Αναζητώντας το απόλυτο, σαμποτάρεις το αληθινό

Δεν έχεις μάθει ακόμη να μετράς τα συναισθήματα με ανιδιοτέλεια. Εναποθέτεις, όμως, τις ελπίδες σου σ’ έναν πλαστό εγωισμό που ξύπνησε μέσα σου η ανάγκη ν’ αποδείξεις ότι δεν αξίζει, τελικά, να πολεμήσεις για καμιά αγάπη. Έχεις ερωτευτεί την ψευδαίσθησή της για την επιφανειακή ασφάλεια που μπορεί να σου προσφέρει -ακόμη κι όταν δεν την χρειάζεσαι. Τόσο απαραίτητη σου ‘χει γίνει η παρουσία της. Σ’ έχει μαγέψει, βλέπεις, το πολύχρωμο περιτύλιγμά της, παρ’ όλο που δεν τόλμησες ποτέ να μάθεις τι κρύβεται πίσω απ’ αυτό.

Κι έχει μετατραπεί κάθε αυταπάτη που έτρεφες για τον έρωτα σε μια απόλυτη εκδοχή του, που κατάφερε να διεισδύσει στο μυαλό σου απ’ το πουθενά και να φέρει τα πάνω-κάτω. Σ’ έχει επηρεάσει ο κόσμος γύρω σου κι η επιμονή του να επιβάλει μια διαστρεβλωμένη μορφή αγάπης, συνώνυμη του συμβιβασμού, μετατράπηκε σιγά – σιγά στον χειρότερο εφιάλτη σου. Μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει μια συγκεκριμένη μορφή του έρωτα που επικρατεί στην πραγματικότητά του, αλλά δεν ισοδυναμεί καθόλου με τ’ όνειρό σου γι’ αυτόν. Δε σ’ αφήνει να βάλεις ένα συνειδητό τέλος σε κάθε άμυνά σου και να πάψεις να βαδίζεις στο μονοπάτι μιας ευτυχίας που ‘χει προσαρμοστεί με το ζόρι σε αποπνικτικά κουτάκια, που στην πραγματικότητα δεν έχουν την ικανότητα να περιορίσουν την αλήθεια της.

Έχεις εσωτερικεύσει το απόλυτο και ψάχνεις καλούπια που να ταιριάζουν σ’ αυτό, μπας και καταφέρεις τελικά να το ζήσεις ακριβώς όπως το φαντάζεσαι. Παθιασμένα κι ανυπέρβλητα. Κι αν το βρεις να περιμένει υπομονετικά σε κάτι ξεχασμένα σοκάκια, θ’ αρπάξεις την ευκαιρία να νιώσεις την έντασή του, αλλά θα μείνεις ως εκεί. Ο φόβος μιας αποτυχημένης εμπειρίας θα σε αναγκάσει να οπισθοδρομήσεις και να ψάχνεις κάθε μικρό λάθος, ικανό να διαγράψει με την παρουσία του καθετί σωστό. Και το χειρότερο; Σχεδόν παρακαλάς να επιβεβαιωθείς πως δεν αξίζει, τέτοια δειλία.

Στην προσπάθειά σου να ζήσεις τον απόλυτο έρωτα, που ‘χεις εξιδανικεύσει στο μυαλό σου, θα χάσεις την ευκαιρία ν’ απολαύσεις κάθε στιγμή του. Θα εστιάσεις στις αδυναμίες του και θα τις φωτίσεις με προβολείς, όσο θα βυθίζεις στα σκοτάδια την ικανότητά του να σου προσφέρει όλα αυτά που πάντα αναζητούσες. Ξοδεύοντας πολύτιμες στιγμές απ’ τον χρόνο σου ψάχνοντας το ιδανικό, παραμελείς εντελώς το αληθινό. Κι όταν πιστεύεις πεισματικά σε έναν ιδεατό κι απόλυτο έρωτα, σε μια ουτοπία, δεν αφήνεις κανένα περιθώριο επικράτησης του πραγματικού στη ζωή του, απλώς γιατί απέχει απ’ το σενάριο του μυαλού σου.

Η μηδενική ανοχή σου σε ό,τι δεν ταιριάζει στις αντιλήψεις και τις απαιτήσεις σου, θα ‘χει ως αποτέλεσμα την αποστασιοποίησή σου απ’ ό,τι θα μπορούσε να σε οδηγήσει στη διεκδίκηση στιγμών που θα επηρέαζαν με τον καλύτερο τρόπο το παρόν σου και θα εξασφάλιζαν το μέλλον σου. Κάθε υποψία εκείνου του έρωτα, που περιμένεις για να ολοκληρώσεις ένα κεφάλαιο και ν’ αφήσεις οριστικά στο παρελθόν τα προηγούμενα, θα υστερεί μπροστά στην τέλεια οφθαλμαπάτη που ‘χεις πλάσει με τον νου σου και δε θα καταφέρει ποτέ να φτάσει τις υψηλές προσδοκίες σου γι’ αυτόν.

Θα εστιάζεις πάντα στα ελαττώματά του για ν’ ανακουφίσεις τη συνείδησή σου και να δικαιολογήσεις την έμμονη ιδέα σου να ψάχνεις απεγνωσμένα τα ζητούμενα, χωρίς να λαμβάνεις υπόψη τα δεδομένα. Κυνηγώντας ό,τι βρίσκεται στην επιφάνεια, πέφτεις στην παγίδα του «για πάντα» που βασίζεται σε παραισθήσεις κι υπόσχεται ουτοπίες, ακόμη κι αν ξέρεις, βαθιά μέσα σου, πως δεν υπάρχουν.

Ο απόλυτος έρωτας δεν είναι ποτέ μία σταθερά. Έρχεται και φεύγει, γεγονός που δε σου επιτρέπει να βασιστείς ολοκληρωτικά σε αυτόν. Κι η τάση σου να ψάχνεις εξονυχιστικά κάθε πτυχή του για ν’ ανακαλύψεις μειονεκτήματα που μπορεί να επισκιάζουν –με την αξία που τους δίνεις– κάθε πλεονέκτημα, δε σου επιτρέπει να τον απολαύσεις όπως του αξίζει.

Δεν υπάρχει, όμως, εγχειρίδιο για την επιτυχημένη εκπλήρωση της αγάπης.  Ούτε η κατάλληλη θεραπεία που μπορεί να την διαγράψει απ’ τη ζωή σου. Εκτός κι αν πάψεις ν’ αγαπάς, χωρίς λόγο κι αιτία. Εκτός κι αν πάψεις να εκφράζεσαι, για να μην εκτεθείς. Έχεις ξεχάσει, φαίνεται, ότι οι αδυναμίες κάνουν τον έρωτα ν’ αξίζει. Γιατί μέσα απ’ αυτές γίνεσαι πιο ευάλωτος. Κι αυτό σου επιτρέπει να τον ζεις.