Στη δουλειά ή βαριέσαι ή γαμιέσαι

Δουλειά. Μια καθημερινή ρουτίνα για τους περισσότερους από εμάς. Για άλλους αγγαρεία, για άλλους πάλι ευχαρίστηση. Και στις δυο περιπτώσεις όμως υπάρχει ένα κοινό. Στη δουλειά ή βαριέσαι ή γαμιέσαι. Τη μια στιγμή τρέχεις και δε φτάνεις και την αμέσως επόμενη πλήττεις από βαρεμάρα και δεν ξέρεις τι να κάνεις να σπαταλήσεις τις ώρες σου για να πας στο σπίτι σου.

Ξυπνάς, λοιπόν μια μέρα γεμάτος διάθεση και όρεξη για να πας στη δουλειά και να επιτελέσεις επιτέλους τα καθήκοντά σου και τι συναντάς; Απολύτως τίποτα. Κενό, βρε παιδάκι μου. Δεν κουνιέται μύγα που λέμε. Και όσο και να προσπαθείς να βρεις κάτι για να ασχοληθείς και να περάσουν κάπως οι ώρες βρίσκεις και εκεί τοίχο. Δεν υπάρχει κάτι για να κάνεις, αφού δεν υπάρχουν και πελάτες να εξυπηρετήσεις. Καταλήγεις λοιπόν να παίρνεις τηλέφωνο την κολλητή προκειμένου να συζητήσετε οποιαδήποτε βλακεία σας κατέβει στο μυαλό. Ξέρεις εσύ μωρέ, περί μόδας, στυλ, γκόμενους, εξόδους, κτλ. Το αντίστοιχο φυσικά συμβαίνει και αν είσαι άντρας. Ναι μην βγάζεις την ουρά σου απ’ έξω καλέ και εσύ θα το κάνεις. Μόνο που τα δικά σας θέματα θα είναι λιγάκι πιο αντρίκια. Οι γκόμενες όμως και οι έξοδοι είναι ένα κοινό, αυτό το ξέρουμε. Και όσο και αν λες πως δεν μπορείς τις πολλές συζητήσεις μέσα απ’ το τηλέφωνο, ε στην ανάγκη θα το κάνεις και αυτό. Λίγο πολύ περνάει καμία ωρίτσα. Μα μένουν άλλες εφτά. Και δεν περνάνε.

Κλείνοντας το τηλέφωνο το πρώτο που σου έρχεται στο μυαλό είναι να κάνεις ένα σκρολ εκεί στο facebook και το instagram να δεις τι γίνεται, πού πήγαν οι γνωστοί και οι φίλοι, αν υπάρχει καμία αλλαγή στις προσωπικές τους σχέσεις ή αν έχουν αναρτήσει τελοσπάντων καμιά χαζομάρα για να διαβάσεις και εσύ το κακόμοιρο. Αν μη τι άλλο θα ενημερωθείς και για κάτι χρήσιμο. Κάτι θα πέσει στο βλέμμα σου δε γίνεται. Αν και το χρήσιμο για κάποιους είναι και υποκειμενικό πολλές φορές ανάλογα με τα γούστα του καθενός. Φυσικά τα σχόλια από κάθε insta-story τύπου “«Από πού και ως πού αυτοί οι δυο;» ή «Τι όμορφο που είναι αυτό που φοράει» δεν μπορούν να λείπουν και ας μην είναι εκεί κανείς για να σε ακούσει. Αυτά όλα όμως κάποια στιγμή τελειώνουν ή απλά τα βαριέσαι και δεν έχεις και πολλές επιλογές για να συνεχίσεις την ημέρα. Άντε να παίξεις κάνα παιχνίδι αν τυχόν έχεις κατεβασμένο στο τηλέφωνο – που εδώ που τα λέμε ποιος δεν έχει; Από ‘δω και από ‘κει περνάει κάνα δίωρο ακόμη.

Βαριέσαι όμως τόσο πολύ που είσαι ικανός να σηκωθείς και να καθαρίσεις ολόκληρο το γραφείο, την καφετέρια, τον χώρο τελοσπάντων όπου δουλεύεις. Και τι ειρωνεία μόλις το σκεφτείς αυτό ακριβώς κάνεις. Λες δε γίνεται θα περάσουν οι ώρες πού θα πάει. Με το καθάρισμα ειδικά δε θα το καταλάβεις καν. Έλα που όμως ακόμα και αυτό τελειώνει νωρίς όταν δε θες να τελειώσει. Πόση σκόνη να έχει τελοσπάντων ένα γραφείο και πόσες ακαθαρσίες ένα καφέ χωρίς κόσμο; Γι’ αυτό σου λέω όταν θες να περάσουν οι ώρες να φεύγεις επιτέλους είναι σαν όλα να συνωμοτούν εναντίον σου. Τι είναι πάλι και τούτο, βρε παιδί μου. Και όλα αυτά και άλλα τόσα που θα κατεβάσει το μυαλουδάκι σου σε μέρες βαρετές, χωρίς πολλά-πολλά, χωρίς κάτι περί δουλειάς για να ασχοληθείς.

Η μεγαλύτερη όμως απ’ όλες τις ειρωνείες είναι όταν ακριβώς πας στη δουλειά και θες να έχεις μια τέτοια μέρα όμως όλα παρά αυτό δεν έχεις. Τρέξιμο από ‘δω, τρέξιμο από ‘κει και το μόνο που ψάχνεις και σκέφτεσαι είναι μια γωνίτσα να ξαποστάσεις, να ηρεμήσεις και να φύγεις απ’ αυτή τη βαβούρα της δουλειάς. Σου βγάζει την πίστη μεν, αλλά έχει ένα προτέρημα δε. Οι ώρες κυλάνε σαν νερό. Πριν καν το καταλάβεις έχεις σχολάσει και είσαι ήδη σπιτάκι σου. Μέχρι όμως να φτάσει αυτή η ώρα κάνεις προσευχές να αντέξεις. Όχι μονάχα τον εαυτό σου αλλά και τους γύρω σου, μιας και σε μέρες που ζητάς ηρεμία σου έρχονται όλα βουνό. Το παλεύεις λες και κάνεις μαραθώνια αλλά χωρίς ανάσα. Εισπνοή και εκπνοή αυτό είναι το κόλπο. Το ξέρεις φαντάζομαι και εσύ και μην το παίζεις χαζός. Ναι, ναι καλέ, ξέρω, πώς να αντέξεις κάτω από τόση πίεση και στρεσούρα. Εγώ καλέ σε καταλαβαίνω και όλοι όσοι δουλεύουν μαζί σου γι’ αυτό άλλωστε δε στα πρήζουν και αυτοί.

Εσύ όμως μην παρασύρεσαι, να σκέφτεσαι πως θα φύγεις, θα πας σπίτι, να κάνεις ένα χλιαρό μπανάκι να χαλαρώσεις και να ξαπλώσεις για λίγο. Δε θέλω να σε δω – και φαντάζομαι ούτε και οι άλλοι – να μας κάνεις καμία έκρηξη γιατί δεν ξέρω κι εγώ πού θα μας βρει.

Συνοπτικά, πού θέλω να καταλήξω; Στο γεγονός ότι στη δουλειά ή βαριέσαι ή γαμιέσαι. Αυτό ακριβώς και τίποτα περισσότερο. Δεν υπάρχει μέση λύση, δεν υπάρχει εναλλακτική. Αποδέξου το λοιπόν και βρες τον τρόπο να το ευχαριστιέσαι είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο.