Σάββατο και μοναξιά. Η αλληλεπίδρασή τους προκαλεί έντονες αλυσιδωτές αντιδράσεις, με αποτέλεσμα την έκρηξη αρνητικών συναισθημάτων. Βλέπεις, οι singles δεν ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία του Σαββάτου, ούτε το αντίστροφο. Αν ήταν δυνατόν γι’ αυτούς να ξημερώνει κάθε μέρα Δευτέρα, θα το επέλεγαν χωρίς δεύτερη σκέψη, για να μοιράσουν το χρόνο τους ανάμεσα σε δουλειές κι υποχρεώσεις.
Να τρέχει η μέρα τους, απασχολώντας το μυαλό τους μ’ ένα σωρό πράγματα, μόνο και μόνο για να μην έρθουν αντιμέτωποι με τον εαυτό τους που καραδοκεί και με την πρώτη ευκαιρία θα τους στήσει στον τοίχο, πυροβολώντας τους ανελέητα με τις επιθυμίες του. Γιατί μπορεί μεν να δηλώνουν πλήρεις κι ευτυχισμένοι με τα οφέλη που προκύπτουν απ’ την ελευθερία τους, όμως στο υποσυνείδητό τους πάντα σιγοκαίει η φλόγα του να μοιράζονται το κρεβάτι τους μ’ ένα σύντροφο κι ας στριμώχνονται στην άκρη του.
Και καλά μέχρι εδώ, όμως οι καθημερινές καταλήγουν αναπόφευκτα στο αναγκαίο κακό που λέγεται « Σάββατο» και που το ξημέρωμά του βρίσκει τους singles στα κάγκελα, να τρώγονται με τα ρούχα τους και να μην τους χωράει ο τόπος. Το τεράστιο ψυχικό και συναισθηματικό απόθεμα που κουβαλάνε αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να εναποθετηθεί στον κατάλληλο άνθρωπο κι όχι όπου και όπου. Τότε μόνο θα ‘ρθουν στα ίσα τους και θα δουν την έκτη μέρα της εβδομάδας μ’ άλλο μάτι.
Άν ανήκεις στην κατηγορία των singles γνωρίζεις από πρώτο χέρι όλα εκείνα τα περίεργα συναισθήματα που σου προκαλεί μια τέτοια μέρα, χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς για τους άλλους, μουντής, ξενέρωτης κι αδιάφορης για τα δικά σου πλέον δεδομένα. Κι όχι πως δε θ’ ασχοληθείς κατά τη διάρκεια της μέρας με πράγματα που γουστάρεις και σ’ ευχαριστούν, αλλά να, διαφορετικά θα αποτυπώνονταν οι στιγμές στο μυαλό σου κι άλλη χάρη θα είχε αν έβγαινες μια βόλτα, πήγαινες μια εκδρομή ή έπινες έναν καφέ με τον άνθρωπό σου.
Γι ‘αυτό ακριβώς είσαι στην τσίτα και δεν μπορείς να βρεις ηρεμία τα Σάββατα. Γιατί βρίσκονται πάντα εκεί, σε κάθε βδομάδα, για να σου υπενθυμίζουν την ανάγκη και την επιθυμία σου για συντροφικότητα. Και παρ’ όλο που αποτελεί κάτι πολύ λογικό, δεν παύει να ‘ναι κάτι που σου τη δίνει και σ’ αποδιοργανώνει.
Φτάνεις στο σημείο, που αν κι ως single δε δίνεις ποτέ και πουθενά λογαριασμό για το πού θα πας και το τι θα κάνεις, τα Σάββατα να καταλήγεις ν’ απολογείσαι στον ίδιο σου τον εαυτό. Ξύνεις παλιές πληγές και ψαχουλεύεις με μανία στα συρτάρια του παρελθόντος για λάθη που σ’ έφεραν στο δρόμο της μοναξιάς, μέχρι που απ’ το πολύ ψάξιμο πιάνεις πάτο κι άκρη δε βρίσκεις.
Δεν ξέρεις τι σου φταίει και το μόνο που ζητάς είναι μια ανούσια και ψυχοβγαλτική μέρα σαν κι αυτή να ‘ρθει στο τέλος της όσο πιο γρήγορα γίνεται. Και κουτσά-στραβά η μέρα περνάει δίνοντας τη σκυτάλη στη νύχτα, για να ‘ρθει ν’ αποτελειώσει ό,τι απέμεινε. Γιατί τα Σαββατόβραδα δεν πονάνε απλά, αλλά τσακίζουν. Άλλωστε δε γράφτηκαν τυχαία τόσα σχετικά, λαϊκά ή μη, άσματα.
Εκεί σε θέλω κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα, καθώς το αίσθημα του « πιο μόνος, πεθαίνεις» γίνεται ακόμη πιο έντονο τις Σαββατιάτικες νύχτες.
Μη μασάτε, όμως, αγαπητοί singles. Δείτε το ως άλλη μια περαστική Σαββατιάτικη μπόρα. Μεθαύριο βγαίνει το ουράνιο τόξο, κάντε λίγη υπομονή. Ξημερώνει Δευτέρα.
Επιμέλεια Κειμένου Ειρήνης Τρίγκα: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Ειρήνη Τρίγκα
