Ο πόνος που βιώνεις είναι διαφορετικός. Αυτή τη φορά δεν προέρχεται απ’ τα γδαρσίματα και τις πληγές που άφησε πίσω της η απώλεια. Εξάλλου για να χάσεις κάτι, προϋποθέτει να το έχεις. Κι εσύ δεν είχες τίποτα, πέρα από μια υπέρμετρη επιθυμία και λαχτάρα να ζήσεις εξ΄ολοκλήρου κι ως το τέρμα εκείνον τον θυελλώδη έρωτα.
Ίσα που πρόφτασες να νιώσεις στις άκρες των δακτύλων σου τη βελούδινη υφή του. Μόλις που σε άφησε να γευθείς τη γλυκιά του υπόσταση κι ύστερα πριν καλά-καλά προλάβεις να ανοιγοκλείσεις τα βλέφαρά σου, χάθηκε.
Ο φτερωτός Θεός στη χειρότερη εκδοχή του. Βίαιος, άγριος κι επικίνδυνος, είναι στη φύση του να εξιδανικεύεται σε τόσο μεγάλο βαθμό, ακριβώς επειδή ο χρόνος ζωής του είναι ελάχιστος και δεν μπορεί να απομυθοποιηθεί. Σου φοράει ένα ζευγάρι μαγικά γυαλιά μέσα απ΄τα οποία, το αντικείμενο του πόθου σου φαντάζει το ιδανικότερο όλων.
Απωθημένο. Άπιαστο και ψυχοβγαλτικό. Εκείνο που όσο δυνατό χαρακτήρα και να διαθέτεις έχει την ικανότητα να σε χειραγωγεί μέχρι να σε γονατίσει. Τόσο, που νιώθεις εντελώς ανήμπορος να διαχειριστείς την όλη κατάσταση βάζοντας σε τάξη τα εγκλωβισμένα κι ανεξέλεγκτα συναισθήματα που μάταια αναζητούν διέξοδο.
Εκείνο που αν κι ανήκει στο παρελθόν βρίσκει πάντα τον τρόπο να μπλέκεται στο παρόν, υπενθυμίζοντάς σου την παρουσία του. Κρύβεται καλά στο υποσυνείδητό σου και δεν πρόκειται να σ΄αφήσει να ξεφύγεις. Σε ανύποπτη στιγμή θα σου δώσει ένα σημάδι. Ένας στίχος, μια μυρωδιά, μια λέξη ή ένας δρόμος είναι αρκετά να σου ξυπνήσουν αναμνήσεις.
Γι΄αυτό δεν είναι λίγες οι φορές που όσα χρόνια κι αν περάσουν συνεχίζει να στοιχειώνει το μυαλό και την καρδιά σου. Το καταλαβαίνεις κάθε φορά που μπαίνεις, έστω κι ασυναίσθητα, στη διαδικασία να συγκρίνεις μαζί του κάθε νέα γνωριμία που έρχεται στο προσκήνιο. Λες κι ο κάθε άνθρωπος δεν είναι ξεχωριστός και διαφορετικός. Άσε που εξαρχής ψάχνεις να βρεις ένα ψεγάδι για να τον σουτάρεις με συνοπτικές διαδικασίες, δίνοντας στον εαυτό σου το άλλοθι που χρειάζεται. Ότι απλά δεν ταιριάζετε.
Παρ’ όλα αυτά γνωρίζεις πολύ καλά πως ο λόγος που δε δίνεις ευκαιρίες να σε πλησιάσουν είναι πως κατά βάθος δε θέλεις να εκθρονίσεις από μέσα σου εκείνον. Τον μοναδικό ανεπανάληπτο κι αναντικατάστατο έρωτα του «τότε». Κάπως έτσι, νομίζω πως είναι ανώφελο να αναφέρω ποιος τελικά κερδίζει αυτήν τη μάχη.
Το απωθημένο σου συνεχίζει να κρατά πανηγυρικά τα σκήπτρα της πρωτιάς στη λίστα των προτιμήσεων σου, κάνοντας όλους τους υπόλοιπους να δείχνουν φθηνά αντίγραφα μπροστά του.
Το αποτέλεσμα; H σκέψη σου παραμένει κολλημένη στο πρωτότυπο, ή μάλλον καλύτερα στην ιδεατή εικόνα που έπλασες για εκείνο και που το πιθανότερο είναι να μην ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Όπως και να΄χει, έχεις φάει γερό σκάλωμα. Μην ξεχνάς όμως πως τα βράδια που γίνεσαι κουβάρι με τα σκεπάσματά σου και κλαις για χαμένα όνειρα και προσδοκίες, το «ιδανικό» σου καίγεται και λιώνει για το αντίστοιχο δικό του.
Γιατί, ξέρεις, και το απωθημένο σου έχει απωθημένο. Μόνο που ευτυχώς ή δυστυχώς δεν είσαι εσύ. Γιατί αν ήσουν, αυτή τη στιγμή θα ήσασταν μαζί δίχως δεύτερη σκέψη και θα αποτελούσατε το κέντρο ενός κανονικού κι όχι ημιτελούς κύκλου.
Συντάκτης: Ειρήνη Τρίγκα
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
