Θα σε παραδεχτώ όταν πουλήσεις τον εγωισμό σου

Να σε δω για μια φορά να πατάς τον εγωισμό σου. Να ξορκίζεις εκείνα τα γαμημένα «πρέπει» σου -που δεν ξέρω αν είναι πράγματι δικά σου ή κάποιοι, κάπως, κάποτε στα ρίζωσαν λέγοντάς σου πως μέχρι εκεί μπορείς να φτάσεις- και να παραδέχεσαι πως αυτό που γουστάρεις είναι πιο δυνατό απ’ τον εγωισμό σου. Δε σου μιλάω για συναισθήματα, γιατί ξέρω πόσο σε φοβίζουν κι ας μη δηλώνεις δειλός. Δε σου μιλάω για απωθημένα γιατί ξέρω πως σε απωθούν κι ας μην έζησες όσα θέλησες. Δε σου μιλάω για τίποτε πέρα απ’ τη μάχη που θα ήθελα να σε δω να δίνεις με τον ίδιο σου το εαυτό.

Να σταθείς μπροστά του και να του πετάξεις κατάμουτρα πόσο σε κούρασε αυτό το παιχνιδάκι του υπεράνω όλων. Αυτή η μανία σου να αποτραβιέσαι από καθετί που πιστεύεις πως θα σου αμαυρώσει την εικόνα σου και θα σου θίξει το φαίνεσθαι. Να σε δω, ρε γαμώτο, να ορθώνεις το ανάστημά σου σε ό,τι ή όποιον μπαίνει τροχοπέδη στο να ζήσεις μέχρι τελικής πτώσεως αυτό που γουστάρεις με χίλια.

Να ακυρώσεις ακόμη και τον ίδιο σου τον εαυτό αν χρειαστεί και τις δηλώσεις σου περί πισωγυρίσματος. Αυτό είναι μαγκιά. Να δέχεσαι και να αποδέχεσαι πόσο λίγος μπορεί να είναι ο καθένας μας μπροστά στον έρωτα, στον πόθο, στο πάθος, στην καύλα. Και μη μου πεις πως η αυτοσυγκράτηση είναι συνώνυμο της αξιοπρέπειας γιατί θα σκίσω όποιο λεξικό μου παραθέσεις.

Αξιοπρεπής είναι κι εκείνος που παραδέχεται πως όσο πίσω κι αν κάνει, υπακούοντας σε λογική και συμπεράσματα που προέκυψαν λόγω εμπειριών, τελικά μόλις ακουμπήσει τοίχο, είναι σαν να πιάνει πάτο και να υπάρχει μόνο μια διαδρομή να ακολουθήσει. Μπροστά, μόνο μπροστά. Εκεί που βρίσκομαι εγώ.

Να σε δω να τσαλακώνεσαι και να κουρελιάζεις το αψεγάδιαστο, υποτίθεται, προσωπείο σου για χάρη μου. Για χάρη όσων βλέπω μέσα στα μάτια σου κάθε φορά που με κοιτάς και νιώθω να καίνε τα κύτταρά σου σε κάθε τυχαίο άγγιγμά μας. Να το κάνεις γιατί μπορείς και θες να ζήσεις ακόμη όλα όσα άλλοι δεν ξέρουν ίσως καν πως υπάρχουν. Δε θέλω να πιστέψεις πως σε χειραγωγούν οι ορμές σου ή μια προχειρότητα οπτικής των καταστάσεων. Δε θέλω να νιώσεις ανάξιος των όσων πρεσβεύεις κι υποστηρίζεις σαν άτομο και σαν χαραχτήρας. Δε θέλω να γίνεις κανείς άλλος παρά μόνο αυτός που είσαι.

Δείξε ποιος είσαι και μην τα καμουφλάρεις όλα πίσω από άμυνες, αντιστάσεις και τα βαφτίζεις «πήδημα». Γιατί δεν είναι όλα μόνο αυτό και δε γίνονται όλα μόνο γι΄αυτό. Δώσε μια ευκαιρία στον εαυτό σου, να μείνεις όπως είσαι, να κρατήσεις τα πάντα σου και να σου δώσω κι όλα τα δικά μου, αρκεί να θάψεις για μια φορά τον υπέρμετρο εγωισμό σου. Να ξεγυμνώσεις την ψυχή σου μπροστά μου κι εγώ να στην αγκαλιάσω τόσο σφιχτά για να μη νιώσει κανένα ρίγος φόβου.

