Κοιμήσου όπως έστρωσες

Τελικά, έχεις μεγάλο θράσος κι οφείλω να ομολογήσω ότι αυτή η σιγουριά σου πως θα φέρνεις τα πάντα στα μέτρα σου, σπάει κάθε κοντέρ ναρκισσισμού, μα αυτή τη φορά υπολόγισες χωρίς τον ξενοδόχο. Γι΄αυτό, ξεκαβάλα σιγά-σιγά να μη σου ‘ρθουν βαριά τα παρακάτω και σόδα, λυπάμαι μα, δε διαθέτω να σου προσφέρω.

Κοίτα, δεν ξέρω, ούτε μ’ ενδιαφέρει αν έχεις συνηθίσει να μη χάνεις τη βολή σου, όμως μάντεψε. Σε μένα οι στρατηγικές σου δε φτουράνε. Πάψε, λοιπόν, να ρωτάς δεξιά κι αριστερά πώς συνεχίζω τη ζωή μου. Εκτός του ότι δε σου πέφτει λόγος, εκτίθεσαι ανεπανόρθωτα και μόνο στα μάτια εκείνων που χρησιμοποιείς για να μαθαίνω και καλά ξώφαλτσα τα μαντάτα, γιατί στα δικά μου η εικόνα σου έχει ήδη πιάσει πάτο.

Αλλά για να έχουμε καλό ερώτημα, τι έγινε και μας θυμήθηκες; Γκρεμίστηκε κάνας φούρνος ή τρύπησε ο « ουτοπικός» κόσμος σου κι έμπασε τόσο ρεαλισμό που είπες να ελέγξεις αν το πεδίο είναι ελεύθερο για να περάσεις μια βόλτα απ΄τα παλιά γνώριμα μέρη; Μήπως, λέω μήπως, ό,τι θυμάσαι χαίρεσαι;

Βέβαια, δε θα πρέπει να μου φαίνεται διόλου περίεργο, μιας κι ανέκαθεν βρισκόσουν σε διαρκή σύγχυση. Ακόμη και μετά από τόσο καιρό συνεχίζω να πιστεύω πως ακόμη δεν ξέρεις τι σου γίνεται και πως εξακολουθείς να μην μπορείς να διαχωρίσεις βασικές έννοιες. Έτσι, λοιπόν, για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, μάθε πως άλλο είναι ο « καλοπροαίρετος» κι ο « υποχωρητικός» κι άλλο ο « μαλάκας». Κατάλαβες; Άν όχι, ξαναδιάβασε την πρόταση δυνατά, αργά και καθαρά όσες φορές χρειαστεί μέχρι να το αντιληφθείς, γιατί δε μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι.

Οπότε από΄δω και στο εξής, πριν βιαστείς να υποτιμήσεις τη νοημοσύνη κάποιου, φρόντισε να βεβαιωθείς πρώτα για την ακεραιότητα της δικής σου.

Εκτός αυτού, μάλλον ήρθε η ώρα να μάθεις πως μια συγκεκριμένη δράση φέρνει και την αντίστοιχη αντίδραση. Η εριστικότητα κι η κυνικότητα που εισπράττεις, λοιπόν, είναι το αποτέλεσμα των δικών σου συνολικών, φανερών και κρυφών «δράσεων», που βγήκαν στην επιφάνεια στο πέρασμα του χρόνου και που μ’ έκαναν να πάρω την ορθάνοιχτη παλάμη μου απ΄τα μούτρα μου, στρέφοντάς την στα δικά σου.

Προσαρμόσου, όσο πιο γρήγορα μπορείς, στα νέα δεδομένα και μην τρέφεις αυταπάτες πως μπορούν να γίνουν όλα, όπως πριν. Δεν έχω ούτε το χρόνο ούτε τη διάθεση ν’ αναμοχλεύω καταστάσεις του παρελθόντος. Αλλά ακόμη και να τα είχα, δε θ’ άξιζε τον κόπο οπότε και πάλι δε θα έμπαινα στη διαδικασία. Γι΄αυτό σου λέω πως δεν πρόκειται να σου αφήσω το παραμικρό περιθώριο να ξαναμπλεχτείς στη ζωή μου.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πάρω μέρος σ΄αυτό το ηλίθιο παιχνίδι του σπασμένου τηλεφώνου που στήνεις κι επιπλέον δεν έχω τίποτα να σου πω. Ξέρεις γιατί; Διότι για κακή σου τύχη έχω πολύ καλή μνήμη, που δε μου αφήνει άλλη επιλογή απ΄το να σ’ αφήσω να ζήσεις με τις δικές σου. Όπως βλέπεις, δικαιωματικά πια έχεις χάσει τη θέση σου στον ενεστώτα μου, πόσο μάλλον στο μέλλοντά μου.

Κοιμήσου, λοιπόν, όπως έστρωσες.