Να σέβεσαι αυτούς που πέρασαν απ' τη ζωή σου

Φεύγεις από μια σχέση. Τα συναισθήματα ανάμεικτα. Είτε είσαι εκείνος που είπε το αντίο, είτε αυτός που το άκουσε, στο μυαλό σου τα λαμπάκια αναβοσβήνουν. Στην αρχή μπερδεύονται το μίσος, η αγάπη, η ζήλια, ο πόνος, η ανακούφιση πλέκοντας γαϊτανάκι στην ψυχή σου, κάνοντάς σε να μοιάζεις με πειραματόζωο. Λογική, συναίσθημα και πάθος, στήνουν καρτέρι στις αποφάσεις σου και τις στήνουν στον τοίχο, εκτελώντας τις μία-μία, αφήνοντάς σε γυμνό στη μέση του δρόμου.

Πισωγυρίζεις, πιστεύοντας πως η ουσία ίσως θάφτηκε στα ερείπιά σας κι αρχίζεις να σκάβεις με γυμνά τα χέρια, μέχρι να ματώσεις. Ελπίζοντας να σώσεις όσα δε σώζονται ή ψάχνοντας για τη δύναμη να στείλεις το τελεσίγραφο. Εκεί ακριβώς χάνεις τον έλεγχο, χάνεις τον εαυτό σου. Στις σχέσεις δε μετράμε δυνάμεις μα συναισθήματα, μάλλον δε μετράμε τίποτε γιατί μετά παύει να ονομάζεται σχέση και μετατρέπεται σε μπακάλικο.

Σ΄αυτό που οφείλεις να εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου είναι να μάθεις να φεύγεις. Τα πρώτα στάδια λίγο-πολύ είναι ίδια, μην τα ξαναλέμε. Περνώντας ο καιρός αντιλαμβάνεσαι κατά πόσο έχεις τα κότσια να παραδεχτείς τα λάθη σου και να παραμερίσεις τα σωστά σου. Να ξεχάσεις το εγώ σου και να περάσεις στην αυτοκριτική σου, υπολογίζοντας τον συγκεκριμένο άνθρωπο και το διάστημα που περάσατε μαζί ως ένα ακόμη έτος στο πανεπιστήμιο της ζωής και των σχέσεων.

Κανείς δε σου λέει να είσαι υπεράνω και να το παίξεις χαλαρός κι άνετος τη στιγμή που βράζεις στο ζουμί κι είσαι ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί. Ούτε θα σε κακίσει κάποιος αν καταφέρεις να προχωρήσεις μ’ έναν άλλο άνθρωπο. Αυτό που ίσως είναι δύσκολο να καταφέρεις να βιώσεις είναι ο απόλυτος σεβασμός στον πρώην σύντροφό σου.

Να έχεις την αξιοπρέπεια να κρατήσεις για σένα όσα σε χάλασαν και σε έδιωξαν μακριά του. Επιλέγοντας ν’ανοίξεις την καρδιά σου και να απαλλαγείς απ’ το συναισθηματικό σου φορτίο στον κολλητό σου, αλλά όχι να γυρίζεις δεξιά κι αριστερά και να εξαπολύεις κατηγορώ κι ένα σωρό κοσμητικά επίθετα, θεωρώντας πως έτσι θα βρεις το δίκιο σου ή θα πάψεις να πονάς.

Γιατί τελικά τίποτε απ’ τα δύο δε θα συμβεί, το ξέρουμε κι οι δύο καλά. Περνώντας ο καιρός και μόλις καταλαγιάσουν όσα οδήγησαν στο χωρισμό σας, θ’ αντιληφθείς πως δε σε τιμάει καθόλου σαν άνθρωπο να κατηγορείς εκείνον που μοιράστηκες στιγμές και συναισθήματα μαζί του.

Μην ξεχνάς πως αυτός ο άνθρωπος που έπαψε πλέον να είναι κοντά σου, κάποτε ήταν ο κόσμος σου όλος, κάποτε σ’ έκανε να χαμογελάς, κάποτε έγινε σώμα για να καταθέσεις τα χάδια σου και τα φιλιά σου, κάποτε ήταν η αγκαλιά που σε γέμισε ανάσες. Μα πάνω απ’ όλα οφείλεις να θυμάσαι πως ήταν δική σου επιλογή και δε σε ανάγκασε κανένας να είστε μαζί. Κατακρίνοντάς τον κατακρίνεις τον εαυτό σου για το διάστημα που υπήρξατε ζευγάρι κι έτσι πρώτα εκθέτεις εσένα κι έπειτα εκείνον.

Σίγουρα παντού υπάρχει εκείνο το μεγάλο «αλλά» που διαμαρτύρεται σε όσα σου λέω. Σίγουρα θα σκεφτείς πως υπάρχουν πράγματα που δε γνωρίζω και που διαφοροποιούν τις σχέσεις των ανθρώπων. Ναι, όντως έτσι είναι, έχεις δίκιο. Όμως σε ρωτάω να μου απαντήσεις ειλικρινά. Τι πιστεύεις ότι θα κερδίσεις βρίζοντας και κατηγορώντας κάποιον που για τον οποιοδήποτε λόγο πέρασε στο παρελθόν σου; Σε τι θα ωφελήσει η τόσο άσχημη έκθεσή του στα μάτια τρίτων; Νομίζεις πως μπορείς να πείσεις κάποιον που πιθανόν να θελήσει να βρεθεί μαζί του, να το αποφύγει, ή πιστεύεις πως όλοι εκείνοι οι καλοθελητές που θα σου κουνήσουν συγκαταβατικά το κεφάλι, όταν εσύ θα γυρίσεις την πλάτη δε θα πουν πόσο μαλάκας υπήρξες που σου πήρε τόσο καιρό να καταλάβεις πως αυτός ο άνθρωπος δε σου ταίριαζε.

Κράτα για πάρτη σου ό,τι σκέφτεσαι, ή το πολύ-πολύ πες τα σε κάποιον που πραγματικά θα καταλάβει όλα τα στάδια που θα περάσεις και δε θα σε κρίνει για τις ψυχολογικές σου εναλλαγές. Κάποιον που θα σε σεβαστεί περισσότερο κι από σένα και θα έχει το θάρρος και το θράσος να σου πει, «φτάνει, δεν μπορώ να σε ακούω να κατηγορείς κάποιον που μέχρι χθες μου έλεγες πως τον λατρεύεις». Να σου πει πόσο θα σε πονέσει όταν περνώντας ο καιρός θα μετανιώσεις που έδειξες τόσο μένος και τόση κακία, ενώ κατά βάθος τίποτε δεν έχει σημασία όταν δυο άνθρωποι χωρίσουν.

Το μόνο που ίσως έχει νόημα είναι να εξακολουθείς να σέβεσαι τον συγκεκριμένο άνθρωπο ακόμη και μετά την απομάκρυνσή του από σένα, σεβόμενος έτσι τον ίδιο σου τον εαυτό.