Τα καλύτερα έρχονται!

Ναι, είμαι σίγουρη πως κι εσύ κάποτε το άκουσες. Ναι, ίσως και να το πίστεψες, να σου έδωσε θάρρος να προχωρήσεις -και δε θα χεις και άδικο. Και σίγουρα δε θα είσαι ο μόνος. Τι μπορούν να κάνουν μερικές μόνο λέξεις, ε;

Σε όλους μας έχει τύχει να βρισκόμαστε στα πατώματα. Κι όταν λέω στα πατώματα, πιο κάτω να μη γίνεται. Όμως, επίσης όλοι έχουμε πιάσει τον εαυτό μας να ψάχνει απεγνωσμένα για μια διέξοδο. Κι αυτή τη διέξοδο, για κάποιο περίεργο λόγο, τη βρίσκαμε πάντα σε μερικά λόγια φίλων. Ίσως γιατί αυτοί έχουν τον τρόπο. Μας ξέρουν και μας ξέρουν καλά. Μας έχουν ζήσει. Μας έχουν μάθει. Ξέρουν τόσο τις αδυναμίες μας όσο κι αυτά που πρέπει να πουν ή να κάνουν για να μας αφυπνίσουν. Κάποιοι αρκεί μόνο να είναι παρόντες όταν θα φτάσουμε σε αυτή την άθλια κατάσταση.

Μια κατάσταση η οποία μπορεί να μας κατασπαράξει. Να φέρει τα πάνω-κάτω. Μπορεί, όμως, να βρίσκαμε διέξοδο, για έναν ακόμα πιο ανεξήγητο λόγο, σε κάτι τυχαίο κι αδιάφορο, που θα διαβάζαμε κάπου. Ίσως κι απλά να εμφανιζόταν μπροστά μας λες κι ήταν γραφτό να συμβεί.

Αυτό το «κάτι» που σίγουρα θα μας ταρακούναγε, θα μας έκανε να αναρωτηθούμε ποιο ήταν το σημείο όπου χάσαμε τον έλεγχο και ξεφύγαμε απ’ τη δική μας πορεία. Ίσως να ήταν αυτός ο άγνωστος στο δρόμο που συνάντησες τυχαία, πιάσατε την κουβέντα και ξαφνικά πέταξε κάτι, ασήμαντο για εκείνον προφανώς, που όμως εσένα σε άγγιξε. Πιθανό και να σου θύμισε αυτό το κάτι που είχες ξεχάσει κι έχασες τον δικό σου δρόμο.

Ναι, συμβαίνουν κι αυτά. Μην ξαφνιάζεσαι! Δεν ακούνε όλοι τους γονείς που λένε «Μη μιλάς σε αγνώστους». Και σίγουρα το έχεις κάνει κι εσύ! Κι εσύ, κι εγώ, κι όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας. Είναι και αυτό που λένε ότι πιο εύκολα θα μιλήσεις σε έναν άγνωστο από ό,τι σε έναν γνωστό σου μερικές φορές. Το πιστεύεις; Σίγουρα, λοιπόν,  και σε σένα έχει τύχει. Τουλάχιστον σε εμένα έχει σίγουρα συμβεί.

Η αλήθεια, λοιπόν, είναι αυτή. Όσα και να πέρασες, όσα και να σε έχουν ρίξει στα πατώματα, οι καλύτερες μέρες σου δεν έχουν έρθει ακόμα. Σε όσο δύσκολη θέση κι αν βρίσκεσαι, βαθιά μέσα σου το πιστεύεις ή έστω το ελπίζεις. Γιατί αυτό είναι που θα σου δώσει και την ώθηση. Τη δύναμη να σταθείς ξανά στα πόδια σου.

Να παλέψεις γι’ αυτές τις καλύτερες μέρες. Να δεις τι είναι αυτό που τις κάνει καλύτερες, έστω κι από περιέργεια. Το ‘χουμε αυτό εμείς οι άνθρωποι, δεν τα βάζουμε εύκολα κάτω. Τρεφόμαστε από αυτό, απ’ την ελπίδα. Άλλωστε, όλοι το ξέρουμε, η ζωή δεν είναι για να περιμένεις να περάσει η καταιγίδα, αλλά για να μάθεις να χορεύεις στη βροχή. Να χορεύεις, να το απολαμβάνεις και να μην τα βάζεις στιγμή κάτω.

Όλοι πορευόμαστε μόνοι, όμως, στο τέλος κανείς δε μένει μόνος. Όλοι αποκτούμε κάτι. Αυτό το κάτι που μας ανήκει. Κι όχι, δεν αναφέρομαι σε ανθρώπους, αλλά σ’ αυτά τα μικρά επιτεύγματα που καταφέραμε μόνοι μας. Πέφτοντας, όμως, καταφέρνοντας να σταθούμε ξανά στα πόδια μας για να προχωρήσουμε.

Αυτό το κάτι που θα το περηφανευόμαστε, γιατί θα είναι εξολοκλήρου δικό μας κατόρθωμα. Μέσα από δυσκολίες κι εμπόδια. Τα καταφέραμε, όμως. Ποτέ μη σταματάς, λοιπόν, να μαθαίνεις απ’ τις πτώσεις σου. Γιατί η ζωή ποτέ δε σταματά να διδάσκει. Η ζωή είναι μια ιστορία από μόνη της. Φτιάξε, λοιπόν, το δικό σου «best seller». Τα καλύτερα έρχονται!