Μακριά απ' τους συναισθηματικά ανώριμους

Λένε πως η ανωριμότητα πάει παρέα με την ηλικία. Όσο μεγαλύτερος είσαι, τόσο περισσότερη είναι κι η εμπειρία που σε χαρακτηρίζει. Κάτι που φυσικά ισχύει μόνο στα μυαλά των φαντασμένων κι αυτών τέλος πάντων που έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους.

Δε λέω, σίγουρα οι αρκετά μεγάλοι σε ηλικία άνθρωποι, υπήρξαν μάρτυρες καταστροφικών πολέμων και πολλών δοξασμένων στιγμών. Είχαν την ευκαιρία τέλος πάντων, να ζήσουν σ’ έναν κόσμο που εμείς μπορούμε μονάχα να φανταστούμε. Κι ίσως, αν είμαστε τυχεροί, να επισκεφθούμε στα όνειρά μας πλάθοντας τον κι αναπολώντας ιστορίες που συνήθιζαν να μας διηγούνται παππούδες και γιαγιάδες.

Τι γίνεται όμως μ’ όλους αυτούς που δραματοποιούν καταστάσεις κι υποστηρίζουν την υποτιθέμενη ωριμότητά τους με τα πιο ανώριμα επιχειρήματα; Σίγουρα θα τους έχεις συναντήσει σε παρέες με τις οποίες ποτέ δεν ταίριαξες. Θα τους έχεις πετύχει στο δρόμο για τη σχολή, τη δουλειά, το σπίτι. Και μη μου πεις πως δεν κάθισαν ποτέ δίπλα σου σε λεωφορεία και μετρό. Ή πως δεν άνοιξαν το στόμα τους να συζητήσουν και καλά, αυτά που τους δυσκόλευαν τη ζωή.

Να μιλήσουν με την κολλητή, που η αλήθεια να λέγεται, δε φημίζεται και τόσο για την εξυπνάδα της. Για τον ένα σχεδόν γκόμενο, που έστειλε μήνυμα και δεν του απάντησε διότι λέει ήθελε να παίξει τη δύσκολη. Ή για τον άλλο που βγήκαν μια φορά και δεν έχει αποφασίσει ακόμη αν θα πει το μεγάλο ναι στο δεύτερο ραντεβού. Στο οποίο φυσικά δεν της έχει καν ζητήσει να βγουν. Κοιμήσου ήσυχα, φιλενάδα, δε θα στείλει. Γιατί αν κατάλαβε ο τύπος τι μυαλά κουβαλάς, θα΄κανε στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών για να μη σε δει ξανά μπροστά του. Μη σου πω, πως παίζει να διέγραψε και το τηλέφωνό σου. Έγκλημα μεγάλο!

Ξεχνιέται βέβαια η συμπεριφορά του κακού δήθεν αγοριού, που παίζει με τις καρδιές καημένων κοριτσιών για να ικανοποιεί το εγώ του; Όχι βέβαια! Ένα τέτοιο τυπάκι, έχει νομίζω περάσει απ’τις ζωές των περισσότερων από εμάς. Κάποιες ενδώσαμε στον πειρασμό να τον αλλάξουμε και καλά, και κάποιες άλλες απλά γυρίσαμε πλάτη και βάλαμε πλώρη για αλλού. Φυσικά κι αυτό δε σημαίνει πως με το να αγνοείς κάτι ανθρώπους σαν κι αυτούς, θα πάψουν ποτέ να υπάρχουν. Ευχόμαστε καθημερινά να λειτουργούσε έτσι το σύμπαν μας; Φυσικά και ναι. Λειτουργεί έτσι; Δυστυχώς όχι.

Αυτοί οι τύποι λοιπόν, όπου και να βρίσκονται, μπορείς να δεις το μυαλό τους να πηδάει απότομα από το ένα πράγμα στο άλλο. Είναι απρόβλεπτοι κι αντιμετωπίζουν τα πάντα με μια απαράδεκτη ασέβεια που αφήνει ιστορία. Θα καυχηθούν για πράγματα που αγόρασαν και στα οποία έδωσαν προφανώς περισσότερη αξία απ’ όση θα’πρεπε. Για γκομενάκια που έριξαν στο κρεβάτι, μόνο και μόνο για να τα παρατήσουν μετά από λίγες μέρες. Έτσι για το γαμώτο.

Ούτε καν τους πέρασε απ’το μυαλό πως η πραγματική ευτυχία δεν αγοράζεται. Πως τα συναισθήματα των γύρω τους είναι πολύτιμα κι ανεκτίμητα. Τα ποδοπατούν με τόση ευκολία στο έδαφος που θα τρόμαζε ακόμη κι η πιο αναίσθητη ψυχή. Έτσι τους έμαθαν, βλέπεις. Ο κόσμος, η κοινωνία, οι γονείς τους. Δεν έχει σημασία.

