Κλεμμένα φιλιά

«Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον», φράση που έχει μείνει στην ιστορία και χρησιμοποιείται επανειλημμένα από ανθρώπους που εναποθέτουν τις ελπίδες τους στα χέρια του. Το ίδιο θα λέγαμε πως ισχύει και για το απαγορευμένο. Δεν μπορείς να ξεφύγεις απ’ τα αισθήματα που θα ξυπνήσει μέσα σου, ούτε να προσποιηθείς πως δεν το έζησες ποτέ και να γυρίσεις ανενόχλητος σελίδα.

Ο καρπός του απαγορευμένου, άλλωστε, είναι πολύ πιο γλυκός απ’ ό,τι τόλμησες ποτέ να πιστέψεις. Προσπάθησες πολλές φορές να πείσεις τον εαυτό σου για το αντίθετο, μέχρι που συνειδητοποίησες πως δεν ισχύει. Και συμβιβάστηκες στη σιγουριά του δεδομένου, μέχρι που δεν ήταν πλέον αρκετό για να ικανοποιήσει τις κρυφές επιθυμίες σου. Αυτές που σκέφτεσαι κάτω απ’ το φως του φεγγαριού και με συνεργό σου το σκοτάδι, μπας και ξυπνήσει η συνείδησή σου και τους κόψει τα φτερά πριν καν προλάβουν να πετάξουν.

Δεν τόλμησες ποτέ να εναποθέσεις τις ελπίδες σου στο απαγορευμένο, μέχρι που πήρες μια μικρή γεύση της αλήθειας του. Μέχρι που το άγγιξες με την άκρη των δαχτύλων σου κι έγινες θύμα της μαγείας του. Γιατί τα κλεμμένα φιλιά που ανταλλάζεις με πάθος μες στη μέση της νύχτας, αξίζουν πολύ περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα. Κρύβουν ένα εθιστικό μυστήριο που σπάνια θα ζήσεις, όσο απεγνωσμένα κι αν το επιδιώξεις. Ανεβάζουν στα ύψη την αδρεναλίνη σου και καίνε τα σωθικά σου με την έντασή τους.

Αυξάνει τους παλμούς της καρδιάς σου το απροσδόκητο και τρέμουν τα πόδια σου απ’ την αγωνία του τι θ’ ακολουθήσει. Συγκρούονται τα «πρέπει», που προσπαθείς πάση θυσία ν’ αποφύγεις, με τα «θέλω» που επιδιώκεις με ό,τι έχεις και δεν έχεις για να ζήσεις. Γυρίζεις την πλάτη στους κανόνες, ξεχνάς όλα όσα ήξερες για τις σχέσεις που ανθίζουν με το φως του ήλιου κι επιλέγεις τον έρωτα που γίνεται αισθητός με το που δύσει.

Γι’ αυτό και το αναζητείς σε κάθε γωνιά της συνείδησής σου, ακόμη κι αν προσπαθεί να σ’ αποτρέψει απ’ την επικείμενη καταστροφή του. Κλείνεις τα μάτια και παίρνουν τα όνειρά σου τη μορφή του ανθρώπου που κατάφερε να σε βυθίσει στην παρανομία του. Δε σε νοιάζουν οι ενοχές που τρυπώνουν μέσα σου μόλις ξημερώσει κι ούτε δίνεις σημασία στις συνέπειες που μπορεί να έχει η διεκδίκησή του.

Εθελοτυφλείς κι απολαμβάνεις την απόγνωση του ν’ ανακαλύψει τα μυστικά που κρύβονται σε κάθε γωνιά του σώματός σου. Δε χορταίνεις την αίσθηση που αφήνουν τα χείλη του στα δικά σου. Έχεις εθιστεί στο χαμόγελό του και δεν μπορείς να ξεφύγεις απ’ το βλέμμα του. Χάνεσαι στην ηδονή που περιτριγυρίζει την ύπαρξή του και δε σκοπεύεις ν’ αναζητήσεις το δρόμο του γυρισμού.

Είναι πηγή έμπνευσης το απαγορευμένο. Νιώθεις πως άνοιξε η ψυχή σου για να χωρέσει την πληθώρα συναισθημάτων που ξύπνησε μέσα σου μόλις το έζησες. Είναι απερίγραπτη η αξία ενός έρωτα που εκφράζεται ελεύθερα μοναχά μες στη νύχτα, ακόμη κι αν θεωρείται παράπτωμα απ’ αυτούς που δεν έχουν ρισκάρει ποτέ για να τον ζήσουν. Γιατί τα φιλιά που ανταλλάζουν οι άνθρωποι τη μέρα αποπνέουν έναν αέρα συνήθειας κι έχουν βαλτώσει στη ρουτίνα. Μετέτρεψαν την απόλαυση σε καθήκον και το συναίσθημα σε προϊόν προς πώληση κι ανταλλαγή. Όσα δίνεις, τόσα παίρνεις…

Ένας τέτοιος έρωτας ίσως δε γίνει ποτέ αποδεκτός γιατί η φύση του το απαγορεύει. Ίσως δεν καταφέρεις ποτέ να τον ζήσεις ολοκληρωτικά γιατί δεν το επιτρέπουν οι συνθήκες. Θα συνεχίσεις όμως να κυνηγάς τη την πραγματικότητα που μπορεί να σου προσφέρει. Γιατί το γεύτηκες μια φορά και δε θα διστάσεις να υποκύψεις ξανά στο μεγαλείο του. Σ’ εξιτάρει η διαφορετικότητά του κι αν μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω, δε θα την αντάλλαζες με καμία σιγουριά, με κανένα υποκατάστατο. Γιατί ξέρεις καλύτερα απ’ όλους τι χρειάζεται η ψυχή σου για να συνεχίσει να νιώθει γεμάτη και τα κλεμμένα φιλιά με μάρτυρα το σκοτάδι είναι μόνο η αρχή.