Αγάπησε τον εαυτό σου

Η επιθυμία να κρύψει το σκοτάδι ό,τι δεν είναι τέλειο, το σώμα, το πρόσωπο, τα συναισθήματα που καίνε τα μάτια. Να γίνει το μαύρο, το σεντόνι που θα σκεπάσει όσα θέλουμε να κλειδώσουμε και να τα περάσουμε στην αφάνεια. Να δώσουμε το λόγο στην ντροπή και στην συστολή. Ό,τι δε μας αρέσει πιστεύουμε πως θα είναι το πρώτο που θα παρατηρήσει κάποιος επάνω μας. Κι ό,τι μας αρέσει το προβάλλουμε και το επιδεικνύουμε για να καλύψουμε τα όποια ελαττώματά μας. Έτσι μας έμαθαν, μας δίδαξαν, ότι πρέπει να γίνεται.

Σαν να δημιουργούμε καθημερινά ένα βιογραφικό σημείωμα και να αυτοπροβαλλόμαστε, στην οικογένειά μας, στην κοινωνία μας, στην εργασία μας, στις σχέσεις μας. Κι όλα αυτά γιατί; Ποιος ορίζει το τέλειο; Ποιος ορίζει το μέτριο και ποιος το λίγο; Η ομορφιά είναι υποκειμενική και δεν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα του ανθρώπου που έχεις απέναντί σου. Αυτό που εκπέμπεις, αυτό είσαι.

Το πάχος , η αδυναμία, το ύψος, η αρτιότητα, το χρώμα, το φύλο, η φυλή είναι απλώς στοιχεία που αναγράφονται και κάποια από αυτά αλλάζουν, κάποια άλλα όχι. Τίποτε απ’ αυτά όμως δεν είναι η ταυτότητά σου. Οι πράξεις σου σε ταυτοποιούν, τα συναισθήματά σου σε «ντύνουν».

Όποιος σ’ αγαπάει, σ’ εξιδανικεύει και σε βάζει στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου. Μα πάνω απ’ όλα οφείλεις να σε αγαπάς εσύ. Να μην ορίζεσαι και να μην καθορίζεσαι απ’ την εικόνα που έχουν οι άλλοι για σένα. Να σέβεσαι και να εκτιμάς την άποψή τους, μα να μην την ενστερνίζεσαι χωρίς να την επεξεργαστείς.

Τα πρότυπα που παρατηρείς γύρω σου δεν είναι απαραίτητα και τα ιδανικά για τα μάτια όλων. Το να κρύβεσαι πίσω απ’ το σκοτάδι, το ημίφως και τις σκιές του, δε σε καλύπτει. Άναψε τα φώτα, κοιτάξου στον καθρέφτη και μη φοβηθείς, μη μισήσεις, μην ντραπείς. Κάθε κύτταρό σου είσαι εσύ. Άγγιξε το σώμα σου, νιώσε τη θέρμη του κι ερωτεύσου το, όποια μορφή κι αν έχει. Αυτό είναι το στρώμα που ξαπλώνει η ψυχή σου, αυτό είναι το μέσο που σε περπατάει στον κόσμο. Όμως αυτό δεν είσαι εσύ. Ούτε εσύ είσαι εκείνο. Αλλά ούτε και μπορείτε το ένα χωρίς το άλλο.

Ό,τι δε σου αρέσει, προσπάθησε να το αλλάξεις μα μη γίνεσαι εμμονικός μ’ αυτό. Σταμάτα να εστιάζεις σ’ αυτά που θεωρείς μειονεκτήματά σου και ν’ ακυρώνεις όλα τα όμορφα που σε διαφοροποιούν απ’ τους γύρω σου. Τι κι αν δεν πλησιάζεις το τέλειο ούτε στο ελάχιστο, ποιος σου λέει ότι το τέλειο δε θα ζήλευε δικά σου στοιχεία. Δε σου χρυσώνω το χάπι, ούτε σε παρηγορώ, ούτε σ’ ενθαρρύνω, απλώς δηλώνω πόσο μικροί και λίγοι είμαστε όλοι μας για να κρίνουμε ή να κατακρίνουμε ότι δε μας είναι αρεστό σαν εικόνα.

Μην ξορκίζεις την προσωπικότητά σου στο σκοτάδι, δε σου αξίζει. Κι αν νιώθεις μειονεκτικά και θες να γίνεις, να μοιάσεις, να μιμηθείς κάποιον ή κάτι που θαυμάζεις, πρόσεχε τις επιλογές σου και προστάτεψε τον εαυτό σου, είναι ο πιο δυνατός σου σύμμαχος, μην τον απαξιώνεις.

Κανείς μας δεν είναι μόνο σώμα, μόνο ύλη. Το μέσα μας, η «μπέσα» μας, το χαμόγελό μας, οι σκέψεις μας, οι λέξεις μας, οι πράξεις μας και πόσα ακόμη είναι το «εγώ» μας. Άλλαξε τις αντιδράσεις σου, ωρίμασε, ξεδιάλεξε, επέλεξε, ερωτεύσου, πάλεψε μα τελικά ζήσε και πάψε να κρύβεσαι και να στρουθοκαμηλίζεις. Μη δίνεις το δικαίωμα στους άλλους να επεμβαίνουν στην εικόνα σου, εσωτερική ή εξωτερική, αλλοιώνοντας τα στοιχεία του χαραχτήρα σου και προκαλώντας σου πανικό και ταραχή.

Κι αν δεν έχεις εξωτερικά όσα επιθυμείς ή ονειρεύεσαι, πάψε να είσαι σκοτεινός και θαμπός άνθρωπος. Βγες στο φως και παίξε με τα χρώματα που σου προσφέρει η ζωή μέσα από τα πιο απλά πράγματα.

Να θυμάσαι πως όποιος ξέρει ν’ αγαπάει δε θα κοιτάξει ποτέ τι λείπει απ’ το σώμα σου για να είναι τέλειο, γιατί θα προσέχει πάντα να μη λείψει ποτέ το χαμόγελο απ’ τα χείλη σου. Αυτός που σε σέβεται πραγματικά θα σου χαρίζει τη δροσιά μέσα απ’ την ευτυχία και τη μαγεία μέσα απ’ την τρυφερότητα, τα όνειρα και την αγκαλιά. Μια αγκαλιά που δεν κάνει διακρίσεις σύμφωνα με την εμφάνιση κάποιου, αλλά σύμφωνα με το μεγαλείο της ψυχής του.