5 λόγοι που οι γονείς κάνουν ghosting στα παιδιά τους

Ως παιδιά, έφηβοι ή ακόμη και νέοι ενήλικες, πολύ δύσκολα μπορούμε να καταλάβουμε τους γονείς μας. Θ’ ακούσεις παιδιά να λένε ότι οι γονείς τους καταντάν’ υπερβολικοί κι υπερπροστατευτικοί με τα πολλά τηλεφωνήματα. Θα ακούσεις να λένε ότι γίνονται πολύ πιεστικοί κι εκλεκτικοί με τις πολλές ερωτήσεις που κάνουν. Τι γίνεται όμως όταν οι γονείς δεν παίρνουν τηλέφωνα, δε στέλνουν μηνύματα και δεν απαντάνε κιόλας. Τι γίνεται μ’ αυτούς τους γονείς που για να τους βρεις πρέπει να στείλεις γράμμα με περιστέρι και ποιος είναι ο λόγος που συμπεριφέρονται με τον τρόπο αυτό;

Ένας (υπέρ)κουλ γονιός

Αρχικά ας ξεκινήσουμε από το προφανές. Ορισμένοι γονείς που επιλέγουν να είναι περισσότερο άνετοι από το σύνηθες με τα παιδιά τους, χωρίς να τους θέτουν όρια επειδή πιστεύουν πως μ’ αυτό τον τρόπο θα αποφύγουν τις εντάσεις και τους καβγάδες, φτάνουν στο σημείο να δείχνουν -ή και να είναι- αδιάφοροι. Προκειμένου να μην τους προκαλούν πίεση, αποφεύγουν να τα παίρνουν τηλέφωνο ή να τους στέλνουν μηνύματα για να ρωτήσουν έστω αν είναι καλά ή τι ώρα θα γυρίσουν στο σπίτι. Ίσως στην αρχή να έχει έγνοια για το παιδί, όμως σιγά σιγά αυτό γίνεται συνήθεια και φτάνουμε στο άλλο άκρο, όπου το παιδί στέλνει μηνύματα και τον γονέα τον ψάχνουμε στο Silver Alert! Στην προσπάθειά του λοιπόν ο γονέας να δώσει τις ελευθερίες που θέλει στο παιδί, χάνει τον έλεγχο κι αδυνατεί να καταλάβει πότε πρέπει να επέμβει ή να δώσει την παρουσία του, έστω και γραπτώς.

Αποφεύγοντας τη συναισθηματική έκθεση

Μπορεί ο γονέας να αδυνατεί να εκφραστεί συναισθηματικά στο παιδί του και θεωρεί ότι το να πάρει τηλέφωνο να ρωτήσει πού είναι και τι κάνει θα τον εκθέσει συναισθηματικά. Αυτό ονομάζεται συναισθηματική αποσύνδεση από το παιδί κι αφορά τους γονείς που πιστεύουν ότι οι υποχρεώσεις τους ξεκινούν και τελειώνουν στην κάλυψη των βασικών αναγκών ενός παιδιού κι έτσι δε δένονται μεταξύ τους. Δε μιλάνε για την καθημερινότητα του παιδιού, τα προβλήματα που έχει στην εφηβεία του, είτε αυτά αφορούν το σχολείο είτε την προσωπική του ζωή, αλλά και για το πώς αισθάνεται γενικότερα, καθώς συχνά αισθάνονται αμηχανία με τον ρόλο αυτό.

