Τσαλακώνεσαι όταν νιώσεις ασφαλής

Πόσο γλυκαίνει η μορφή σου όταν γίνεσαι ευάλωτος. Πόσο πιο προσιτός κι οικείος φαντάζεις. Ξεγυμνώνεται το μέσα σου κι αφήνεσαι να παρασυρθείς σ’ ένα συνονθύλευμα συναισθημάτων, χωρίς αντιστάσεις. Το κορμί σου μοιάζει με σχεδία που κινείται απ’ το φύσημα που σου δίνει η πνοή του ανθρώπου σου.

Τσαλακώνεσαι, αποσυντίθεσαι, αποδιοργανώνεσαι κι επαναπροσδιορίζεσαι. Κι όλα αυτά δε γίνονται έτσι απλά. Όλα ξεκινούν και τελειώνουν σ’ εκείνο το χέρι που σου απλώνεται. Σ’ εκείνη την αγκαλιά που γίνεται κύκλος να σε κλείσει. Σ’ εκείνον τον άνθρωπο που καταφέρνει με όσα σου προσφέρει να σε κάνει να αισθάνεσαι το κέντρο του κόσμου. Δεν έχει σημασία σε ποιο θίασο παίζεις, φτάνει που ξέρεις πως είσαι ο πρωταγωνιστής στο έργο ζωής ενός άλλου ανθρώπου.

Παύεις να κρατάς άμυνες, να ορθώνεσαι και να σκληραίνεις το κορμί σου, έτοιμος να αμυνθείς ή να επιτεθείς, ανάλογα με τις απαιτήσεις που θα προκύψουν απ’ τη συγκεκριμένη σχέση. Είσαι απλώς ο εαυτός σου χωρίς επεξηγήσεις κι υπότιτλους. Δε φοράς τα καλά σου για ν’ αρέσεις, δε μακιγιάρεσαι, δεν προετοιμάζεις διαλόγους κι ατάκες. Απλώς λύνεσαι και γουστάρεις να παρασυρθείς απ’ το συγκεκριμένο άτομο είτε πρόκειται για εραστή σου είτε για φίλο σου.

Το κάνεις μόνο μαζί του, όχι γιατί το επέλεξες, αλλά γιατί εκείνος κατάφερε να πει και να πράξει τα σωστά, ώστε όταν κι όποτε βρίσκεσαι κοντά του, να μην έχεις δεύτερες σκέψεις και να μη χρειάζεται να προβείς σε περιττές κινήσεις ή σχέδια κάλυψης, συγκάλυψης ή αποκάλυψης. Ο χρόνος ποτέ δε σας είναι αρκετός κι ανυπομονείς για το επόμενο μαζί σας.

Είναι εκείνος ο άνθρωπος που οικειοποιείται τη μορφή σου, σαν ψυχή, σαν νου, σαν σώμα. Τα σέβεται, τα εκτιμάει, τα θαυμάζει, τα αξιολογεί και τα αξιοποιεί, τόσο όσο χρειάζεται για να μη σε υπερεκθέσει, ενώ ταυτόχρονα σου δίνει στη ζωή του τη θέση που σου αρμόζει. Είσαι η πρώτη κι η τελευταία σκέψη του στον όποιο περιορισμένο χρόνο έχει.

Ναι, σ’αυτόν τον άνθρωπο αξίζει να τσαλακωθείς. Αυτός σε κάνει να αισθάνεσαι οικεία. Αυτός που σε βάζει προτεραιότητά του, όχι τις ώρες που δεν έχει τι να κάνει, αλλά κι όταν δεν μπορεί να πάρει ανάσα απ’ τις υποχρεώσεις και τους τόσο έντονους ρυθμούς της καθημερινότητας.

Αυτός άνθρωπος που με μια λέξη, ένα μήνυμα, ένα τηλεφώνημα, θα σου δείξει πως η μέρα κι η στιγμή δεν αξίζει αν δε σε περιέχουν. Το πιο απλό και το πιο αυτονόητο, δε θα χρειαστεί ποτέ να το ζητήσεις γιατί θα σου είναι ήδη δωρισμένο αφού αυτός θα είναι ο μόνος τρόπος που θα μπορεί να του προσφερθεί η ευτυχία.

Η οικειότητα είναι η γαλήνη κι η ασφάλεια που θα σε κάνει να αισθανθείς ο άνθρωπός σου, χωρίς να μειωθεί ποτέ το ενδιαφέρον κι η εγρήγορση σ’ αυτή τη σχέση. Είναι η ικανότητα που θα έχει ο άλλος να σε κάνει να χαλαρώσεις και να μην κρατάς αντιστάσεις, χωρίς όμως να σε κάνει να αισθάνεσαι δεδομένος.

