Κάθε παιδί είναι καλλιτέχνης

Κρύβουν μια απεραντοσύνη τα μυαλά των παιδιών, που δε χωράει σε τέσσερις τοίχους ούτε φθείρεται μπροστά από τηλεοράσεις κι ηλεκτρονικά. Φτάνουν και με κλειστά τα μάτια αυτή την ανέμελη ευτυχία που εμείς δεν μπορούμε ν’ αγγίξουμε ούτε καν στα πιο τρελά μας όνειρα. Ανεπιτήδευτα, χωρίς προκαθορισμένες στιγμές, που έχουν υπεραναλύσει μέρες πριν. Αυθόρμητα, χωρίς προκαταλήψεις και καθωσπρεπισμούς για το τι θεωρείται αποδεκτό και τι όχι.

Τα παιδιά, λοιπόν, μαθαίνουν από μικρά να εκφράζουν τα συναισθήματά τους με χρώματα. Να ζωγραφίζουν ήλιους για τις χαρές, βροχές για τις λύπες και να λύνουν τα προβλήματά τους με τον πιο αγνό τρόπο, μέσα απ’ τις ζωγραφιές τους. Εναποθέτουν όλη τη μαγεία που κρύβουν μέσα τους σε μια άδεια κόλλα χαρτί, μετατρέποντάς την στο πιο πολύτιμο αριστούργημα. Γεμίζουν τους τοίχους με τη φωνή της καρδιάς, που παίρνει χρώμα στο πρόσωπο των σκέψεων τους. Και μεταμορφώνεται το άσπρο σε μια πανδαισία χρωμάτων που θα θαύμαζε ακόμη κι ο πιο μουντός άνθρωπος στον κόσμο.

Γιατί οι ψυχές των παιδιών ξεχειλίζουν από ανιδιοτέλεια. Όπως κι η τέχνη άλλωστε. Δε χωράνε σε κουτάκια κι ούτε συμβιβάζονται με ιδανικά που προσπαθούν να τους οδηγήσουν προς αυτά. Τραγουδάνε για να τους ακούσει όλος ο κόσμος κι έχουν γεμίσει κάθε γωνιά του σπιτιού με τις ζωγραφιές τους. Δεν υπάρχουν περιορισμοί κι αδιέξοδα στον φανταστικό κόσμο που έχουν φτιάξει για τους εαυτούς τους. Μόνο ίσες ευκαιρίες για όλους αυτούς που είναι τυχεροί αρκετά για να μοιράζονται την ακατάπαυστη αγάπη που κρύβουν μέσα τους.

Κάθε παιδί είναι καλλιτέχνης, βλέπεις. Με διάφορους τρόπους. Το θέμα είναι να παραμείνει όταν μεγαλώσει. Να μην υποκύψει στις νόρμες της κοινωνίας, που θα προσπαθήσει απεγνωσμένα και σε κάθε βήμα του να το μετατρέψει σε κάτι που δεν είναι, μόνο και μόνο για να ταιριάξει στα γελοία πρότυπά της. Κι ούτε ν’ ακολουθήσει συμβουλές μεγαλύτερων, που έχουν συμβιβαστεί σε μια μονότονη καθημερινότητα χωρίς να ‘ναι ευτυχισμένοι, απλά για να επιβιώνουν. Που έχουν ανεχτεί τα πάντα, αλλά κανείς δεν τους προειδοποίησε για το τίποτα που θα ακολουθούσε.

Γι’ αυτό και πρέπει να ενθαρρύνουμε τη δημιουργικότητα, σ’ έναν κόσμο που έχει βαλθεί να την εξαφανίσει. Σε μια εποχή που έχει υποτιμήσει τη σημασία της και το τι μπορεί να της προσφέρει. Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος απ’ το να διατηρήσουμε τη μαγεία της στις καρδιές των παιδιών μας, την ώθηση να την εκφράζουν, για να μη στερέψει ποτέ. Να τους μάθουμε να εκτιμούν τα μικρά πριν φτάσουν στα μεγάλα και δεν έχουν ιδέα πώς να τα διαχειριστούν.

Θυμάμαι τον εαυτό μου παιδί, να τρέχει ανάμεσα σε σοκάκια κι άγραφους δρόμους μ’ ένα πάθος ζηλευτό, έτοιμο να κατακτήσει τον κόσμο ολόκληρο με τη φαντασία του. Με ταλαιπωρημένα μολύβια λοιπόν –μάρτυρες των σκέψεων μου γιατί τους έδωσαν ζωή– και σε αμέτρητες λευκές κόλλες, ζωγράφιζα τα όνειρα και τις επιθυμίες μου, βλέποντάς τα να ζωντανεύουν μέσα απ’ τα χρώματα που ανέθεσε η παιδική ψυχή μου στο καθένα απ’ αυτά. Πέρασαν τα χρόνια κι έμειναν μισά αυτά τα όνειρα, μέσα σε κάτι ξεχασμένες κούτες με χρωματιστά μολύβια και τ’ απομεινάρια των παιδικών μου χρόνων, γιατί πίστευα πως μεγάλωσα. Πως είχε έρθει ο καιρός ν’ αφήσω πίσω μου αυτά που με ξεχώριζαν για να ενταχθώ στον κόσμο των ενηλίκων. Ίσως το μεγαλύτερο λάθος που έκανα ποτέ, κάτι που δε θα συγχωρέσω εύκολα στον εαυτό μου.

Γι’ αυτό, μόλις δεις παιδί να εκφράζει τον καλλιτεχνικό του κόσμο, κάνε ό,τι μπορείς για να μη σταματήσει ποτέ να τον κουβαλάει μέσα του. Ακόμη κι όταν περάσει το κατώφλι της ενήλικης ζωής, ν’ αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του. Να τον ακολουθεί σε κάθε του βήμα προς την επίτευξη των στόχων του και την πραγματοποίηση κάθε παιδικού ονείρου, για να μη μείνει ποτέ μισό και ξεχασμένο σε κάτι σκονισμένες κούτες που έχουν στοιβαχτεί στη γωνιά μιας σκοτεινής αποθήκης.

Είναι μια απ’ τις πιο πολύτιμες πτυχές της ζωής η ικανότητα να εκφράζεις τα συναισθήματα και τις σκέψεις σου με χρώματα και μουσικές. Είναι το αυθεντικό σε μια κοινωνία που έχει πήξει στα αντίγραφα, το φρέσκο αεράκι σ’ έναν κόσμο που καταπιέζεται και χρειάζεται διέξοδο. Είναι απελευθέρωση και ξεκινάει στις καρδιές μικρών παιδιών, γιατί είναι οι μόνες που μπορούν να την αναδείξουν με την αγνότητά τους.