Πότε θεωρείται κανείς αλκοολικός;

Κατά την πορεία προς την ενήλικη ζωή αλλά και στην ενήλικη ζωή, το αλκοόλ είναι στοιχείο που συνοδεύει αρκετές στιγμές μας. Άλλοι το πίνουν για τη διασκέδασή τους όταν θα βγουν έξω με παρέα και γι’ άλλους είναι μια παρέα παρηγορητική σε στιγμές μοναχικές. Είναι όμως και φορές, που γίνεται συνήθεια, μέχρι που χωρίς αυτό δεν μπορείς να φανταστείς να βγαίνεις, να τρως, να αράζεις, να ξυπνάς ( ; ). Στην αρχή φυσικά όλα φαίνονται φυσιολογικά. Μέχρι που πια, δεν είναι.

Υπάρχουν λοιπόν ορισμένες ενδείξεις που προϊδεάζουν ότι το ποτό σταμάτησε να είναι ένα μέσο για επιπλέον διασκέδαση κι έχει καταταχθεί πια στην κατηγορία του εθισμού. Σύμφωνα με τα στοιχεία μιας μελέτης που διεκπεραιώθηκε το 2017 στις Η.Π.Α ως Εθνική Επιδημιολογική Έρευνα για το Αλκοόλ και τις Συναφείς Συνθήκες μέσα από το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας, αλκοολικός ονομάζεται αυτός που εξαιτίας του αλκοόλ αδυνατεί να φέρει εις πέρας σημαντικές υποχρεώσεις, είτε αφορούν τη δουλειά, είτε το σχολείο, είτε το νοικοκυριό. Επιπλέον, εξαιτίας της επαναλαμβανόμενης χρήσης αλκοόλ οδηγείται σε καταστάσεις οι οποίες είναι επικίνδυνες, τόσο για τον ίδιο όσο και για τους γύρω του (π.χ. οδήγηση αυτοκινήτου υπό την επήρεια αλκοόλ). Ακόμη, αντιμετωπίζει συχνά νομικά προβλήματα εξαιτίας της χρήσης αλκοόλ. Τέλος, αλκοολικός ονομάζεται αυτός που παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στις διαπροσωπικές του σχέσεις κι οφείλονται στη χρήση οινοπνεύματος, εξακολουθεί να καταναλώνει μεγάλες ποσότητες αλκοόλ.

Ωστόσο, για να γίνει διάγνωση της εξάρτησης στο αλκοόλ σύμφωνα με το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο ψυχικών διαταραχών, χρειάζεται κάποιος να παρουσιάζει τουλάχιστον τρία από τα έξι πιο κάτω συμπτώματα:

1. Ανάγκη για κατανάλωση αυξημένων ποσοτήτων αλκοόλ με στόχο τη δηλητηρίαση του ατόμου ή να επιτευχθεί άλλο παρόμοιο αποτέλεσμα. Ή αντίστροφα: με την κατανάλωση της ίδιας ποσότητας αλκοόλ να υπάρχει σημαντικά μειωμένο αποτέλεσμα.

2. Το γνωστό σε όλους σύνδρομο στέρησης από το αλκοόλ όπου ένα άτομο χρειάζεται να καταναλώσει μεγάλες ποσότητες οινοπνεύματος προκειμένου ν’ αποφύγει τα στερητικά συμπτώματα.

3. Να έχει την ανάγκη να καταναλώνει κάθε φορά και μεγαλύτερες ποσότητες ή σε πιο μικρό διάστημα από το συνηθισμένο.

4. Έντονη επιθυμία κατανάλωσης αλκοόλ κι αδυναμία μείωσης ή ελέγχου.

5. Απόσυρση του ατόμου από κοινωνικές, επαγγελματικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες εξαιτίας της κατανάλωσης.

6. Παρά το γεγονός ότι το άτομο γνωρίζει την κατάστασή του και το ότι υπάρχει ο κίνδυνος υποτροπής, είτε σε σωματικό είτε σε ψυχολογικό επίπεδο, επιθυμεί να καταναλώσει αλκοόλ μην υπολογίζοντας τις συνέπειες.

