Κι αν ξέραμε απ' την αρχή το τέλος πάλι τα ίδια θα κάναμε

Πάρε μια βαθιά ανάσα και ξέχασε για μια στιγμή όλα αυτά που σε απασχολούν. Που καλώς ή κακώς, δε σ’ αφήνουν σε ησυχία. Ηρέμησε και προσπάθησε να φέρεις στο μυαλό σου σκηνές απ’ το τελευταίο βιβλίο που διάβασες. Την τελευταία ταινία που είδες. Μπορεί και ν’ άνηκε σε οποιαδήποτε κατηγορία. Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η αρχή και το τέλος της. Σκέψου λοιπόν την αρχή που σίγουρα θα σ’ ενθουσίασε. Γιατί για ποιο λόγο θα έφτανες στο τέλος της αν δεν σε ιντρίγκαρε η αρχή της;

Τώρα προσπάθησε να φέρεις στο μυαλό σου, αυτό το τέλος. Το αναπόφευκτο κι απρόβλεπτο τέλος που η αλήθεια είναι πως σ’ απογοήτευσε. Όχι γιατί τέλειωσε μια ιστορία με την οποία μπορεί και να ταυτίστηκες, αλλά γιατί δεν ήταν αυτό που περίμενες. Ήταν το απρόβλεπτο, ναι. Αυτό που σου κόβει την ανάσα, που σε ανεβάζει στα ουράνια μόνο και μόνο για να σε προσγειώσει ανώμαλα στη γη.

Τελείωσε λοιπόν αυτή η ιστορία, πολύ απότομα κι αιφνιδιαστικά. Μια ιστορία που άφησε πίσω της πολλά ερωτηματικά. Κάτι που δε θα ‘πρεπε. Και βρίσκεις τον εαυτό σου να σκέφτεται πολλές φορές, αυτές τις ιστορίες που δεν είχαν το τέλος που θα τους έδινες, αν ήταν φυσικά στο χέρι σου. Είμαι σίγουρη πως μπορεί και να σκέφτηκες, έστω και για μια στιγμή, να κάνεις ένα ταξίδι στο παρελθόν σου. Ν’ αναπολήσεις στιγμές που σημάδεψαν το τέλος των αναμνήσεών σου με διάφορους ανθρώπους. Με τον έρωτα της ζωής σου, που πήρε ένα κομμάτι σου μαζί του μετά το χωρισμό σας. Με αυτούς που νόμιζες πως θα ήταν δίπλα σου για πάντα, αλλά δεν τους έμαθε κανείς τη σημασία του. Γιατί το για πάντα, δεν είναι μόνο μια στιγμή, είναι πολλές στιγμές που γίνονται ένα για να παραμείνουν αξέχαστες.

Δεν υπάρχουν χειρότερες απ’ τις ιστορίες που χαρακτηρίστηκαν από ένα τέλος άδοξο. Αιφνιδιστικό. Κι όχι επειδή αυτό το τέλος δεν ήταν ξεκάθαρο. Το αντίθετο. Ήταν πολύ πιο ξεκάθαρο απ’ όσο θα μπορούσες ν’ αντέξεις. Απ’ όσο θα μπορούσε η ψυχή σου να ανεχτεί προτού αρχίσει να λυγίζει σιγά-σιγά.

Ξεκίνησαν όλα τόσο ομαλά σε μια σχέση που, απ’ την αρχή δε σου υποσχέθηκε το για πάντα. Έχουμε όμως οι άνθρωποι, αυτή τη συνήθεια να  φανταζόμαστε το μετά και το τι θ’ ακολουθήσει, αντί ν’ απολαμβάνουμε το τώρα και το τι έχει να μας προσφέρει. Να αναθέτουμε στους ανθρώπους γύρω μας ρόλους που στο κάτω-κάτω δεν είναι υποχρεωμένοι να εκπληρώσουν. Ρόλους ιδανικούς και βασισμένους μοναχά στις δικές μας προσδοκίες.

Γι’ αυτό και στην αρχή, το παραμύθι μας ενθουσιάζει. Δίνει στη ζωή μας μια νότα αλλιώτικη, που πιστεύουμε πως δε θα’ χουμε ποτέ ξανά την ευκαιρία να απολαύσουμε. Θολώνει το μυαλό και φουσκώνει η καρδιά απ’ την ευτυχία που μας κατακλύζει όλο και περισσότερο, με κάθε δευτερόλεπτο που μοιραζόμαστε μ’ αυτόν που κατάφερε να την κατακτήσει. Θ΄ακουστούν λίγο υπερβολικά όλα αυτά, αν δεν το ‘χεις ζήσει. Το καταλαβαίνω. Αλλά πίστεψέ με δεν είναι ούτε φαντασιώσεις της στιγμής, ούτε κάτι που μπορείς να αποτρέψεις απ’ το να συμβεί.

Πολύ απλά, σου δίνει ζωή η αρχή του παραμυθιού και κλέβει ένα κομμάτι της το τέλος του. Αν με κάποιο μαγικό τρόπο λοιπόν, ήξερες το τέλος του πριν αρχίσεις να το ζεις, τι θα έκανες; Θα τολμούσες να το ρισκάρεις; Ακόμη κι αν αυτό το τέλος σε πλήγωσε, σε απογοήτευσε κι ίσως ράγισε την ψυχή σου, λες κι ένα αόρατο σφυρί την χτυπούσε ανελέητα μέχρι να σπάσει. Θα τολμούσες άραγε, για τις αναμνήσεις που σου πρόσφερε η αξέχαστη και μοναδική αρχή, να υποστείς αυτό το ψυχοφθόρο τέλος;

Γιατί η ζωή δεν είναι ούτε ταινία ούτε βιβλίο. Δεν μπορείς να προχωρήσεις με το πάτημα ενός κουμπιού τις σκηνές για να φτάσεις στο τέλος της. Ούτε και να φυλλομετρήσεις γεμάτος άνεση τις σελίδες της μέχρι να φτάσεις στην τελευταία. Σκέψου το πολύ καλά λοιπόν. Η αρχή πάντα θα’ ναι το καλύτερο μέρος της οποιασδήποτε ιστορίας και το τέλος το πιο απρόβλεπτο. Κάποιες φορές θα σε αφήσει κενό εσωτερικά και κάποιες άλλες θα σε γεμίσει με ανακούφιση.

Γι’ αυτό και διάφορες σκηνές, ίσως συνεχίσουν να επαναλαμβάνονται. Μέχρις ότου, να κατασταλάξεις κι εσύ στο δικό σου, μόνιμο παραμύθι. Ένα παραμύθι που θα μετατραπεί στην πιο όμορφη πραγματικότητα. Θα νιώσεις ένα συναίσθημα πρωτόγνωρο για σένα. Μια ευτυχία διαφορετική, που θα σ’ ακολουθεί σε κάθε βήμα σου. Κι όταν ίσως βρεις τον εαυτό σου στο τέλος, αυτού του θεαματικού ονείρου, που μετατράπηκε στην καθημερινότητά σου, πίστεψέ με θα ‘κανες τα πάντα για να μπορούσες να γυρίσεις πίσω τις σελίδες και να το ξαναζήσεις. Ακόμη κι αν ήξερες πως κάποτε θα τελείωνε.