Μείνε ακάλυπτος, πάψε να είσαι απροσπέλαστος για λίγο και να οχυρώνεσαι πίσω από υποσχέσεις που έδωσες ή λόγια που είπες. Ποιος θα σε πει επίορκο; Ποιος θα σε κατηγορήσει για το θάρρος σου να τραβήξεις το παραβάν ψηφίζοντας φανερά αυτό που επιθυμείς ως το μεδούλι;

Κοίτα με και κρατήσου εκεί μέσα μου, βυθίσου τόσο όσο χρειάζεται για να βρεις οξυγόνο και να νιώσεις δυνατός. Ξέχασε τις βιτρίνες και πάψε να φέρεσαι σαν εκείνα τα παιδάκια τα καλοντυμένα και καλοχτενισμένα που τα τοποθετούν σαν κούκλες στους καναπέδες για να βγάζουν ασπροπρόσωπη την οικογένεια και να δείχνουν πόσο απόλυτα μπορούν να υπακούουν σε κανόνες κι όρια. Εγώ την ευτυχία τη βλέπω στα μάτια του παιδιού που ξεμαλλιάζει την κούκλα στην προσπάθεια να τη χτενίσει και στις σπασμένες ρόδες απ’ τα αυτοκινητάκια στην προσπάθεια του να περάσει πρώτος στους αγώνες.

Φύγε απ’ τον καναπέ κι έλα να ξαπλώσεις δίπλα μου. Να ξεμαλλιαστούμε και να σπάσουμε και να βρεθούμε στα πατώματα γεμάτοι μώλωπες στα σώματά μας και γιατρειά στις ψυχές μας. Πούλησε τον εγωισμό σου αντί για εσένα, αντί για εμάς. Πούλησέ τον και πάρε για αντίτιμο το θάρρος της παράδοσης. Αυτής που θα σε οδηγήσει στην απόλαυση, αυτή που θα σε οδηγήσει σε μένα.

Άλλο η μοναξιά από επιλογή κι άλλο η μοναξιά από εγωισμό. Και μην τολμήσεις να μου μιλήσεις για πισωγυρίσματα και ραγισμένα γυαλιά γιατί όσα μένουν πραγματικά πίσω κι ανήκουν στο παρελθόν δε μας ερεθίζουν το παρόν. Γι’ αυτό, λοιπόν, μην είσαι τζάμπα μάγκας. Το απόλυτο υπάρχει σαν λέξη μα δεν ξέρω τελικά αν υφίσταται σαν έννοια. Εκτός κι αν αφορά μόνο στιγμιαία περιγραφή κατάστασης. Κι αφού μιλάμε για στιγμές, χάρισε μου μερικές χωρίς την εγωιστική συμπεριφορά σου και τότε, ναι, θα μπορώ να πω πόσο αλλιώτικος είσαι και πόσο ξεχωρίζεις απ’ τη μάζα.

Πόσο καλά μπορείς να ορίζεις τον εαυτό σου και να σέβεσαι το παρελθόν και το παρόν σου χωρίς να εμποδίζεις το μέλλον σου. Κάνε βήματα, κάνε πράξεις. Δε θέλω άλλα λόγια, χόρτασα, μπούχτισα, κουράστηκα. Χάσε τον εγωισμό σου και ψάξε εμένα. Κι αν όσα θα βρεις κοντά μου δε σε κάνουν να τον ξεχάσεις μια για πάντα, τότε φύγε και μη γυρίσεις πίσω ποτέ για κανένα λόγο.

Κι ίσως ξεγελαστείς και πιστέψεις πως όσα σου ζητάω είναι προτροπή να φύγεις μακριά από σένα κι όσα επέλεξες για ζωή. Πάλι λάθος κάνεις. Τίποτε δε σου ζητάω, μόνο ένα: Έλα και πούλα τον εγωισμό σου, να στον αγοράσω όσο όσο και να τον πετάξω μακριά. Πούλα αυτόν αντί για τα βαθύτερα «θέλω»  σου κι εγώ θα υποκλιθώ μπροστά σου.