Σε όποιον αρέσουμε

Ευτυχώς ή δυστυχώς η ζωή είναι αδύνατον να σου τα φέρνει πάντα δεξιά και το αναθεματισμένο το σύμπαν δε γίνεται να συνωμοτεί όποτε εσύ θέλεις να κερδίσεις αυτό που λαχταράς. Οκ. Έφαγες πόρτα απ’ τον εκάστοτε υποψήφιο εργοδότη σου, έρωτα ή δεn ξέρω ‘γω τι άλλο. Και τι μ’ αυτό; Δε θα βρεις άλλους στο μέλλον ή είναι η πρώτη κι η τελευταία φορά που γεύεσαι την απογοήτευση, τον θυμό και τον πόνο;

Ξέρεις, σ΄αυτή την περίπτωση τις περισσότερες φορές εσύ ο ίδιος αποδεικνύεσαι ο χειρότερος εχθρός του εαυτού σου. Είναι εκείνες τις στιγμές που ο εγωισμός σου τραντάζεται απ’ τη σφαλιάρα που έσκασε με δύναμη στο μάγουλό του και νιώθεις να αναποδογυρίζει ο ψυχικός σου κόσμος σε τέτοιο σημείο που να μοιάζει με ανάποδο γαμώτο.

Γιατί εδώ που τα λέμε, στην ουσία μια απόρριψη δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από ένα ξεβόλεμα αυτού του κυρίου που μεταμορφώνεται σε θηρίο ανήμερο έτοιμο να κατασπαράξει τόσο εκείνον που μπήκε στη διαδικασία να του χαλάσει τη μόστρα αμφισβητώντας τον, όσο και σένα τον ίδιο.

Αλήθεια, πόσο κακός σύμβουλος μπορεί να είναι ο εγωισμός; Ιδιαίτερα ο πληγωμένος που έχει την τάση να στρουθοκαμηλίζει, αρνούμενος πεισματικά να δεχτεί την κατάσταση ως έχει, είναι σκέτη (αυτό)καταστροφή. Πρώτος στο να σου αυθυποβάλλει το αίσθημα της πλήρους αναξιότητας και να αποδυναμώνει την αυτοεκτίμησή σου αποτελώντας στην ουσία τον ηθικό αυτουργό του αυτομαστιγώματός σου και της θυματοποίησης του εαυτού σου και τελευταίος στο να δεχτεί την παραμικρή υποχώρηση. Κι εσύ, αντί να ψάχνεις τρόπους να τον δαμάσεις και να του βάζεις φίμωτρο κάθε φορά που σε τσιγκλάει, τον σιγοντάρεις κιόλας.

Μήπως, λέω μήπως, ήρθε η ώρα να του επιβληθείς; Μήπως να τον γράφεις στα μανταλάκια σου κάθε φορά που προσπαθεί να σε γεμίσει με ανασφάλειες, κόμπλεξ κι ενοχές και να του δείξεις ότι στη σχέση σας εσύ είσαι εκείνος που έχει το πάνω χέρι; Για να δεις για πότε λουφάζει στη γωνιά του και βγάζει το σκασμό.

Βλέπεις, όσο του δίνεις φωνή τόσο θα ουρλιάζει υστερικά κι όσο του επιτρέπεις να σε κυριεύει τόσο θα χάνεις τις ισορροπίες σου. Γι΄αυτό εξαρτάται καθαρά από σένα, αν θα του δώσεις ή όχι το δικαίωμα να σε κρατάει εγκλωβισμένο σε ένα συνεχή φαύλο κύκλο αρνητικών συναισθημάτων που το μόνο που καταφέρνουν είναι να δηλητηριάζουν την ψυχή σου και να σε εμποδίζουν να πας παρακάτω. Κι είναι στο χέρι σου αν θα τον αφήσεις ελεύθερο κι ανεξέλεγκτο να σου υπαγορεύει τρόπους που αφαιρούν την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό σου κάνοντάς σε να μοιάζεις με καρικατούρα που φέρει λεζάντα « Πιο γελοίος πεθαίνεις».

Συνεπώς, για να καταφέρεις να δεχτείς και να διαχειριστείς την απόρριψη με σθένος κι ωριμότητα, θα πρέπει αρχικά να βρεις τον τρόπο να ανατινάξεις στον αέρα τα άγρια ένστικτα του εγωισμού σου.

Κι όταν το καταφέρεις, θα τολμάς να την κοιτάς κατάματα, όσο αποκρουστικό κι αν είναι το πρόσωπό της και δε θα φοβάσαι να της απλώνεις το χέρι και να την εμπιστεύεσαι. Γιατί αυτή, αργά ή γρήγορα, πάντα σε οδηγεί σε δρόμους που ούτε καν φανταζόσουν την ύπαρξή τους. Γεμάτους νέες ευκαιρίες κι εμπειρίες.