Έχουμε όλοι το παγκάκι μας

Δεν υπάρχει καλύτερη επένδυση από τη φιλία. Και τι καλύτερο απ’ την επισφράγιση μιας φιλίας στο παγκάκι που εξασφάλισε την ανοδική πορεία της. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχεις χαράξει τ’ αρχικά σου, τα όνειρα και τις φιλοδοξίες σου, σ’ ένα τυχαίο παγκάκι που απέκτησε αξία και θα παραμείνει μέρος των καλύτερων αναμνήσεων σου. Εσένα κι όλων αυτών που διακόσμησαν κάθε επιφάνεια του με τα δικά τους ονόματα και προσδοκίες. Έγινε το δικό σας παγκάκι κι απέκτησε τη δική του, μοναδική και αλλιώτικη ιστορία, που θα εξιστορούν οι λέξεις που ποτέ δε θα ξεθωριάσουν από πάνω του.

Και θυμάσαι, μ’ ένα βλέμμα γεμάτο νοσταλγία, τα χρόνια που έχουν περάσει προτού καν προλάβεις να τα ζήσεις. Θυμάσαι εσένα και τους φίλους από τα παλιά, να χαράζεται τα ονόματα σας στο παγκάκι της πλατείας και να εύχεστε με χαμόγελα γεμάτα αφέλεια, να μπορούσατε επιτέλους να μεγαλώσετε. Να πραγματοποιήσετε τα φιλόδοξα όνειρα σας, να ταξιδέψετε τον κόσμο ολόκληρο και να γεμίσετε την ψυχή σας με τις εμπειρίες που απλόχερα θα σας προσέφερε. Μόνο και μόνο για να γυρίζεται πάντα πίσω σ’ αυτό το ξύλινο παγκάκι και να χαράζετε τα όνειρα σας ξανά και ξανά. Γιατί το μεγαλύτερο κομμάτι των αναμνήσεων σας, αποτελείται από στιγμές που ζήσατε στην παρουσία του.

Το παγκάκι λοιπόν, σφράγισε την ιστορία σας στην επιφάνεια του. Και κάθε φορά που το επισκέπτεστε, θ’ αναπολείτε τα καλύτερα χρόνια σας. Τις μέρες που φεύγατε απ’ το σχολείο γεμάτοι ανυπομονησία και πηγαίνατε αμέσως όπου βρισκόταν, για να σιγουρευτείτε πως κανείς δεν είχε σβήσει τις ιστορίες σας από πάνω του. Πως δεν είχαν αλλοιωθεί με κανένα τρόπο οι λέξεις κι αυτά που είχαν να πουν στους περαστικούς. Σ’ όλους αυτούς που δε σας γνώριζαν. Τα καλοκαίρια που περνούσατε συζητώντας και με ενθουσιασμό για το τι θα ακολουθούσε, γράφατε ασταμάτητα για να κάνετε αυτό το ξύλινο παγκάκι ακόμη πιο δικό σας. Να μη νιώθει παραμελημένο αλλά γεμάτο ενδιαφέρον και διαφορετικό απ’ όλα τα υπόλοιπα.

Κι όσο περνούν τα χρόνια, θ’ αρχίσει να χάνεται η μαγεία του. Θ’ αρχίσει να ξεθωριάζει ο ενθουσιασμός και οι επισκέψεις θα σταματήσουν. Θα σας κερδίσει όλους η καθημερινότητα. Με τις υποχρεώσεις και τα τρεχάματα της. Και χωρίς να το καταλάβετε, θ’ αρχίσει να ξεθωριάζει από μέσα σας ο ενθουσιασμός μικρού παιδιού που σας κάνει τόσο ξεχωριστούς. Που σας επιτρέπει να βλέπετε τον κόσμο αλλιώτικα, με μάτια διαφορετικά…

Θ’ αρχίσει λοιπόν η κοινωνία να επηρεάζει το μέσα σας, τον τρόπο έκφραση σας. Και σιγά-σιγά, θα σταμάτησουν οι επισκέψεις στο παγκάκι. Και θα μείνουν οι πολύχρωμοι μαρκαδόροι σας παρατημένοι σ’ ένα σκονισμένο κουτί. Πολύ κρίμα, δε νομίζεις; Τόσα χαρτζιλίκια είχατε θυσιάσει για να τους αγοράσετε. Και θα σταματήσουν έτσι καινούργιες ιστορίες να εμφανίζονται. Γιατί ποιος θα σας έπαιρνε στα σοβαρά, αν σας έβλεπε να γράφετε ασήμαντες για τον κόσμο προτάσεις, σ’ ένα παγκάκι που δεν έχει καμία απολύτως αξία;

Έχουμε όλοι το παγκάκι μας λοιπόν. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορείς να αρνηθείς. Το θυμάσαι όμως καθόλου; Θυμάσαι πόση χαρά σου έδινε; Θυμάσαι πως, κάθε φορά που ένιωθες λες και βρισκόσουν σε αδιέξοδο, μετατρεπόταν στο καταφύγιο σου και σου φώτιζε το δρόμο; Θυμήσου το λοιπόν! Πήγαινε να το δεις και να διαβάσεις τι έγραφες μικρός επάνω του. Ν’ αναπολήσεις στιγμές που πέρασαν μ’ ένα κούνημα των ματιών σου. Κι ίσως να προσθέσεις κι άλλα κεφάλαια στην ατέλειωτη ιστορία του. Μην πας να το επισκεφτείς μόνος όμως! Γιατί δεν έζησες μόνος όλες αυτές τις στιγμές ευτυχίας. Είχες πολύτιμη βοήθεια από μοναδικούς ανθρώπους. Καιρός να συναντηθείτε όλοι μαζί και να δημιουργήσετε καινούργιες αναμνήσεις. Όχι για να αντικαταστήσουν τις παλιές, αλλά για να τις συνοδεύσουν στο μυαλό και την καρδιά σας.