Μάνα σημαίνει «Μην Αφήνετε Να Αναπνεύσει»;

Κάποιοι μας λένε το χέρι του Θεού στη γη. Κάποιοι μας παρομοιάζουν με σούπερ-ηρωίδες, με απίστευτες υπερδυνάμεις, αντοχές κι ανοχές. Γράφονται μνείες και μας γιορτάζουν, δίνοντάς μας καρτούλες , λουλούδια και δωράκια. Πραγματικά υπέροχα όλα και σίγουρα μας αφήνουν νότες στοργής αι εκτίμησης για όσα κάνουμε για τα παιδιά μας και για την οικογένειά μας γενικότερα.

Μα τελικά η ουσία ποια είναι άραγε; Αναρωτηθήκαμε ποτέ σαν παιδιά για τη μάνα μας; Άραγε τώρα που πήραμε εμείς αυτό το ρόλο την καταλαβαίνουμε περισσότερο ή μόνο εμείς έχουμε την απαίτηση να γίνει αντιληπτό το ζητούμενό μας;

Ποιο είναι αυτό; Απλά και καθημερινά που κάποτε ήταν δεδομένα και μη εκτιμητέα. Εκείνα τα μικρά που δε μας μένει χρόνος και χώρος να τα κάνουμε και τα θέτουμε συνεχώς υπό αναβολή, τοποθετώντας κάτι άλλο ως αναγκαιότερο και σημαντικότερο. Εκείνα που τα χαρίζουμε στο αύριο αφήνοντας το σήμερα να γεμίσει μόνο με υποχρεώσεις. Το έχουμε άραγε αυτό το αύριο; Μας ανήκει;

Ποιος θεώρησε αυτονόητο πως οι μάνες παύουν να είναι και να λειτουργούν σαν άνθρωποι ή σαν μονάδες απ’ τη στιγμή που γεννάνε; Ποιος είπε ότι όσα είχε ανάγκη πριν δεν τα έχει πλέον; Έτσι απλά, πέρασε απ’ τη μια γενιά στην άλλη πως είναι αμαρτία να κάψουμε το φαΐ, μιλώντας στο τηλέφωνο ή βλέποντας τα ζώδια στην τηλεόραση, έτσι απλά μας αφήσανε χωρίς χρόνο για ένα καφεδάκι στη χόβολη μαζί με τα κολλητάρια μας, έτσι απροκάλυπτα μας είπαν πως πρώτα τακτοποιούμε τα πάντα και μετά θα πάμε για νύχι και μαλλί και φυσικά για να τα κάνουμε όλα όσα θεωρούμε προσωπικά στιγμιότυπα ικανοποίησης κι ευτυχίας, οφείλουμε να ζητάμε την άδεια και να καταγράφεται όπως στους φαντάρους.

Η μητρότητα είναι επιλογή κι ο γάμος επίσης. Πουθενά δε λέει πως στερούμαστε ελευθερίας για τον έναν ή τον άλλο λόγο. Όλοι θέλουν χώρο και χρόνο να αναπνεύσουν και να ξεφύγουν. Να συντονιστούν και να επαναπροσδιοριστούν. Να νιώσουν οικειοθελώς την έλλειψη προσώπων έστω για ώρες και να ξαναφουντώσουν τα συναισθήματα.

Μάνα δε σημαίνει μόνο προσφορά, γιατί κάπου υπάρχει και η ζήτηση. Η δική της ζήτηση που περνάει στα αζήτητα και πολλές φορές στα ασυζήτητα. Την ψάχνουμε πάντα και με τη σειρά μας γινόμαστε κι εμείς αντικείμενο αναζήτησης των δικών μας παιδιών. Για τα λόγια, τα χάδια, τα φιλιά, τις αγκαλιές, τη ζεστασιά και την πληρότητα.

Η μάνα μάθαμε να είναι πάντα εκεί παρούσα και διαθέσιμη, να εφημερεύει και να διανυκτερεύει και να ζει υπό το καθεστώς της επιστράτευσης ανά πάσα ώρα και στιγμή. Τούτο το ρόλο, όλες οι μάνες τον δεχόμαστε αγόγγυστα με ανεξάντλητη υπομονή κι αγάπη. Χωρίς ποτέ να ζητάμε ένα ρεπό. Γιατί πάντα θα υπάρχει κάτι πιο σημαντικό που θα αφορά στα παιδιά μας, τα οποία είναι η απόλυτη προτεραιότητά μας.

Αλλά ειλικρινά, υπάρχει περίπτωση να μη θέλει κάποιος να ξεκουραστεί και ν’ απαλλαχθεί έστω και για λίγο από όσα καλείται να φέρει εις πέρας επί εικοσιτετραώρου βάσεως; Να βγει λίγο απ’ την πρίζα και να ξαναφορτίσει τις μπαταρίες; Υπάρχει κάποιος που δεν κουράζεται απ’ τη ρουτίνα, την καθημερινότητα και τις απαιτήσεις που οφείλει να ικανοποιεί συνεχώς;

Είπαμε, είμαστε μάνες και το θέλουμε τρελά και δε μετανιώνουμε ούτε υπάρχουν δεύτερες σκέψεις. Ειλικρινά, όμως, ποιος πιστεύει πως θα αγαπήσουμε λιγότερο τα παιδιά μας ή τους συζύγους μας αν αισθανθούμε την απόλυτη ελευθερία να κάνουμε όσα πραγματικά γουστάρουμε ό,τι ώρα εμείς το θέλουμε; Ποιος νομίζει ότι δε θα επιστρέψουμε στη βάση μας, αν για λίγο ανοίξουμε φτερά για να πιάσουμε ουρανό;

Ίσα-ίσα, το να νιώσουμε πλήρεις, ξεκούραστες και γυναίκες αφιερώνοντας χρόνο στα μικρά ή μεγάλα μας όνειρα, μας δίνει τη δύναμη να συνεχίσουμε και να προσφέρουμε ακόμη περισσότερα σε όσους έχουμε κοντά μας και κυρίως στα παιδιά μας. Όταν αγαπάς κάποιον δώσε του το δικαίωμα να αναπνεύσει και να επιλέξει, γιατί κανείς δεν αντέχει για πολύ έχοντας στο λαιμό του μια θηλιά τυλιγμένη και τη ζωή του καθορισμένη από χρονοδιαγράμματα κι υποχρεώσεις.

Τα παιδιά κι η οικογένεια είναι δώρα κι όλοι λατρεύουμε τούτα τα δώρα γιατί η ύπαρξή τους μας χαρίζει ευτυχία, αλλά κάπου-κάπου χρειάζεται να τα τοποθετούμε για λίγο στην άκρη ώστε να ξεκουραστούμε απ’ το γλυκό «φορτίο» και να εκτιμήσουμε από απόσταση την ομορφιά του θησαυρού μας. Ας δωρίσουμε, λοιπόν, στις μανάδες την κατανόηση μας. Αυτή που θα θελήσουμε να γευτούμε κι εμείς στην πορεία της ζωής μας απ’ τα δικά μας παιδιά.

Αφιερωμένο, στα μικρά μυστικά που όλες οι μαμάδες έχουν και κρατούν καλά φυλαγμένα, στην προσπάθειά τους να μην αφήσουν ποτέ τα δάκρυα να τρέξουν απ’ τα μάτια του πλάσματος που φέρνουν στον κόσμο.