Εμάς τους Σαββατογεννημένους να μας προσέχετε λίγο παραπάνω

Είναι κάτι πλάσματα σε τούτο τον πλανήτη που αποφάσισαν να ρίξουν την πρώτη τους ματιά στον κόσμο, ημέρα Σάββατο. Μιλάμε φυσικά για τους Σαββατογεννημένους. Αυτούς που λένε πως κουβαλάνε το κοκαλάκι της νυχτερίδας και θεωρούνται τυχεροί και διορατικοί. Αυτούς που γεννήθηκαν μια μέρα πριν την Κυριακή, που όλος ο κόσμος αναπαύεται. Άνθρωποι που διακατέχονται από μια απίστευτη ενέργεια λες και πρέπει να γίνουν τα πάντα πριν το ρολόι πάει δώδεκα κι αλλάξει η μέρα. Αυτοί που ό,τι εύχονται ή καταριούνται είναι από καρδιάς.

Σήκωσες το φρύδι ή μου φαίνεται; Αν είσαι φίλος τους, χαλάρωσε κι απόλαυσέ το, δεν έχεις να ανησυχείς για κάτι, ίσα-ίσα μόνο προνόμιο είναι να τους έχεις γύρω σου. Αν όμως αποφασίσεις να είσαι εχθρός τους, κοίτα να χρησιμοποιήσεις διπλωματία και μην τους πολυκοντράρεις γιατί ποτέ δεν ξέρεις πόσα όμορφα πράγματα μπορεί να σου ευχηθούν.

Λένε πως είναι όντως τύχη να έχεις δίπλα σου τέτοιους ανθρώπους κι ας μη λειτουργεί το ευχολόγιο κατά παραγγελία. Δεν πρόκειται, βλέπεις για τζίνι που βγαίνει απ’ το λυχνάρι και του κάνεις τρεις ευχές. Ούτε χρησιμοποιούν μαντζούνια, βότανα και μαγικά φίλτρα για να στρέψουν το βλέμμα της «Θεάς Τύχης» προς τα πάνω σου.

Πρόκειται για ένα είδος ενστίκτου, αν θες. Εντελώς απροειδοποίητα και ξαφνικά σου πετάνε μια ατάκα, τύπου προειδοποίησης ή επιθυμίας και λίαν συντόμως, κατά ένα περίεργο τρόπο τα λόγια τους παίρνουν σάρκα κι οστά. Σαν να χαϊδεύουν το μέλλον για μια στιγμή κι έπειτα να επανέρχονται στο παρόν φέρνοντάς σου κάποιο μήνυμα από ‘κει. Δεν είναι τυχαίο ότι παλιότερα τους έλεγαν κι αλαφροΐσκιωτους. Πάντως μοιάζει λίγο με παράνοια τούτο το προσόν. Οι πλήρως σώας τας φρένας ας μας συγχωρέσουν.

Πού είχαμε μείνει; Α, ναι. Είναι να μη βάλουν κάτι στο μυαλό τους και το κάνουν εικόνα. Λες κι έχουν ένα φωτογραφικό φακό μέσα στο κεφάλι τους, που εστιάζει σε κάτι, ζουμάρει και με το κλικ στο παραθέτει μπρος στα πόδια σου και πολύ χαλαρά σου λέει την αγαπημένη του ατάκα. «Στα ‘λεγα εγώ». Ανοίγεις τα μάτια ορθάνοιχτα από την έκπληξη, η οποία δεν είναι πάντοτε ευχάριστη, αλλά το προσπερνάμε αυτό κι απλώς παραδέχεσαι την ικανότητά τους, μουρμουρίζοντας πως την επόμενη φορά που θα σου πουν κάτι θα το λάβεις πολύ σοβαρά υπόψη.

Τα ίδια ισχύουν και για τον εαυτό τους, φυσικά. Διότι πάρα πολύ ωραία και με μεγάλη άνεση τρώνε τα μούτρα τους, τα στραπάτσα τους και τις μούντζες τους, σε καθημερινή βάση. Ακόμη κι όταν το ένστικτό τους βαράει καμπανάκια, εκείνοι βουλώνουν τα αυτιά τους και πολύ ψύχραιμα οδεύουν προς την «καταστροφή» αγνοώντας το.

Είπαμε, δεν είναι μέντιουμ να προβλέπουν το μέλλον, απλώς η σκέψη τους πολλές φορές είναι τόσο δυνατή που μπορεί και να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα, μπορεί να συμβεί το απίστευτο γιατί πολύ απλά, έτσι το φαντάστηκαν.

Συνήθως αυτό λειτουργεί για ανθρώπους που αγαπούν ή που αισθάνονται πάρα πολύ κοντά τους κι είναι σαν η επιθυμία τους να συμβεί κάτι πολύ όμορφο για τα συγκεκριμένα πρόσωπα, να γίνεται χαραγμένη πορεία πάνω στο χάρτη του μέλλοντός τους. Κι όταν οι άλλοι παρεκκλίνουν απ’ τη συγκεκριμένη διαδρομή κι απομακρύνονται από ό,τι τους ευχήθηκαν, δεν μπορούν να κάνουν κάτι γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να ασκήσουν κανένα έλεγχο.

Αν μπορούσαν να φτιάξουν ή να ελέγξουν οτιδήποτε, φυσικά θα ξεκινούσαν απ’ τον εαυτό τους και το να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους, ώστε να απολάμβαναν τις καλύτερες συνθήκες ζωής. Από ιδία πείρα όμως, σας πληροφορώ πως αυτό δε συμβαίνει. Απλώς οι άνθρωποι αυτοί τρώνε «φλασιές» κι αν τύχει κι είσαι δίπλα τους εκείνη τη στιγμή κοίτα να το εκμεταλλευτείς απολαμβάνοντας την ευχή τους.

Γι’ αυτό κι εγώ πολύ απλά θα ευχηθώ, σε όσους τυχαίνει να ρίξουν τη ματιά τους σε τούτο το άρθρο, αυτό το καλοκαίρι να τους συμβούν τα καλύτερα, καθότι Σαββατογεννημένη κι απόλυτα εθισμένη στην ατάκα «ό,τι πω εγώ θα γίνει»…