Θέλεις να σε θέλει κι αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο

Είναι που μου ‘χεις λείψει. Σε έχω και δε σ’ έχω. Είσαι εδώ, αλλά είσαι και σε έναν κόσμο αποκλειστικά δικό σου, όπου εγώ δεν έχω καμία απολύτως θέση εκεί. Αυτές κι άλλες τόσες οι σκέψεις που περιτριγυρίζουν το μυαλό μας όταν βρισκόμαστε σε μια σχέση όπου λείπει η επικοινωνία, η προσοχή κι εν μέρη και λίγο ενδιαφέρον. Κι από όποια οπτική γωνιά και να το δεις η επικοινωνία είναι το παν. Είναι αυτό που κρατάει, στην τελική, μια σχέση ζωντανή.

Δεν τον θες μονάχα για τις στιγμές που θα είστε μαζί, ούτε φυσικά για τα δώρα και τα δείπνα. Τον θες κι όταν θα είστε μακριά. Να σε ψάχνει κι όταν δεν του μιλάς να αναρωτιέται τι κάνεις, πού είσαι και με ποιους. Να νοιάζεται, να ανησυχεί κι αυτό να στο δείχνει. Τον θες να είναι εκεί για σένα 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες την βδομάδα. Κα όχι σωματικά απαραίτητα. Τουλάχιστον, όμως, η παρουσία του να είναι αισθητή.

Γιατί, τι παράλογο ζητάς κι εσύ; Λίγο να σε χωρέσει και εσένα στο χρόνο και στη ζωή του. Όχι μονάχα όποτε θέλει αυτός, αλλά κι όταν το θέλεις εσύ, όταν τον αναζητάς κι αυτός δε βρίσκεται πουθενά. Να βρίσκεται παρών σε όλες τις καταστάσεις της ζωής σου. Θες να θέλει να σου μιλάει όσο του μιλάς εσύ, ή τουλάχιστον όσο θα ήθελες να του μιλάς, μιας και στην επικοινωνία σας έχει μπει ένας πάγος τώρα πια.

Δεν είναι όπως τον πρώτο καιρό πλέον που ήθελε τόσο να σε βλέπει όσο και να σου μιλάει. Σου μιλούσε με τις ώρες, αλλά τώρα πια ίσα που λέτε τα βασικά. Μια καλημέρα, μια καληνύχτα και κάνα δυο ακόμα τυπικά πραγματάκια. Οι ατελείωτες συζητήσεις σας έχουν χαθεί. Τα ξενύχτια μπροστά σε μια οθόνη γιατί έχετε λείψει ο ένας στον άλλον και δεν μπορείτε να συναντηθείτε είναι πλέον μόνο μια ανάμνηση και μια ελπίδα πως αυτές οι νύχτες θα επιστρέψουν. Μα δεν έρχονται. Πάει καιρός που αυτή η ελπίδα καίει τα σωθικά σου.

Θες να σε θέλει. Αποζητάς μια σημασία και μια προσοχή την οποία σου είχε δώσει. Στην είχε χαρίσει κάποτε απλόχερα. Υπό άλλες συνθήκες δε θα ζητούσες κάτι το οποίο δεν είδες ποτέ σε αυτόν. Μα όταν γευτείς κάτι και το λατρέψεις, τότε η ψυχή σου ζητάει κι άλλο, τρέφεται από αυτό κι όταν η τροφή σταματήσει ψάχνεις αλλού. Μόνο που εσύ δε θες να ψάξεις αλλού.

Θες μόνο αυτόν τον άνθρωπο. Αυτόν που έχεις συνηθίσει, έχεις αγαπήσει και κανείς άλλος δε συγκρίνεται μαζί του. Όπως και να το κάνεις είναι και θέμα συνήθειας πια, μετά από τόσο καιρό. Τόσες σκέψεις και τόσα ανακατεμένα αισθήματα που μπορούν να λυθούν με μια μονάχα συζήτηση. Αλλά τι να πεις;

Την προσοχή δεν τη ζητάς. Αυτός που αγαπά κι ενδιαφέρεται τη δίνει χωρίς να το σκεφτεί, χωρίς να το καταλάβει και πάνω από όλα γιατί το θέλει η ψυχή του. Δε θα το κάνει γιατί πρέπει, αλλά γιατί σε απολαμβάνει, γιατί λατρεύει να μιλάει μαζί σου, να ακούει τη φωνή σου, την ανάσα και το γέλιο σου.

Κάποτε λάτρεψες σε αυτόν τον άνθρωπο αυτά τα μικρά, ασήμαντα για τους άλλους, πράγματα που έκανε για σένα. Το πώς σου έδειχνε την αγάπη και το ενδιαφέρον του, ακόμη και τη ζήλια του είχες λατρέψει. Τώρα πια όλα αυτά είναι μόνο φωτογραφίες στο μυαλό σου. Και θυμώνεις με τον εαυτό σου γιατί το άφησες να χαθεί, δεν έκανες κάτι όσο ήταν νωρίς να τον ξυπνήσεις απ’ τον λήθαργο στον οποίο είχε πέσει.

Σκέφτεσαι συνεχώς τι θα άλλαζε αν έκανες έστω και ένα μικρό βήμα, αν έλεγες έστω και κάτι κι όλες αυτές οι σκέψεις τρώνε το μυαλό σου κάθε βράδυ. «Γιατί δεν είναι όπως παλιά; Γιατί με ξεχνάει; Γιατί δεν είμαι πια η προτεραιότητα του; Μήπως άλλαξαν τα αισθήματά του;». Απαντήσεις, όμως, δεν παίρνεις.

Δε ζητάς ουρανούς με άστρα, ούτε στο φεγγάρι να σε πάει. Ζητάς αυτά που έπρεπε να είναι αυτονόητα. Να είναι εκεί, να συνοδεύουν τη σχέση σας. Ψάχνεις αυτό που κάποτε γέμιζε τα αισθήματα σας φωτιά. Πράξεις και λόγια. Σημασία και προσοχή. Άλλωστε, αν δεν υπάρχουν αυτά τι είσαι στη ζωή του άλλου;  Μια βιτρίνα; Ένα στολίδι; Ή μήπως κάτι για να καλύπτει τα κενά του;

Ξέρεις πως σε αγαπάει, μα δε σου αρκεί κι έχεις απόλυτο δίκαιο. Δε ζητάς πολλά, λίγη περισσότερη αγάπη, λίγη περισσότερη σημασία κι όλα αυτά που ξέχασε ότι ερωτεύτηκες σε αυτόν και εν μέρει σε κράτησαν και μαζί του. Δεν είναι μονάχα οι πράξεις. Δεν αρκεί μονάχα η αγάπη. Θέλεις να σε θέλει κι αυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο.