Κάθε νέα σχέση δε μοιάζει με καμία παλιά

Κάποιοι λένε πως η τελευταία σου αγάπη έρχεται απ’ το πουθενά με σκοπό να ακυρώσει όλες τις προηγούμενες. Ή μάλλον, κάθε τελευταία αγάπη, έχει τη δύναμη να σε κάνει να ξεχάσεις πώς εξελίχθηκαν οι προηγούμενες. Έρχεται να σου θυμίσει πως δεν είναι ίδια με καμία αγάπη που μπορεί να έζησες στο παρελθόν. Κι ούτε θα μπορούσε ποτέ να είναι. Υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.

Αυτή η αγάπη, λοιπόν, που κατάφερε να σε απογειώσει και να σε κάνει να αναθεωρήσεις την πραγματικότητά της, είναι σίγουρα πιο ξεχωριστή απ’ τις προηγούμενες. Είναι αυτή του παρόντος και του μέλλοντός σου που δε θα σ΄απογοητεύσει. Μέχρι να της δώσεις το δικαίωμα τουλάχιστον. Η αρχή της ήτανε πιο συναρπαστική απ’ αυτές που προηγήθηκαν. Σε ‘κανε να νιώσεις περισσότερα με την καρδιά και να σκεφτείς λιγότερα με το μυαλό. Γιατί ενθουσιάστηκες κι απλά ήθελες να τη ζήσεις. Δεν επέτρεψες στον εαυτό σου να σκεφτεί τα «αν» και τα «γιατί». Δεν επέτρεψες στη λογική να γεμίσει το μυαλό σου με τις αρνητικές συνέπειες που θα μπορούσε ν’ αποφέρει. Με αμφιβολίες και προκαταλήψεις.

Για να λέμε όμως τα πράγματα με τ’ όνομά τους, κάθε επόμενή σου σχέση μπορεί να ξεκίνησε βασισμένη σε λιγότερα θεμέλια απ’ τις προηγούμενες. Μπορεί να μην ξύπνησε τις πεταλούδες στο στομάχι σου απ’ την αρχή της. Όμως η συνέχειά της, ίσως να τις άφησε πιο ζωντανές από ποτέ. Και μπορεί το ταξίδι να σε οδήγησε σ’ ένα μονοπάτι που μόνο ξεκάθαρο δεν ήταν. Ένα ταξίδι γεμάτο μυστήριο που ίσως αρχικά, να μην ήθελες να ζήσεις.

Γιατί σε κούρασε το απρόβλεπτο κι ήθελες κάτι σταθερό. Κάτι σίγουρο στο οποίο θα μπορούσες οποιαδήποτε στιγμή να βασιστείς. Ποιος είπε όμως πως το απρόβλεπτο, αυτό το μυστήριο που δεν ήθελες να ρισκάρεις, δε θα μπορούσε να σου προσφέρει ενός διαφορετικού είδους σταθερότητα; Ενός διαφορετικού είδους ευτυχία; Το μόνο που έπρεπε να κάνεις, ήταν να δεις τι έκρυβε κάτω απ’ την επιφάνειά του.

Και στην τελική, το ταξίδι που συνοδεύει την κάθε σχέση που έζησες, αντιπροσωπεύει μια αγάπη μοναδική. Που μόνο μια φορά στη ζωή σου θα συναντήσεις. Και μην προσπαθείς να συγκρίνεις την αγάπη του παρόντος ή και του μέλλοντος μ’ αυτή του παρελθόντος. Όσο κοντινό και να ‘ναι. Γιατί είναι άδικο να προσπαθείς να βρεις ομοιότητες σε σχέσεις που το μόνο κοινό που τις χαρακτηρίζει, είναι οι διαφορές τους. Ούτε να ζεις με αυταπάτες πως θα συναντήσεις με τρόπο μαγικό μια αγάπη όμοια μ’ αυτή που έχασες. Μ’ αυτή που άφησες να φύγει μέσα απ’ τα χέρια σου.

Σκέψου λοιπόν πως κάθε σχέση, όση και να ήταν η διάρκειά της, είναι ένα ταξίδι σε μια διαφορετική χώρα του κόσμου. Είναι προφανές πως καμία χώρα δεν είναι ίδια με τις υπόλοιπες. Κάθε μια έχει κάτι που την κάνει να ξεχωρίζει. Μπορεί να είναι οι άνθρωποί της, η κουλτούρα ή ακόμη και το φαγητό της.  Μ’ αυτό τον τρόπο ν’ αντιμετωπίζεις και τους ανθρώπους που έχουν περάσει ή θα περάσουν απ’ τη ζωή σου. Δε θα ήθελες να επισκέπτεσαι ξανά και ξανά μια χώρα την οποία έχεις μάθει καλύτερα κι απ’ τον ίδιο σου τον εαυτό. αλλά δεν έχει κάτι άλλο να σου προσφέρει, όταν άλλες περιμένουν με ανυπομονησία να τις εξερευνήσεις. Σωστά;

Γι’ αυτό, μη βάζεις στις σχέσεις σου ταμπέλες που να έχουν τη μορφή προσδοκιών τις οποίες ευελπιστείς να φτάσουν. Μεγάλες προσδοκίες συνήθως οδηγούν σε μια ακόμη μεγαλύτερη μορφή ή και μορφές απογοήτευσης. Κάθε καινούργια αγάπη λοιπόν θα σου θυμίζει διαρκώς πως είναι διαφορετική. Στα μικρά και στα ασήμαντα. Στα μεγάλη και στα σημαντικά. Στη σοβαρότητα που κρύβει το πιο όμορφο χαμόγελο. Στον ήχο της φωνής που σε κάνει να ανατριχιάζεις με τον καλύτερο τρόπο. Στην ικανότητά της να σ΄απογειώνει όταν το μόνο που θέλεις είναι ν’ αφήσεις τον εαυτό σου να βυθιστεί. Και πίστεψέ με. Θα μάθεις ν’ αγκαλιάζεις αυτή τη διαφορετικότητα. Ακόμη και να την περιμένεις απεγνωσμένα γιατί σε ιντριγκάρει. Σ’ ενθουσιάζει. Και να θυμάσαι πως κάθε καινούργια αγάπη θα σε περιμένει με ανυπομονησία να την εξερευνήσεις.