σημαίνει; Πότε θίγεται και γιατί πληγώνεται ένας εγωισμός; Γιατί το εγώ του καθενός είναι το πιο ευαίσθητο σημείο του, είναι η αχίλλειος πτέρνα του. Πληγωμένος εγωισμός σημαίνει ότι δε με πείραξε τόσο που έφυγες ή που με χώρισες όσο με πείραξε ο τρόπος που το έκανες.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να χωρίσει κάποιος· εκείνος που πονάει περισσότερο είναι όταν ο χωρισμός αυτός θίγει τον εγωισμό σου και νιώθεις προδομένος από τον άλλον ή από τον εαυτό σου. Και νιώθεις προδομένος από τον εαυτό σου, όταν κατηγορείς εσένα τον ίδιο, γιατί επέτρεψες σε κάτι ή σε κάποιον να σε κάνει να νιώσεις άσχημα. Σε κανέναν δεν αρέσει να νιώθει άσχημα για τον εαυτό του και ειδικά αν το προκαλέσεις εσύ αυτό, τότε η αντίδραση θα είναι πολλές φορές μη αναστρέψιμη.
Ένας πληγωμένος εγωισμός δύσκολα γιατρεύεται. Είναι μια πληγή που αφήνει καλό σημάδι, μεγάλη ουλή, όχι στο μέρος της καρδιάς, αλλά στο μέρος του μυαλού. Η πληγωμένη καρδιά μπορεί κάποτε να γιατρευτεί και να ζεσταθεί. Ο θιγμένος εγωισμός όμως πολύ δύσκολα και πολύ αργά επουλώνεται. Ακόμα κι αν φαίνεται πως ο πόνος έχει περάσει, είναι σαν ένα παλιό τραύμα που σε τσιμπάει κάθε φορά που ο καιρός αλλάζει. Μπορεί άραγε ένας πληγωμένος εγωισμός να επανέλθει ποτέ στα φυσιολογικά του;
Η επανασύνδεση μετά από ένα χωρισμό είναι κάτι πολύ συνηθισμένο. Πολλές φορές τα πράγματα εξελίσσονται ομαλά στη νέα προσπάθεια και το ζευγάρι μπορεί να είναι και πάλι ευτυχισμένο. Αυτό συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις όπου και οι δύο έχουν ξεπεράσει κατάλοιπα εγωισμού, πολλάκις θιγμένου στο παρελθόν. Αν συνεχίζουν όμως να υπάρχουν ανάμεσά τους ψήγματα θιγμένης αξιοπρέπειας, τότε στην πρώτη ευκαιρία κάποιος από τους δύο θα προσπαθήσει να πάρει το αίμα του πίσω κι αυτό σίγουρα δεν είναι καθόλου αισιόδοξο για το μέλλον της σχέσης.
Υπάρχουν οι περιπτώσεις όπου ο θύτης, αυτός που πλήγωσε δηλαδή, αναγνωρίζει τα λάθη του και πασχίζει με κάθε τρόπο να επανορθώσει στη νέα προσπάθεια. Κι αυτό προσφέρει μια ηθική ικανοποίηση στο θύμα, εκείνον που είχε πληγωθεί. Κάποια στιγμή όμως ο θύτης θα κουραστεί ή θα χαλαρώσει και θα πάψει να προσπαθεί κάθε μέρα να αποδείξει πόσο μετάνιωσε.
Το θύμα θα εκλάβει αυτήν τη χαλάρωση ως ένδειξη αδιαφορίας και τότε θα αρχίσουν οι ανασφάλειες και τα προβλήματα στη σχέση. Γιατί αυτός ο ύπουλος ο εγωισμός είναι αχόρταγος. Δεν ικανοποιείται με τίποτα, θέλει συνεχώς ανατροφοδότηση και επιβεβαίωση.
Σε μια τέτοια περίπτωση λοιπόν, έρχεται η στιγμή όπου μπερδεύονται οι ρόλοι και δεν ξέρεις πια ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα. Ο θύτης είναι αναγκασμένος να προσπαθεί συνεχώς, ώστε να βουλώσει τις τρύπες ανασφάλειας που έχει δημιουργήσει και το θύμα ζητά συνεχώς νέο αίμα, σαν τον πεινασμένο βρικόλακα που δεν ξεδιψά ποτέ ολοκληρωτικά.
Δεν είναι κακό να υπάρχει λίγος εγωισμός, για να σε προφυλάσσει από καταστάσεις εκμετάλλευσης. Λίγος εγωισμός διατηρεί αλώβητη την αξιοπρέπεια. Ο υπέρμετρος εγωισμός όμως, είναι σαράκι που φθείρει σταδιακά και ύπουλα το μυαλό και φτάνει τελικά και στην καρδιά. Κι αν κυριαρχήσει σε μυαλό και καρδιά, τότε πια γίνεσαι ένα κρύο και αναίσθητο πλάσμα που δε νιώθει και δεν καταλαβαίνει τίποτε άλλο πέρα από τη δική του εγωιστική ικανοποίηση αναγκών.
Οι ανάγκες και η αξιοπρέπεια του άλλου είναι σε δεύτερη μοίρα. Κι ενώ παρουσιάζεσαι σαν το θύμα μιας άσχημης κατάστασης, καταλήγεις να συμπεριφέρεσαι πολύ χειρότερα από εκείνον που σε πλήγωσε και δε σε νοιάζουν καθόλου τα δικά του αισθήματα. Έσφαλε και θα πληρώσει. Όμως κανένας δεν μπορεί να πληρώνει ες αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Ακόμα κι οι εγκληματίες έχουν δικαίωμα χάριτος, αν δείξουν μακροχρόνια καλή διαγωγή.
Το τίμημα ας είναι ανάλογο με τη ζημιά, αλλά ας πληρωθεί κάποτε αυτό το ρημάδι, για να μπορέσει η σχέση να προχωρήσει παρακάτω. Διαφορετικά δεν υπάρχει λόγος για δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες. Πάρε την απόφαση ότι δεν μπορείς να ξεπεράσεις το θιγμένο εγώ σου, μάζεψε τα κομμάτια σου και υποχώρησε αξιοπρεπώς. Κάθισε μόνος, συναρμολόγησε τον κομματιασμένο εγωισμό σου και κάνε μια νέα αρχή, ολοκαίνουριος, πλήρης και απαλλαγμένος από σημάδια και ουλές προηγούμενων πληγών.
Είναι ζόρικες οι μάχες με τον εγωισμό, το δικό σου ή των άλλων. Είναι όμως αναπόφευκτες μάχες που πρέπει να δίνονται με δύναμη και υπομονή, ώστε στο τέλος να καταστρέφονται και οι δύο εγωισμοί. Μετά την ολοκληρωτική ισοπέδωσή τους, μόνο κάτι νέο και ωραίο μπορεί να δημιουργηθεί στη θέση τους. Δώσε τις μάχες σου λοιπόν και συνέχισε απαλλαγμένος από τα βαρίδια του εγώ.
Επιμέλεια Κειμένου Βασιλικής Γραμμένου: Ελίνα Ανδρεάδου
Συντάκτης: Βασιλική Γραμμένου
