Εκείνοι που παρασύρονται εύκολα

Ό,τι κάνουμε στη ζωή μας, όποιο μονοπάτι κι αν αποφασίσουμε να διαλέξουμε για να τη διαμορφώσουμε, είναι το αποτέλεσμα μιας απόφασης. Μιας απόφασης που διαφέρει, ανάλογα με το ποιος τελικά μας επηρέασε να πάρουμε και φυσικά, να ακολουθήσουμε. Έχουμε συνηθίσει λοιπόν οι άνθρωποι να παίρνουμε αποφάσεις βασισμένοι στις ανάγκες των γύρω μας. Βασισμένοι στις ανάγκες μιας κοινωνίας που δε μας επιτρέπει να εκφραζόμαστε ελεύθερα, γιατί τις περισσότερες φορές οι απόψεις μας διαφέρουν. Δεν ακολουθούν την πλειονότητα, το πλήθος που αποφάσισε να συμβιβαστεί και παρασύρεται καθημερινά από ψεύτικες υποσχέσεις και προσωπεία ανθρώπων που έχουν μάθει μόνο να προσποιούνται.

Μπορεί να μην το συνειδητοποιούμε κι ίσως να μη μας έχει καν περάσει απ’ το μυαλό. Το πόσο εύκολα παρασύρονται οι άνθρωποι, όταν έρθουν αντιμέτωποι με γνώμες που υποστηρίζει το ευρύ κοινό. Γνώμες στις οποίες αντιπαρατίθενται μόνο αυτοί που έμαθαν να ακολουθούν τα μονοπάτια που οι ίδιοι έχτισαν για τους εαυτούς τους, δεν είναι και τόσο σημαντικές στα μάτια των αναποφάσιστων. Αυτών που, στην ουσία παρασύρονται από κάθε γνώμη που θ’ ακούσουν. Σαν φύλλα λοιπόν που τα παρασέρνει ο άνεμος κι απ’ τον οποίο δεν μπορούν να ξεφύγουν. Και στο τέλος, χάνουν τον προορισμό και τη μοναδικότητά τους. Μόνο και μόνο για να τα παρατήσει, χρησιμοποιημένα και μίζερα, μόλις εκπληρώσουν το σκοπό του.

Υπάρχουν άνθρωποι λοιπόν, που υποστηρίζουν ακράδαντα τις απόψεις τους χωρίς να επηρεάζονται από καμία κοινωνία, κανένα γνωστό ή φίλο. Μέσα απ’ τις εμπειρίες τους, μέσα από αυτά που τους έμαθε η ζωή, σχηματίζουν δικές τους ιδέες, απόψεις κι όνειρα. Παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις βασισμένοι στην εσωτερική τους ευτυχία. Την ψυχική τους ολοκλήρωση. Βασισμένοι σε αυτά που τους κάνουν να διαφέρουν απ’ τα πλήθη. Και δε σταματάει εκεί η προσπάθειά τους να αλλάξουν τον κόσμο. Υποστηρίζουν με επιχειρήματα αυτά που πιστεύουν και παροτρύνουν όλους όσοι βρεθούν στο πέρασμά τους, να κάνουν το ίδιο. Να φτιάξουν το δικό τους μονοπάτι και να μην αφήσουν κανέναν να φυτέψει την ασχήμια και την απαισιοδοξία του στα δικά τους εδάφη.

Τι γίνεται όμως μ’ αυτούς που έχουν μάθει να αποδέχονται αποφάσεις που παίρνουν οι γύρω τους, αλλά αφορούν τους ίδιους; Για να πω την αλήθεια, τους φαντάζομαι να κάθονται στη μέση, περιτριγυρισμένοι από αποφάσεις διαφόρων προσώπων, που οι ίδιοι άφησαν να διεισδύσουν στη ζωή τους. Οι ίδιοι τους έδωσαν το δικαίωμα να την επηρεάζουν για να ταιριάζει με τις προσωρινές προτιμήσεις τους. Προτιμήσεις που αλλάζουν συνέχεια, ανάλογα με την κοινωνία και το τι έχει αποφασίσει να υποστηρίξει το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Ένα κομμάτι παζλ που ταιριάζει τέλεια στην εικόνα της ιδανικής γι’ αυτούς ζωής. Που είναι, χωρίς καμία αμφιβολία, πνιγμένη στους συμβιβασμούς και στο τι είναι αποδεκτό και τι όχι. Διαλέγουν σαν παίχτες σε επιτραπέζιο το μονοπάτι που τους βολεύει και χτίζουν τη ζωή τους γύρω απ΄ αυτό. Βασισμένοι στις αποφάσεις και τις απόψεις ολόκληρου του κόσμου, εκτός απ’ του ίδιου τους του εαυτού.

Τους τρομάζει αυτό το βάρος που παίρνει εμάς τους υπόλοιπους από κάτω. Τους τρομάζει η διαδικασία απόρριψης κι επιλογής αμέτρητων αποφάσεων που θα επηρεάσουν ανάλογα τις ζωές τους. Γιατί στην τελική, είναι πολύ πιο εύκολο να σου λένε τι να κάνεις. Ειδικά για ανθρώπους που δεν έμαθαν ποτέ πως υπάρχουν κι εναλλακτικές. Κι αντί να γίνονται αποτελέσματα των δικών τους αποφάσεων, γίνονται πιόνια στα χέρια όλων αυτών στους οποίους επέτρεψαν να τους παρασύρουν. Δυστυχισμένοι και βαλτωμένοι σε αυταπάτες πως έχουν οι ίδιοι το πάνω χέρι σε ό,τι τους αφορά.

Είναι λογικό να μας αφήνουν με κομμένη την ανάσα οι συνέπειες που αναμφίβολα θα έχουν οι αποφάσεις μας. Στο κάτω-κάτω, όλες οι αποφάσεις που έχουμε πάρει μέχρι τώρα στη ζωή μας, έχουν διαμορφώσει το ποιοι είμαστε στο παρόν. Και το ποιοι θα γίνουμε στο μέλλον. Όσο φυσικά, δεν αφήνουμε τους γύρω μας να μας παρασύρουν. Πρέπει να συζητάμε και να ανταλλάζουμε απόψεις. Είναι στη φύση μας να είμαστε κοινωνικοί, να δίνουμε και να παίρνουμε συμβουλές. Ποτέ όμως δεν πρέπει να επηρεαζόμαστε, έτσι ώστε να φτάσουμε στο σημείο να παρεκκλίνουμε απ’ το μονοπάτι μας, με σκοπό να ακολουθήσουμε τα μονοπάτια άλλων.

Και πάντα να θυμάσαι πως, όσες περισσότερες αποφάσεις αναγκάζεσαι να πάρεις μόνος σου, τόσο περισσότερο αντιλαμβάνεσαι πως, εσύ και μόνο εσύ, έχεις την ελευθερία των επιλογών σου.