Επιχείρηση μούτρα

Ένας άλλος λόγος που μια μητέρα ή ένας πατέρας δεν απαντάει σε κλήσεις ή μηνύματα είναι ότι μερικές φορές οι γονείς συμπεριφέρονται πιο ανώριμα κι από τα ίδια τα παιδιά τους. Μπορεί να κρατήσουν κι οι ίδιοι μούτρα ως εργαλείο συναισθηματικής πίεσης. Αυτό ξεκινάει από πολύ μικρή ηλικία αλλά έχει την προοπτική να κρατήσει μέχρι την ενήλικη ζωή ενός παιδιού. Το παιδί από πολύ μικρή ηλικία μπορεί να κάνει αρκετά λάθη. Μπορεί για παράδειγμα να κάνει καμώματα όσον αφορά το φαγητό του κι ο γονιός για να δείξει στο παιδί ότι αυτό δεν ήταν σωστό, δεν του δίνει την ανάλογη συναισθηματική σημασία που χρειάζεται ένα παιδί. Έπειτα, στην εφηβεία κι όταν πια τα τηλέφωνα μπαίνουν στη ζωή ενός παιδιού, η απουσία τηλεφωνικής κλήσης κι επαφής μπορεί να είναι είναι ένα είδος silent treatment με σκοπό να κάνει το παιδί να αισθάνεται ενοχές για έναν καβγά, έναν κακό βαθμό, μια έξοδο. Σε μεγαλύτερε ηλικίες πάλι, τα μούτρα μπορούν να πάρουν και τη μορφή που θα δούμε παρακάτω.

Δε συμφωνώ με τον τρόπο ζωή σου

Στην ενήλικη ζωή πια, ένας γονιός μπορεί να κρατήσει απόσταση από το παιδί του είτε γιατί δε συμφωνεί με τη ζωή που κάνει ή με τη σχέση που έχει, ή γιατί το παιδί δεν πήρε για να του ευχηθεί στη γιορτή του, ή ακόμη και γιατί εξαιτίας της ζωής και της δουλειάς που έχει δεν πηγαίνει πολύ να δει τους γονείς τους. Έτσι επιλέγει ο γονιός να επιδείξει μια επίπλαστη αδιαφορία και δεν παίρνει τηλέφωνα, ούτε στέλνει μηνύματα με απώτερο σκοπό να νιώσει το παιδί πως πρέπει να έρθει πιο κοντά του. Σαφής συναισθηματική βία και κάτι το οποίο μπορεί να στιγματίσει τη ζωή ενός παιδιού, ειδικότερα όταν βρίσκεται σε μια ηλικία που διαμορφώνει τις αποφάσεις και το lifestyle του.

Όλη μέρα στη δουλειά

Τέλος υπάρχει κι η κατηγορία των γονέων που δεν απαντάνε στα τηλέφωνα εξαιτίας ότι τους απασχολεί τόσο η δουλειά και τα προβλήματα που κουβαλάνε, που ξεχνάνε παντού το τηλέφωνό τους, ξεχνάνε να φάνε, ξεχνάνε ακόμη και το παιδί τους. Ναι, ένας γονιός δεν είναι μονάχα γονιός, είναι και καριερίστας, είναι και νοικοκύρης, ασχολείται και με τα οικονομικά κι έχει και τη δική του προσωπική ζωή που δεν πρέπει να αφήνει στην άκρη, αντιθέτως είναι καλό να ασχολείται με κάτι το οποίο του αρέσει. Εδώ το πρόβλημα είναι ότι εξαιτίας όλων αυτών που τρέχει κι ασχολείται ξεχνάει να βάλει προτεραιότητες και κάπου χάνει την μπάλα. Για να προλάβει όλα αυτά, αφήνει την επικοινωνία και καμιά φορά τη σύνδεση κάπως πιο πέρα. Κι όταν έρχεται η στιγμή όπου το παιδί χρειάζεται κάτι και στέλνει ένα μήνυμα ή παίρνει ένα τηλέφωνο, καμία ανταπόκριση δεν υπάρχει. Ναι, είναι ωραίο και σημαντικό ο γονιός να μην παρατάει τη ζωή του, αφού κάνει παιδί, αλλά είναι επίσης σημαντικό το παιδί να νιώθει τον γονέα του στήριγμά του όντας συναισθηματικά ασφαλής μαζί του.

Σίγουρα σε όλες αυτές τις κατηγορίες υπάρχει μια εξήγηση για τον κάθε γονέα που μπορεί να περνάει μια τέτοια φάση με το παιδί του. Παρ’ όλα αυτά είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως ένα παιδί χρειάζεται ελευθερία αλλά χρειάζεται να νιώθει τους γονείς του παρόντες και συναισθηματικά συνδεδεμένους μαζί του. Κι ένα τηλέφωνο καμιά φορά μπορεί όντως να κάνει τη διαφορά.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!