Μπάνισες κάτι καλό προχθές σε ένα μπαρ που τα έπινες με φίλους. Ανταλλάσσατε επίμονα βλέμματα καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς και λίγο το ποτό, λίγο η ξεσηκωτική μουσική του dj, σας βρήκε να χορεύετε από ντίσκο μέχρι βαλς ως το ξημέρωμα. Και επειδή νιώσατε μια πρωτόγνωρη έλξη, εκτός από χορευτικές φιγούρες ανταλλάξατε και αριθμούς τηλεφώνου. Δε χάσατε χρόνο και την επόμενη μέρα κανονίσατε το πρώτο (και τελευταίο) ραντεβού.
Πάνω στο πεντάλεπτο, συνειδητοποιείς ότι κάτι δεν πάει καλά. Τα γιγάντια μεταλλαγμένα βατράχια βγαίνουν σωρηδόν από το στόμα του προ ολίγου αντικειμένου του πόθου σου, τόσο που από τα πολλά κουάξ, έχασες το μέτρημα και ξενέρωσες απίστευτα. Δεν το περίμενες, έλα όμως που συνέβη. Εκπέμπετε σε εντελώς διαφορετικά μήκη κύματος.
Ανασκουμπώνεσαι κι επειδή είσαι ευγενική ψυχή, δεν μπορείς να σηκωθείς να φύγεις. Κάθεσαι εκεί με ένα σφιγμένο χαμόγελο καρφωμένο στα χείλη σου, ενώ τα χέρια σου είναι τυλιγμένα γύρω από το στήθος σου και οι γροθιές σου σφιγμένες σαν να είσαι σε ετοιμότητα να ανέβεις σε ριγκ. Κοιτάς συχνά το ρολόι και το βλέμμα σου αρχίζει να περιπλανάται στο χώρο, ενώ χασμουριέσαι. Χωρίς να βγάζεις λέξη, κουνάς καταφατικά το κεφάλι συμφωνώντας για τα όσα, υποτίθεται ότι ακούς. Λεπτό με το λεπτό δε σε χωράει ο τόπος και ασυναίσθητα αρχίζεις να απομακρύνεσαι από την αρχική σου θέση, τόσο που κοντεύεις να γίνεις ένα με την διπλανή παρέα.
Και ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο και σαν από μηχανής θεός ο κολλητός προτείνει σινεμά. Δεν είναι το καλύτερό σου αλλά προκειμένου να γλιτώσεις από το ραντεβού-παρωδία, βλέπεις και τα στρουμφάκια σε killer edition.
Έτσι λοιπόν, ανακοινώνεις στον κατενθουσιασμένο, κατά τ’ άλλα, συνομιλητή σου ότι λυπάσαι αλλά έτυχε κάτι απρόοπτο και πρέπει να φύγεις. Κι επειδή όπως είπαμε μεταξύ των άλλων σε διακρίνει σε μεγάλο βαθμό η ευγένεια, λες ότι θα ξαναβρεθείτε. Κάτι που δεν παίζει σε καμία των περιπτώσεων, αλλά προκειμένου να είσαι αγενής, καλύτερα να πεις ψέματα.
Αποχωρίζεστε κι έχεις δώσει την εντύπωση πως όλα βαίνουν κανονικά. Εκτός και αν ο λήπτης παρ’ όλα τα βατράχια που πετούσε είναι καλός γνώστης της γλώσσας του σώματος. Οπότε σε αυτή την περίπτωση θα είχε ήδη καταλάβει πως χαμογελούσες ψεύτικα, πως είχες πάρει στάση άμυνας και πως γενικότερα είτε ήσουν εκεί, είτε στην σάλα αναμονής στον οδοντίατρο ήταν το ένα και το αυτό.
Σκέψεις κι επιθυμίες σε άμορφη μάζα που σφυρηλατούνται, φιλτράρονται κατάλληλα από το μυαλό και σκάνε μύτη από το στόμα. Για παράδειγμα μπορεί να αρνείσαι πεισματικά κάτι, γιατί αυτό θέλεις να δείξεις για τους δικούς σου λόγους. Το σώμα σου όμως θα σε προδώσει σ’ εκείνον που ξέρει να το διαβάζει.
Άσχετα με το τι λέμε, οι κινήσεις μας φανερώνουν την αλήθεια. Ακόμη περισσότερο προδίδουν τα μάτια. Μπορείς να μιλήσεις μόνο με το βλέμμα χωρίς να χρειαστεί να ανοίξεις καν το στόμα σου.
Ακόμη και μέσα στην εκκωφαντική σιωπή το σώμα ουρλιάζει. Μάθε να το διαβάζεις. Την επόμενη φορά λοιπόν, μην μπεις στον κόπο να ρωτήσεις. Μόνο δες.
Επιμέλεια Κειμένου Ειρήνης Τρίγκα: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Ειρήνη Τρίγκα
