Κάποιοι λένε πως σ' αγαπούν και σε πονούν κι άλλοι σιωπούν μα στο δείχνουν

Η αγάπη βρίσκεται στην αρχή, στη μέση και στο τέλος όλων των πραγμάτων. Η ομορφιά της είναι σπάνια και διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Γιατί δεν μπορείς να αναγκάσεις τον εαυτό σου να αγαπήσει κι εκεί είναι η αξία της. Και δεν είναι μόνο συναίσθημα η αγάπη. Θέλει αφοσίωση κι ειλικρίνεια. Είναι απλή η έκφρασή της, αλλά ταυτόχρονα περίπλοκη, γιατί έχει την ικανότητα να βγάζει τον καλύτερο εαυτό σου. Αλλά δεν πρέπει να την υποτιμάς κι ούτε να τη θεωρείς δεδομένη. Ο κόσμος είναι πολύ μικρός κι η ζωή πολύ απρόβλεπτη για να μη ρισκάρεις στο όνομα της αγάπης.

Εκτός από απρόβλεπτη όμως, είναι και πολύ παράξενη η ζωή. Κι ειδικά στο θέμα της αγάπης. Όπως άλλωστε έχει αποδειχθεί πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά και στο παρόν. Είτε μέσα από ιστορίες, είτε μέσα από προσωπικές και μη εμπειρίες. Υπάρχουν άνθρωποι που θα έκαναν τα πάντα έστω και για μια γεύση της. Που την προσφέρουν απλόχερα, χωρίς να περιμένουν κάποιο αντάλλαγμα. Τους αρκεί η πνευματική κι εσωτερική ολοκλήρωση που μπορεί να τους προσφέρει, όταν είναι αμοιβαία. Κάτι που φυσικά, την κάνει αναντικατάστατη.

Μερικοί άνθρωποι όμως, δεν καταλαβαίνουν πόσο σημαντική είναι για τους ίδιους, αλλά και για τους γύρω τους. Περιπλανώνται από δω κι από κει, πλασάροντας μια αγάπη αδιάφορη. Προσωρινή. Που σκοπό έχει να πληγώσει. Κι αν την αφήσεις, μπορεί να μετατραπεί στη χειρότερη εκδοχή της. Είναι όμορφη η ύπαρξη της αγάπης στη ζωή των ανθρώπων, αλλά δεν υπάρχει καμία εγγύηση πως θα παραμείνει αγνή κι αυθεντική. Ειδικά όταν δεν εκφράζεται με το σωστό τρόπο. Όταν διάφοροι παράγοντες, διαφθείρουν κι αλλοιώνουν τη σημασία της.

Μπορεί εύκολα λοιπόν, να μεταμορφωθεί απ’ το καλύτερο όνειρο στο χειρότερο εφιάλτη. Να χρησιμοποιηθεί με το λάθος τρόπο, από ψυχές ανήθικες. Βαλτωμένες σε μια πραγματικότητα γεμάτη συμφέρον κι εγωισμό. Έναν κόσμο προσποιητό, που η αγάπη, όπως άλλωστε και τα υπόλοιπα συναισθήματα που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος, πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης. Σε χέρια διεφθαρμένων και ψεύτικων ανθρώπων, που τα καταχράζονται για να ικανοποιήσουν δικές τους επιθυμίες. Που δεν εξυπηρετούν κανένα παρά μόνο τον εαυτό τους.

Κι είναι αλήθεια πως υπάρχουν άνθρωποι που δε σ’ αγαπούν και στο δείχνουν με το χειρότερο τρόπο. Είτε με πράξεις, είτε και με λόγια. Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει αν ανέχεσαι τις απαράδεκτες κι αν μη τι άλλο ανεπίτρεπτες συμπεριφορές τους. Ίσως γιατί πιστεύεις πως με τον καιρό θ’ αλλάξουν. Ίσως γιατί η καλοσυνάτη καρδιά σου δε σ’ αφήνει να παραιτηθείς τόσο εύκολα. Γιατί αν οι ρόλοι είχαν αντιστραφεί με κάποιο μαγικό τρόπο, είσαι σίγουρος μέσα σου πως θα ήθελες κάποιος να παλέψει για σένα. Να επιμείνει μέχρι να σε κάνει να συνέλθεις και να σε βγάλει απ’ αυτό το χάος προσποιητών συναισθημάτων και ψεύτικων συμπεριφορών, στα οποία βυθίστηκες χωρίς ίσως να το συνειδητοποιήσεις.

