Κανείς δε γουστάρει τα πισωγυρίσματα αλλά όλοι θέλουμε μια δεύτερη ευκαιρία

Πόσες φορές δε βρέθηκες μπροστά στο δίλημμα να μείνεις ή να φύγεις από κάπου και πόσες ακόμη δεν αναρωτήθηκες αν θα μπορούσες να γυρίσεις πίσω και να μαζέψεις όλα εκείνα τα μικρά κομμάτια απ’ το γυαλί που έσπασε και να τα κολλήσεις προσεχτικά ένα-ένα με μόνο υλικό τα βαθιά σου συναισθήματα.

Τι κι αν πιστεύεις πως όταν τραβάμε μπροστά και χαράζουμε πορεία, οφείλουμε να εστιάσουμε στο παρόν και στο μέλλον και να μην αφιερώνουμε χρόνο στο παρελθόν. Έρχονται εκείνες οι στιγμές, ντυμένες με πρόσωπα κι αναμνήσεις και γίνονται πιο δυνατές από αποφάσεις και δηλώσεις. Κι ίσως το πάρεις στραβά κι αντιδράσεις εγωιστικά, νομίζοντας πως με την παράδοσή σου δηλώνεις αδυναμία, ανικανότητα. Έτσι είναι λες;

Ίσως βάζεις σε μια ζυγαριά, απ’ τη μία όλα εκείνα που σε έσπρωξαν μακριά κι απ’ την άλλη, όλα εκείνα που όσο κι αν έψαξες δεν ένιωσες αλλού. Κι αποφασίζεις να τραβήξεις πίσω τον ίδιο σου τον εαυτό που στριγκλίζει γιατί κατακλύζεται από επιθυμία να βρεθεί ξανά στα ίδια χνάρια. Μα πόσο θ’ αντέξεις;

Όταν γίνεσαι εχθρός κάποιου έχεις τη δυνατότητα να μείνεις μακριά του και να μην τον ξαναδείς ποτέ, μα πες μου πώς θα το καταφέρεις κάτι τέτοιο με τον εαυτό σου. Μαζί του ξυπνάς, μαζί του κοιμάσαι και μαζί του ζεις. Κλείσε τα μάτια και τα αυτιά για να αφήσεις απέξω τις σειρήνες. Την καρδιά σου να τη φιμώσεις δεν μπορείς όσα τείχη κι αν σηκώσεις.

Όσο κι αν δηλώνεις αμετανόητος για τις γραμμές που τράβηξες και για τις διαγραφές που έκανες, υπάρχουν πράγματα που δεν ορίζεις και σταθμά που παρουσιάζονται ξαφνικά μπροστά σου και σου κλείνουν το δρόμο, αναγκάζοντάς σε να ρίξεις πίσω σου μια ακόμη ματιά. Δε μαλακώνεις αν το κάνεις και δε γίνεσαι επίορκος, απλώς σκέψου πόση ανάγκη, ενίοτε, έχουμε όλοι μας για μια δεύτερη ευκαιρία.

Ναι, ακόμη κι εσύ που τόσο απόλυτα φωνάζεις ότι προχωράς μπροστά και δε γυρίζεις πίσω σε καμία περίπτωση, ακόμη κι εσύ υπήρξε ή θα υπάρξει μια στιγμή στη ζωή σου που θα έδινες τα πάντα για να είχες μια δεύτερη ευκαιρία μ’ έναν άνθρωπο. Πολλές φορές παίρνοντας αποστάσεις απ’ τα «ελαττώματα» μιας σχέσης, ξεκαθαρίζουμε το τοπίο, ωριμάζουμε κι απλοποιούμε τη σκέψη μας.

Κι όχι, μην το κάνεις αν δεν είσαι σίγουρος, ή αν δεν αξίζει πραγματικά ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Μπουχτήσαμε με ανθρώπους που τους δώσαμε όχι δύο μα πολύ περισσότερες ευκαιρίες κι όμως δε νιώσαμε ευτυχία ούτε για μία στιγμή. Να το κάνεις αν όσα νιώθεις ή ζεις κοντά του σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Αν όσα προβλήματα κι αν προκύπτουν, αυτός έχει τη δύναμη να σε κάνει να χαμογελάς και να βλέπεις έστω και κάπου μακριά λίγο φως.

Ποιος είπε πως οι σχέσεις είναι εύκολες; Θέλει δουλειά, υπομονή κι επιμονή και πρόθεση να προσπαθήσεις. Και μπορεί να φαίνεται κουραστικό και βαβούρα όλο αυτό, γι’ αυτό αν είναι να το τολμήσεις, φρόντισε να γίνει για τους σωστούς λόγους.

Είναι κρίμα να ξαναπροσπαθήσεις για κάτι, μόνο και μόνο για να αποδείξεις πόσο λάθος είναι να γυρίζεις πίσω. Γύρνα και γράψε την ιστορία απ’ την αρχή έχοντας μάθει απ’ τα λάθη που πράξατε και οι δύο. Ναι, κι οι δύο. Γιατί για να διαλυθεί κάτι, δε φταίει μόνο ο ένας. Γυρίζεις για να ζήσεις όσα όμορφα αφήσατε στη μέση κι όχι για να πάρεις τη ρεβάνς.

Τα πισωγυρίσματα κι οι ευκαιρίες που θα δοθούν ή δε θα δοθούν, δεν έχουν να κάνουν με απολυτότητα, αλλά με ωριμότητα, διάθεση κι επιθυμία να συνυπάρχεις μ’ έναν άνθρωπο. Χωρίς απειλές, χωρίς ανασφάλειες, χωρίς εκβιασμούς συναισθημάτων και πράξεων. Αντί να προσπαθείς να αποδείξεις πόσο λάθος είναι να δίνεις δεύτερη ευκαιρία, απόδειξε σε όλους μα κυρίως στον εαυτό σου πως γουστάρεις να δημιουργείς εξαιρέσεις στους κανόνες.