Γι’αυτό και η φράση «Είσαι πολύ μικρός ακόμη και δεν μπορείς καν να φανταστείς τα πράγματα που έχω ζήσει στη ζωή μου», μας σπάει τα νεύρα και μπορεί άνετα να μας μεταμορφώσει απ’τη μία στιγμή στην άλλη. Εκεί που μιλάς λοιπόν μ ’έναν μεγαλύτερό σου για τη ζωή και τα δράματα που την κάνουν να ξεχωρίζει απ’ των υπολοίπων, τσουκ πετάγεται κι ανακοινώνει πως έχει ζήσει περισσότερα γιατί είναι μεγαλύτερος.

Πρώτο σημάδι ανωριμότητας. Η ικανότητα να παραβλέπεις όλα όσα έχει περάσει κάποιος στη ζωή του και να δραματοποιείς καταστάσεις, μόνο και μόνο γιατί σας χωρίζουν μερικά χρονάκια. Απαράδεκτο. Αποκλείεται να έχετε ζήσει ο ένας τη ζωή του άλλου κι ούτε πρόκειται, δείξε τουλάχιστον λίγο σεβασμό.

Δεύτερο σημάδι που προδίνει πάντα τους ανώριμους ανθρώπους, είναι η αμηχανία τους όταν ανοιχτεί συζήτηση για θέματα σοβαρά. Λίγο πιο βαθιά, βρε παιδί μου. Αφοσίωση, αληθινή αγάπη, θέματα επίκαιρα και φιλοσοφίες που υπήρξαν πριν καν γεννηθούν. Θα το γυρίσουν στο αστείο, στα γκομενικά και φυσικά, στο κουτσομπολιό.

Εμ, τι περίμενες. Σοβαρές κουβέντες με άνθρωπο που δεν έχει ακόμη αποφασίσει τι θέλει να κάνει με τη ζωή του; Που δεν έχει θέσει στόχους και περιπλανιέται χωρίς κανένα σκοπό, γεμίζοντας τις ώρες και τις μέρες του με ό,τι βρει μπροστά του; Ή που δεν μπορεί με τίποτα να πάρει αποφάσεις μόνος τους γιατί πολύ απλά δεν είναι σε θέση να ζυγίσει καταστάσεις κι απόψεις, αφού δε γνωρίζει τις δικές του ανάγκες;

Μάθε λοιπόν να αναγνωρίζεις τους εσωτερικά ανώριμους ανθρώπους απ’ τον τρόπο που φέρονται στους ώριμους. Αυτούς που τα μυαλά τους δε γυρίζουν, που δεν άφησαν κι ούτε θ’αφήσουν τον άνεμο να τα παρασύρει και να τα μπερδέψει με βλακείες και κουβέντες χωρίς σημασία, χωρίς σκοπό. Αυτούς που αποφεύγουν ανθρώπους και συζητήσεις οι οποίες δεν τους προσφέρουν αυτό που ξέρουν πως χρειάζονται για να καλυτερέψουν το μέσα τους.

Κι όχι, αυτοί οι άνθρωποι δεν κάνουν σχέσεις βασισμένοι στο συμφέρον. Το αντίθετο μάλιστα. Κρατούν δίπλα τους αυτούς τους μοναδικούς ανθρώπους που μοιράζονται λίγη απ’ την ψυχή τους. Λίγα απ’ τα πιστεύω τους. Κι ολοκληρώνει έτσι ο ένας τον άλλο.

Αυτούς τους σπάνιους ανθρώπους που ξέρουν τι θέλουν απ’τη ζωή και θα κάνουν τον κόσμο άνω-κάτω για να το καταφέρουν. Θα το διεκδικήσουν με νύχια και με δόντια, θα χύσουν αίμα κι ιδρώτα κι όταν επιτέλους αυτό το κάτι γίνει δικό τους, θ’ αναζητήσουν κάτι άλλο. Η ολοκλήρωση ενός ονείρου θα οδηγήσει στη δημιουργία κάποιου άλλου, που θα τρέξουν να κάνουν πραγματικότητα. Δε θα συμβιβαστούν λοιπόν με το λίγο που τους προσφέρει ο κόσμος γιατί έμαθαν να κυνηγούν το πολύ τους. Αυτούς τους ανθρώπους να κρατάς δίπλα σου, να συμβουλεύεσαι και να ερωτεύεσαι.