Αυτά φυσικά μπορεί να τα αναγνωρίσει ένας ειδικός πολύ πιο εύκολα από ένα άτομο που είτε αντιμετωπίζει πρόβλημα αλκοολισμού, είτε βρίσκεται στο κοντινό περιβάλλον του ατόμου αυτού. Υπάρχουν όμως ορισμένα σημάδια που μπορεί να προϊδεάσουν κάποιον ότι κάτι συμβαίνει κι αυτό το κάτι αφορά την κακή πορεία και συνήθεια που οδεύει προς τον αλκοολισμό. Αυτά τα σημάδια είναι:

Αρχικά, η βραδινή ενούρηση. Ένας οργανισμός ο οποίος δεν κάνει κατανάλωση αλκοόλ το βράδυ, εξαιτίας μιας αντι-διουρητικής ορμόνης που παράγει το σώμα μας κι έχει την ικανότητα να ρυθμίζει τα ούρα, δεν έχει την έντονη επιθυμία να ξυπνάει ανά τακτά χρονικά διαστήματα μιας και τα νεφρά κάνουν καλά τη δουλειά τους. Από την άλλη για τους οργανισμούς που ρέει στο αίμα τους άφθονο αλκοόλ κατά τη διάρκεια της ημέρας, είναι αδύνατον να συγκρατηθούν το βράδυ και να μην πάνε στην τουαλέτα, μιας και το αλκοόλ αναστέλλει τη λειτουργία αυτή και το σώμα ζητά επίμονα να απελευθερώσει τα ούρα. Ένα άλλο σημάδι είναι η ξηροφθαλμία το πρωί, μιας και το αλκοόλ επισπεύδει την αφυδάτωση του σώματος και δεν παράγονται αρκετά δάκρυα που κρατάνε τους οφθαλμούς ενυδατωμένους.

Ένα άλλο σημάδι είναι η συχνή κατανάλωση αλκοόλ με συναισθηματικό τρόπο. Να είναι δηλαδή το ποτό ο βασικός λόγος για να χαλαρώσει κανείς ή να μην έχει νεύρα. Εν ολίγοις να χρησιμοποιείται ως αγχολυτικό σε καθημερινή βάση. Όχι μόνο δε βοηθάει, βέβαια, στη μείωση του στρες αλλά εντείνει περισσότερο και τα αρνητικά συναισθήματα. Ένα άλλο σημάδι είναι η απώλεια μνήμης. Το αλκοόλ έχει την ικανότητα να διαταράξει το φυσιολογικό κύκλο του ύπνου κι αυτό να οδηγήσει στο αποτέλεσμα κάποιος να ξυπνάει κουρασμένος άρα κατά συνέπεια να είναι περισσότερο νευρικός και η μνήμη να υπολειτουργεί. Να σημειωθεί ότι περίπου το 60% των ατόμων που αντιμετωπίζουν προβλήματα κατανάλωσης αλκοόλ αντιμετωπίζει προβλήματα αϋπνίας. Τέλος, ρόλο παίζει και η επίκτητη αυξημένη ανοχή στο αλκοόλ που ανεβαίνει μαζί με τη χρήση.

Παρά τη δυσκολία του να ξεπεράσει κανείς μια τέτοια εξάρτηση, ο αλκοολισμός δεν ανήκει στις μη αναστρέψιμες. Αν είσαι αλκοολικός ή είσαι κοντινό άτομο ενός ανθρώπου που αντιμετωπίζει πρόβλημα με το αλκοόλ υπάρχει τρόπος να βοηθηθείς ή να βοηθήσεις αντίστοιχα. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι η θεραπεία ξεκινάει από το σημείο που αναγνωρίζει το ίδιο το άτομο ότι αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα το οποίο χρειάζεται να λυθεί. Η αποδοχή είναι το πρώτο βήμα αλλά και το σημαντικότερο. Είναι μια διαδικασία που χρειάζεται χρόνο και προσπάθεια, μιας και συνοδεύεται από πολλές αδυναμίες, αλλά κι ανθρώπους οι οποίοι είναι σε θέση να καταλάβουν, να στηρίξουν και να ενθαρρύνουν για τη συνέχεια το άτομο αυτό.

Δεν είναι ντροπή. Δεν είναι όμως κι «ένα ποτηράκι μωρέ». Αντιμετώπισέ το γενναία.

Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!