Αφήστε λίγο κατά μέρος, τους ανεκπλήρωτους, δυνατούς και παθιασμένους έρωτες, γιατί έχουμε το νούμερο ένα θέμα. «Μαλλί, γυαλί και μούσι τραγί» ή αλλιώς « Μουσοτραγίτιδα» είναι η νέα επιδημία που σπέρνει πανικό και γέλια στο άκουσμά της.
Πρόκειται, λοιπόν, για μια συχνή νόσο που προσβάλει κυρίως νεαρούς άντρες. Το κύριο αίτιο εμφάνισής της αποτελεί η κάθε αλλοπρόσαλλη και κακόγουστη μαλακία που βαφτίζεται ως τελευταία τάση της μόδας.
Όμως, όλη αυτή η σαβούρα που πλασάρεται, για να υιοθετηθεί ως άποψη και στιλ και να εδραιωθεί μέσα τους, θα πρέπει να βρει και πρόσφορο έδαφος.
Οι προδιαθεσικοί παράγοντες, λοιπόν, περιλαμβάνουν μια έμφυτη τάση στον εγκεντρισμό, μυαλό που μπάζει από παντού και δε βρίσκεται σε θέση να επεξεργαστεί κατάλληλα τις πληροφορίες, μανία προσέλκυσης προσοχής απ’ το αντίθετο φύλο και μια λανθασμένη αντίληψη επίδειξης ανδρισμού.
Κατ΄αυτό τον τρόπο δημιουργείται η πεποίθηση πως «Όσο πιο τράγος γίνεσαι τόσο περισσότερη αντρίλα εκπέμπεις, μιας και τα επίπεδα τεστοστερόνης χτυπάνε κόκκινο». Άρα, με λίγα λόγια ο αριθμός των γκομενακίων που θα στην πέσουν ή που θα την πέσεις και θα ενδώσουν, είναι αντιστρόφως ανάλογος του «Πόσα κιλά τράγος μπορεί να είσαι». Δηλαδή μιλάμε για ολόκληρο θεώρημα, όχι αστεία.
Γιατί είναι η αλήθεια, εδώ που τα λέμε, πως ένας τέτοιος τύπος άντρα είναι το όνειρο κάθε γυναίκας. Τραγόμουσος. Τι κι αν όταν το μενού θα έχει γιουβαρλάκια κι αυτό το μάτσο από τρίχες θα τσαλαβουτιέται σε ρύζι κι αυγολέμονο λερώνοντας ύστερα όλο το σύμπαν;
Τι κι αν υπάρχει πιθανότητα αυτοπυρπόλησης κάθε φορά που θα ανάβει τσιγάρο κι ιδιαιτέρως αν έχει προηγηθεί λήψη αλκοόλ; Ε γιατί είναι αδύνατον, βρε παιδιά, να μην ποτίστηκε και το τραγομουσάκι με λίγη βοτκίτσα.
Ήρθε η ώρα να εστιάσουμε στο θετικό κι ιδίως στο πρακτικό του πράγματος. Σκεφτείτε για παράδειγμα, σε περίπτωση καβγά δε θα την πληρώνουν πια τα σερβίτσια και τα ποτήρια. Όταν τα νεύρα μας γίνονται ζάντες και νιώθουμε το εγκεφαλικό να πλησιάζει, αυτό το τριχωτό αριστούργημα θα φαντάζει στα μάτια μας ως χειρολαβή.
Και μαντέψτε. Θα κρατιόμαστε και μη σας πω καλύτερα πώς θα κρεμιόμαστε απ΄αυτή, όχι μόνο μέχρι να αποφορτιζόμαστε εντελώς απ΄ τα αρνητικά συναισθήματα, αλλά έως ότου συνετίζεται κι ο μικρός μας άτακτος τράγος. Που για το δεύτερο, μάλλον δε θα χρειάζεται και πολύ.
Πέρα απ΄αυτο. Με τέτοιο μούσι, ούτε λόγος για κασκόλ και μαλακίες. Μια φορά το φέρνεις γύρω απ΄το λαιμό και ξεμπέρδεψες. Άσε που εξοικονομείς και περισσότερο χώρο στην ντουλάπα.
Και τελευταίο και πιο σημαντικό! Αν τύχει να ξεμείνουμε από στιλό και θέλουμε να γράψουμε τη λίστα με τα ψώνια απ΄ το σούπερ – μάρκετ, θα προτρέπουμε τον καλό μας να μεταμορφώνει το μούσι του σε πένα. Το μόνο που θα χρειαζόμαστε είναι λίγο μελάνι στο οποίο θα αρκεί να βουτήξει την άκρη αυτής της θεσπέσιας γενειάδας. Κι ύστερα θ΄ αρχίζει τις καλλιγραφίες κουνώντας πέρα δώθε το κεφάλι του. Ειδικά αν έχει θέμα με το αυχενικό, θ΄ανακουφίζεται κιόλας.
Είδατε, λοιπόν; Όλα, δυο σ΄ένα. Οπότε δε χρειάζεται μωρέ να τους παίρνουμε στο ψιλό, δε νομίζετε;
Φτάνει πού και πού να μας κάνουν και κάνα « Μπε». Φάση θα έχει.
Επιμέλεια Κειμένου Ειρήνης Τρίγκα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ειρήνη Τρίγκα
