Έχουν γραφτεί άπειρες σελίδες και έχουν ξοδευτεί τόνοι μελανιών για να περιγράψουν και να αναλύσουν ξανά και ξανά το ανεξάντλητο θέμα του έρωτα και ποτέ δεν είναι αρκετά για να περικλύσουν μέσα τους το πραγματικό νόημα και να ορίσουν την υπόστασή του. Άλλωστε, αυτό το τόσο ακραίο συναίσθημα δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια και είναι καθαρά υποκειμενικό καθώς βιώνεται από τον καθένα μας διαφορετικά.
Σίγουρα όμως στην πλειονότητα των περιπτώσεων είναι ανεξέλεγκτος, εγωιστής και δίχως όρια. Δε δαμάζεται και δεν υποτάσσεται. Οι χλιαρότητες και οι μετριότητες δεν ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία του, γι’αυτό και δεν κάνει συμβιβασμούς. Διεκδικεί τα πάντα όλα ή προτιμά να μείνει με το απόλυτο τίποτα.
Λένε πως ο έρωτας κάποια στιγμή φεύγει και τη θέση του παίρνει η αγάπη. Αξίζει όμως να παραμένεις και να διατηρείς μια σχέση όπου ο έρωτας έχει κάνει φτερά;
Όπου ταξίδι βάλε σχέση και όπου τρένο, έρωτα.
Στο ταξίδι δεν υπάρχει προορισμός. Εσύ και ο συνεπιβάτης σου κόβετε εισιτήριο για μια συναρπαστική και γεμάτη εκπλήξεις πορεία, με απότομες στροφές και σκαμπανεβάσματα. Η αδρεναλίνη σας ανεβαίνει στα ύψη καθώς επιβιβάζεστε σε ένα τρένο που τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Παρ’ όλο που γνωρίζετε πως τα φρένα του λειτουργούν σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης και υπάρχει το ενδεχόμενο του εκτροχιασμού, σαν γνήσιοι ερωτευμένοι παίρνετε το ρίσκο.
Ο καιρός πέρασε και ήδη διανύσατε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα παρ’ όλες τις δυσκολίες και τους κινδύνους που αντιμετωπίσατε. Συγχαρητήρια, λοιπόν! Περάσατε στο επόμενο level. Εκείνο της αγάπης.
Όμως τα πράγματα μεταξύ σας, δεν είναι όπως πριν. Κάτι έχει αλλάξει. Άν και συνεχίζετε να αγκαλιάζεστε, να χαμογελάτε και να να νοιάζεστε ο ένας τον άλλο, κάτι λείπει. Κάθε φορά που κοιτάζεστε, ψάχνει ο ένας στα μάτια του άλλου τον άλλοτε ηλεκτρισμό μα το μόνο που υπάρχει είναι χλιαρότητα. Με λύπη συνειδητοποιείτε πως οι μεγάλες εξάρσεις ανήκουν στο παρελθόν.
Άσε που δε μιλάτε πια όσο τότε. Υπάρχουν μεγάλα διαστήματα σιωπής που παρεμβάλλονται στις κατά τα άλλα ευτυχισμένες στιγμές της καθημερινότητας και τα βράδια κοιμάστε σε διαφορετικά βαγόνια. Αναρωτιέστε τι πήγε στραβά και καταλήξατε έτσι.
Το γνωρίζετε πως όλη αυτή η αποξένωση σηματοδοτεί το τέλος της κοινή σας διαδρομής. Ήρθε η ώρα να τεθούν σε λειτουργία τα φρένα έκτακτης ανάγκης και να κατεβείτε όσο το δυνατόν γρηγορότερα στην αμέσως επόμενη στάση, περιμένοντας το επόμενο.
Όσο δύσκολο και οδυνηρό και αν είναι πρέπει να γίνει.
Θα το τολμούσατε; Και αν όχι γιατί;
Δεν είναι λίγες οι φορές που παραμένουμε σε μια σχέση, όπου ο έρωτας έχει εξατμιστεί, λόγω της μεγάλης μας ανασφάλειας για το τί μέλλει γενέσθαι ή λόγω του ότι μπερδεύουμε την ανάγκη με την επιθυμία.
Άς μη τρέφουμε αυταπάτες πως μια σχέση ή πόσο μάλλον ένας γάμος στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στην αγάπη. Πρέπει να συνυπάρχει και το στοιχείο του έρωτα γιατί αποτελεί την κινητήριο δύναμη της ζωής. Γιατί το κενό της απουσίας του αργά η γρήγορα θα καλυφθεί κάπου παρακάτω από κάποιο άλλο πρόσωπο και τότε τα πράγματα θα γίνουν πραγματικά δύσκολα.
C’ est la vie.
Οι σχέσεις, λοιπόν, χρειάζονται δουλειά και η αλήθεια είναι πως ό,τι αφήνεις σε αφήνει. Είναι λογικό να υπάρχει μια φυσιολογική φθορά του έρωτα εξαιτίας της ρουτίνας και της καθημερινής τριβής, όμως θα πρέπει να αναζητάμε τρόπους να τον αναζωογονούμε και όχι να τον αφήνουμε στη τύχη του. Γιατί σίγουρα και εκείνος θα μας αφήσει στη δικιά μας.
Επιμέλεια Κειμένου Ειρήνης Τρίγκα: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Ειρήνη Τρίγκα
