Θράσος που το΄χει ο έρωτας. Ιδίως εκείνος ο κεραυνοβόλος, είναι για πολλές μπάτσες, φίλε μου. Αγενής μέχρι το κόκκαλο και με τρομερή αυτοπεποίθηση πως για άλλη μια φορά θα θριαμβεύσει, δε σου χτυπάει τη πόρτα περιμένοντας να του ανοίξεις ούτε ζητάει την άδεια να περάσει. Απλά μπουκάρει στη ζωή σου, με το έτσι θέλω. Κι ύστερα επικρατεί το απόλυτο χάος.
Σε αποσυντονίζει, σε αποδιοργανώνει, σε κάνει να χάσεις τα αβγά και τα πασχάλια. Όμως παραδέξου το. Κατά βάθος γουστάρεις απίστευτα που βρίσκεσαι έρμαιο στα χέρια του.
Γιατί εκτός των άλλων είναι και καταφερτζής ο άτιμος. Μέχρι να πεις «κύμινο» σε πουλάει και σ΄αγοράζει. Για πότε βρίσκεσαι με τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι, χαμπάρι δεν παίρνεις. Κι ύστερα σου ζητάει με περίσσεια αυθάδεια να συμβαδίσετε ενώ εκείνος τρέχει.
Γιατί τέτοιος είναι. Ανήσυχος κι υπερκινητικός. Κι εσύ παίρνεις το ρίσκο χωρίς δεύτερη σκέψη κι όπου σε βγάλει. Τι είναι άλλωστε το μπουρδούκλωμα κι οι σαβούρες που θα φας μπροστά στην ανατριχίλα που νιώθεις κάθε φορά που φτερουγίζουν πεταλούδες στο στομάχι σου;
Τώρα που είπα κάθε φορά. Αλήθεια πόσες φορές ερωτεύτηκες κεραυνοβόλα; Και λέω « Πόσες φορές» γιατί αυτού του τύπου ο έρωτας, όσο μπαμ κι έξω έρχεται, άλλο τόσο αστραπιαία φεύγει. Κι αν αρχικά τολμάς να τον χαρακτηρίζεις μακράς διαρκείας και να τον στολίσεις με καραμελωμένα «για πάντα», ευτυχώς ή δυστυχώς τις περισσότερες φορές έχει ημερομηνία λήξης.
Έρχεται ίσα-ίσα για να σου ξυπνήσει αναπάντεχα πρωτόγνωρα συναισθήματα κι αποχωρεί για να επιβεβαιώσει τη λιποτακτική φύση του. Αυτήν που τον κάνει να συνεχίζει να συγκαταλέγεται επάξια ανάμεσα στα ομορφότερα συναισθήματα που μπορεί να νιώσεις.
Στο πρόσωπό του βλέπεις να ξεδιπλώνεται αυτό που ήθελες πάντα. Στα χέρια του ζεις την απόλυτη τρέλα και σε ιντριγκάρει τόσο που παρ΄όλο τον φόβο που δημιουργεί λόγω της έντασης που κουβαλάει, εσύ θέλεις να το ζήσεις σαν να μην υπάρχει αύριο.
Έλα όμως που κάποιες φορές υπάρχει αύριο, μεθαύριο κι αντιμεθαύριο. Τι γίνεται όταν κεραυνοβολείσαι όντας σε μια σχέση ή σ’ ένα γάμο; Πώς μπορείς να μείνεις πιστός, πατώντας φρένο σ΄αυτό το συναίσθημα που τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα;
Μα θα μου πεις ότι δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο, αν είσαι καλά με τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου. Εξαρτάται όμως πώς εννοείς αυτό το «καλά» και με πόσο ενθουσιασμό το λες.
Γιατί, κομματάκι δύσκολο να πέρασαν κάμποσα καλοκαίρια και χειμώνες απ’ τη στιγμή που τον γνώρισες και να συνεχίζουν να λάμπουν τα μάτια σου κάθε φορά που τον αντικρίζεις. Οπότε θεωρητικά ο έρωτας την έκανε μ’ ελαφρά. Ανεπιστρεπτί ή όχι, αυτό είναι ένα άλλο θέμα.
Η ουσία είναι πως δεν υπάρχει πια. Κι αν ναι, βρίσκεται πλέον σε αμελητέες ποσότητες και τη θέση του πήρε η αγάπη. Άλλωστε μόνο εκείνη μπορεί να αντέξει τη ρουτίνα και τα προβλήματα που προκύπτουν στην πορεία μιας σχέσης ή ενός γάμου.
Όμως, όπως ήδη γνωρίζεις, άλλο έρωτας κι άλλο αγάπη. Οπότε τι κάνεις; Τα βάζεις κάτω, τα ζυγίζεις και παίρνεις μια απόφαση. Ή θα τα διαλύσεις όλα για να ζήσεις στον υπέρμετρο βαθμό τον έρωτα που σου πήρε τα μυαλά ή θα παραμείνεις με τον άνθρωπο που επέλεξες να έχεις δίπλα σου.
Έχε στον νου σου όμως πως όποιο απ’ τα δύο και να επιλέξεις, ο έρωτας αργά ή γρήγορα θα ξαναμπουκάρει.
Επιμέλεια Κειμένου Ειρήνης Τρίγκα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ειρήνη Τρίγκα