Δε θέλει κόπο, όσο φαντάζεσαι, θέλει το σωστό τρόπο. Κι ο σωστός τρόπος δεν ξεκινάει και δεν τελειώνει στα λόγια, αλλά στις πράξεις. Στα όσα σου περνάει ο άλλος με τις κινήσεις του απέναντί σου.

Είναι αυτές οι μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Όταν είναι μαζί σου, το βλέμμα του να βυθίζεται στο δικό σου και να σε ακούει. Να σε παρακολουθεί και να σε κατανοεί για τα μικρά και για τα μεγάλα το ίδιο πολύ. Όχι απλώς να σε ακούει για να ξεθυμάνεις ή για να σου πει κι εκείνος τα δικά του, αλλά να κάνει το δικό σου θέμα, δικό του και να σκύψει από πάνω σου κι ας μη σου βρει λύση.

Εκεί είναι η ουσία. Στην επικοινωνία. Κι επικοινωνία δεν είναι μόνο το σεξ, δεν είναι μόνο η επαφή, είναι ένα ολόκληρο πακέτο πραγμάτων που δυο άνθρωποι όταν πραγματικά είναι έτοιμοι να μείνουν σε μια σχέση, είτε ερωτική είτε φιλική θα πρέπει να είναι σε θέση να το παρέχουν, καταρχήν στον εαυτό τους κι έπειτα στον άλλο.

Για να κάνεις έναν άνθρωπο να αισθανθεί άνετα και χαλαρά μαζί σου και να επιλέξει εσένα να μείνει κοντά σου ανάμεσα στο πλήθος, οφείλεις να είσαι λιγότερο εγωπαθής κι εγωιστής. Ναι ν’ αγαπάς τον εαυτό σου, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό που να ξεχνάς ν’ αγαπήσεις και τον άλλον δίπλα σου.

Σχέση με οικειότητα κι ελευθερία δε σημαίνει παραιτούμαι, δε σημαίνει δεν είμαι σ’ εγρήγορση, δε διεκδικώ και δεν επιδιώκω να κερδίσω τη γαμημένη στιγμή του άλλου στο μυαλό του και στη σκέψη του. Αντιθέτως, σημαίνει ότι με τρελαίνεις το ίδιο είτε σε σκεφτώ με την πιτζάμα είτε με τη γόβα ή το κουστούμι, γιατί στο βλέμμα μου η σπίθα κι η κάβλα είναι αναμμένη και την κρατάμε και οι δύο έτσι δυνατή.

Δεν εξαρτάται μόνο απ’ τον έναν σε μια σχέση να δείξει τις ζάρες του, τις ρυτίδες του, το ξεμάλλιασμά του και τη μουτζούρα του. Αποτέλεσμα προσπάθειας και των δύο είναι αυτό. Η φράση θέλω να σε δω όπως κι αν είσαι, είτε μέσα από μια κάμερα, είτε σε μια φευγαλέα συνάντηση πέντε λεπτών, είναι η ατάκα που κρύβει μέσα της, το πόσο γουστάρει ο άλλος αυτό που είσαι πίσω από οποιοδήποτε περιτύλιγμα.

Η ανάγκη του να σε δει ξεπερνάει κάθε κλισέ ομορφιάς και φτιασιδώματος. Εκεί βρίσκεται η οικειότητα, στην αλήθεια σας. Στις στιγμές σας που δεν καμουφλάρονται και δεν ωραιοποιούνται. Εκεί είναι η ανθρωπιά κι η ουσία. Η ζεστασιά των πεπραγμένων κι όχι των δηλωμένων. Εκεί που οι λέξεις κι οι δηλώσεις παίρνουν σάρκα κι οστά, έρχεται η χαλαρότητα, η αληθινή αγάπη κι η οικειότητα ανάμεσα σε δύο ανθρώπους.

Λίγο λιγότερα λόγια γαμώτο και λίγο περισσότερες πράξεις. Να ζεσταθεί το μέσα μας. Φτάνει πια το παραμύθι, ανοίξτε τα μυαλά και τις αγκαλιές σας και βάλτε σωστές προτεραιότητες για να βρείτε και να προσφέρετε την οικειότητα που θα φέρει και την πληρότητα στη ζωή σας.

Τίποτε και κανείς δεν είναι δεδομένο, γι’ αυτό πριν οικειοποιηθείτε τα όσα σας προσφέρει ο άλλος, φροντίστε τουλάχιστον να του προσφέρετε κι εσείς τα σωστά ερεθίσματα και τις ανάλογες προϋποθέσεις και συνθήκες ώστε αυτό να διαρκέσει όσο το δυνατόν περισσότερο.