Το μόνο που μπορείς να κάνεις λοιπόν, σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι να αποχωρήσεις απ’ τη ζωή τους με το κεφάλι ψηλά. Μπορεί και να αποφασίσεις να τους βάλεις στη θέση τους πριν το κάνεις, επισημαίνοντας με αξιοπρέπεια κι αυτοπεποίθηση πάντα, αυτό που σε οδήγησε σε μια απόφαση που ίσως οι ίδιοι να μην μπορούν να καταλάβουν. Με τον καιρό όμως, θα νιώσεις ελεύθερος. Θα φύγει από μέσα σου αυτό το βάρος που σε έπαιρνε από κάτω κάθε φορά που συναντιόσασταν. Γιατί η συμπεριφορά τους είχε γίνει πλέον προβλέψιμη. Αυτό δε σημαίνει πως τα λόγια τους έπαψαν να πληγώνουν την ευαίσθητη ψυχή σου. Ούτε πως ο τρόπος που χειρίζονταν κι ίσως χειραγωγούσαν τη σχέση σας, είτε φιλική, είτε κι ερωτική, σε χαροποιούσε ιδιαίτερα. Και φυσικά, ποτέ δεν κατάφερε να σε ολοκληρώσει εσωτερικά.

Υπάρχουν κι αυτοί οι ξεχωριστοί άνθρωποι όμως, που μπορεί να πεθαίνουν για σένα κι εσύ να μην το μάθεις ποτέ. Μπορεί να μη σου εκμυστηρευτούν αμέσως την αγάπη και το ενδιαφέρον που ξυπνάει μέσα τους η ύπαρξή σου στη ζωή τους, αλλά θα το καταλάβεις απ’ τα μικρά. Αυτά που δεν προσέχει το μάτι με την πρώτη και για να γίνει μάρτυράς τους πρέπει να δώσει προσοχή. Ν’ αφοσιωθεί στην αυθεντικότητα που αποπνέουν ως προσωπικότητες και να αφιερώσει χρόνο στη δημιουργία σχέσεων βασισμένων σε συναισθήματα αγνά. Αυθεντικά. Που δεν κατάφερε να τα διαφθείρει η κοινωνία, αλλά ούτε και να τα αλλοιώσει ο χρόνος κι η πονηριά που συνήθως κουβαλάει.

Γιατί εκτός απ’ τα υπόλοιπα που πολύ σωστά τον χαρακτηρίζουν, είναι και πονηρός ο χρόνος. Κάτι που πολλές φορές δε λαμβάνουμε υπόψη, αλλά θα’ πρεπε. Κι εμείς οι άνθρωποι έχουμε την τάση να νομίζουμε πως έχουμε όσο χρόνο χρειαζόμαστε για να πραγματοποιήσουμε όλα αυτά που θέλουμε κι ελπίζουμε. Αλλά η αλήθεια είναι πως, ο χρόνος είναι μια ψευδαίσθηση. Κι εκεί που έχεις την εντύπωση πως κατάφερες επιτέλους να τον κατακτήσεις, συμβαίνει κάτι που σε κάνει να αναθεωρήσεις.

Γι’ αυτό να θυμάσαι πως η αγάπη είναι το κλειδί που πάντα θα ανοίγει την πόρτα της ευτυχίας. Εσένα, αλλά και των γύρω σου. Βάζεις την ευτυχία σου μέσα στην ευτυχία ενός άλλου με το να αγαπάς, αλλά και να αγαπιέσαι. Δίνεις νόημα στην ελευθερία, αλλά και την ύπαρξή σου. Μην την υποτιμάς λοιπόν κι ούτε να την παραμελείς. Γιατί χωρίς αυτήν, θα βρεις τον εαυτό σου χαμένο σ’ έναν ωκεανό χωρίς τη δύναμή της να σε τραβάει προς την επιφάνεια.