Γυναίκες μόνες

Γυναίκα, μια ιδιότητα που δεν επιλέξαμε αλλά μας δόθηκε και δεν είναι πάντα εύκολη. Μια λέξη με τόσους πολλούς τίτλους να την ακολουθούν. Μάνα, κόρη, σύζυγος, φίλη, ερωμένη. Κι αυτά είναι μόνο μερικά.

Κι αν περάσαμε δύσκολα κι αν κάνανε προσπάθειες να μας καταχωρήσουν ως το «αδύναμο φύλο» μάθαμε να στηριζόμαστε η μια δίπλα στη άλλη και να διεκδικούμε όσα μας αναλογούν. Να πιστεύουμε σε εμάς και να ελπίζουμε μόνο στις δικές μας δυνάμεις.

Μπορεί να ‘χουμε δίπλα μας ανθρώπους που να δηλώνουν πως μας νοιάζονται, όμως τόσο η ιστορία όσο κι η ζωή μας δίδαξαν πως στο τέλος της ημέρας δεν είμαστε παρά μόνες. Μάθαμε να σκεφτόμαστε σκληρά, για να μη μας ξεγελάσουν. Πορευόμαστε μόνες, αλλά ταυτόχρονα κι όλες μαζί. Κι έτσι γίναμε ακόμα πιο δυνατές.

Ξέρουμε πως στη ζωή δεν έχεις κανέναν ανάγκη παρά μόνο τον εαυτό σου, για να μπορείς να σταθείς στα πόδια σου και να κάνεις τα δικά σου βήματα. Ίσως να το μάθαμε με τον σκληρό τρόπο, αλλά πιστέψαμε στα όνειρα και τις δυνατότητές μας. Μόνες, ατίθασες ψυχές που το σκοτάδι το κάναμε σύμμαχό μας. Χαράξαμε τη δική μας πορεία και γράψαμε την ολόδική μας ιστορία, χωρίς να επιτρέψουμε σε κανέναν να κρατήσει το στιλό.

Εν τούτοις, παρά τη μοναξιά μας, έναν άνθρωπο καταφέραμε να εμπιστευτούμε περισσότερο απ’ όλους. Έναν άνθρωπο με τις ίδιες ανησυχίες, τα ίδια βήματα και την ίδια προσπάθεια να κατακτήσει τη θέση που του αναλογεί στον κόσμο, ως οντότητα αυτόφωτη κι όχι σκιά άλλων. Κι αυτή δεν είναι άλλη απ’ την ίδια μας τη μάνα. Εκείνη ξέρει πώς νιώθουμε, μας ξέρει καλά. Κι όσες φορές κι αν προσπαθήσαμε να μετρήσουμε τους ανθρώπους στη ζωή μας που μπορούσαμε να στηριχτούμε πάνω τους χωρίς κανένα αντάλλαγμα, αυτή ήταν η μοναδική βέβαιη κι αδιαμφισβήτητη επιλογή μας.

Το πιο μεγάλο δίδαγμά της ήταν πως στη ζωή πορευόμαστε μόνες κι ας νομίζουμε πως ολόκληρος κόσμος μας βαστάει γερά μην πέσουμε. Τα δύσκολα βήματά σου τα κάνεις αποκλειστικά μόνη κι όταν τα καταφέρεις, τα χαίρεσαι περισσότερο απ’ όλα τα υπόλοιπα.

Από αυτή τη μοναχική πορεία δε θα μπορούσε να λείπει η απογοήτευση. Τη διάψευση μιας αγάπης την περνάς πάντα μόνη, όσοι κι αν είναι εκεί να σε παρηγορήσουν. Όσοι κι αν προτίθενται να μας ακούσουν, μόνο εμείς γνωρίζουμε τη ζημιά μέσα μας. Μα ούτε τότε ζητάμε λύπηση, αντίθετα επιβεβαιώνουμε τη δύναμή μας.

Δε χρειαζόμαστε ούτε τον οίκτο ούτε το μπράβο κανενός. Είμαστε περήφανες για μας. Γιατί το να είσαι γυναίκα είναι μεγάλη υπόθεση. Θα του το κρατάμε αυτού του κόσμου που μας υποτίμησε, ίσως κάποτε και να μας πάτησε, μα δεν τα παρατάμε. Δε σφυρίζουμε αδιάφορα ούτε σκύβουμε το κεφάλι.

Ταξιδεύουμε κόντρα στα στερεότυπα και γινόμαστε σταγόνες της ίδιας της καταιγίδας που μας έβαλαν να περάσουμε. Παρ’ όλο το σκοτάδι στο οποίο περπατάμε, εμείς σκορπάμε φως κι έχουμε ακόμα πολλά να αποδείξουμε.

Γυναίκες μόνες, αλλά ποτέ αδύναμες, ποτέ πια πιόνια κανενός. «Η μαγκιά δεν έχει φύλο. Το τσαγανό ενός ανθρώπου δεν ορίζει αν είσαι άντρας η γυναίκα» -Χριστίνα Καζανιάτορα.